Πρώτα δυναμώνεις και στη συνέχεια διεκδικείς

Ο Άρης επιστρέφει φέτος στον κόσμο του επαγγελματικού ελληνικού ποδοσφαίρου, σε μια περίοδο κυοφορούμενων αλλαγών, άσχετα με την υποσυνείδητη αίσθηση, ακόμη και αυτών που βαυκαλίζονται την αλλαγή, ότι ελάχιστα πράγματα θα αλλάξουν στην ουσία. Δεν είναι αυτό όμως το θέμα μας εδώ.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Καθίστε πρώτα να γίνουν οι περίφημες εκλογές στην ΕΠΟ γύρω από τις οποίες περιστρέφονται τα πάντα πλέον στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί νομίζετε ότι δεν έχει ξεκινήσει ακόμη η Football League; Μήπως θα σωθούν οι ομάδες από τα ψίχουλα που θα δώσει με το… σπρώξιμο Κοντονή η ΕΡΤ; Το ζήτημα στην δεύτερη τη τάξη κατηγορία δεν είναι πότε θα ξεκινήσει αλλά με πόσες ομάδες θα τελειώσει! Και αν θέλετε να το εμβαθύνουμε, πως θα βρεθεί ο τρόπος, η επαγγελματική δεύτερη κατηγορία να είναι και στην ουσία τέτοια και όχι μόνο στα λόγια.

Γύρω από αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση ο Άρης που μετά από χρόνια έχει μεγαλομέτοχο, θα κληθεί κάποια στιγμή να πάρει θέση στα τεκταινόμενα. Να διαδραματίσει τον δικό του ρόλο ως ένας από τους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προσώρας δεν έχει χρειαστεί να πάρει ανοικτά θέση. Αυτό δεν απέτρεψε ήδη πολλούς να του χρεώσουν ότι πατάει είτε στη μία είτε στην άλλη βάρκα ή ακόμη και στις δυο (σ.σ αυτό πραγματικά αδυνατώ να σκεφτώ πως μπορεί να γίνει). Αυτό για την ώρα συμβαίνει γιατί είναι ακόμη αδύνατος επικοινωνιακά συν το γεγονός ότι αγωνίζεται ακόμη στην υποβαθμισμένη Football League. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού.

Πως θέλει ο ίδιος ο Άρης να καθορίσει τον ρόλο του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο γιατί σίγουρα με τον σταυρό στο χέρι δεν πας πουθενά. Αν νομίζετε κάτι τέτοιο δείτε Μπουντεσλίγκα ή Πρέμιερ Λιγκ. Για την ώρα αυτό που προέχει για τον Άρη είναι να δυναμώσει πρώτα ο ίδιος ως οργανισμός σε όλους τους τομείς. Να αποβάλλει τις γνωστές του παθογένειες με πιο χαρακτηριστική την απίστευτη εσωστρέφειά του. Πως συμβαίνει αυτό; Καταρχάς επιτυγχάνοντας οικονομική υγεία. Με αυτή εξασφαλίζεις ηρεμίας εντός ομάδας, χτίζεις σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας με τον κόσμο σου και στέλνεις ξεκάθαρο μήνυμα στους… απέξω, ότι είσαι από μόνος σου δυνατός και δεν έχεις ανάγκη από πλάτες και δεκανίκια. Μόνο όταν είσαι δυνατός (γιατί μεγάλο μέγεθος είναι ο Άρης) σε υπολογίζουν.

Δεύτερον, κατακτώντας αγωνιστικούς στόχους επιστρέφοντας με «θόρυβο» στο προσκήνιο. Για παράδειγμα φέτος διαγράφοντας μια καλή πορεία στο κύπελλο που οι κίτρινοι αναγκαστικά θα κοντραριστούν με ομάδες της Σούπερ Λιγκ πέρα από τον αυτονόητο στόχο της ανόδου. Φέρνοντας επίσης καλούς παίκτες (Τζεμπούρ, Ίλιτς κλπ είναι τέτοιες κινήσεις από φέτος) καθιστώντας ελκυστικό προορισμό το Κλεάνθης Βικελίδης για καλούς Έλληνες και ξένους ποδοσφαιριστές.

Με λίγα λόγια πρώτα φτιάχνεις το σπίτι σου πάνω σε γερά θεμέλια έχοντας πολύ πρόσφατο και το στραπάτσο της τελευταίας τριετίας και στη συνέχεια, αρχίζεις να επεκτείνεσαι. Να απαιτείς σεβασμό. Να διεκδικείς έχοντας φωνή στεντόρεια και όχι τείνοντας το χέρι ωσάν επαίτης. Μέχρι τότε αφήστε να… διασκεδάζουμε με όσους παίρνουν τον Καρυπίδη λες και είναι κανένα παιδάκι και τον πηγαίνουν πέρα δώθε, όπως και όποτε τους βολεύει.

ΥΓ Το να παθαίνεις αυτή τη ζημιά με τον Σανικίτζε και μέσα σε δυο μέρες να φέρνεις ως αντικαταστάτη του τον Ντραγκίσεβιτς το λες και επιτυχία.
ΥΓ 1. Κάτι μου λέει ότι μόλις ο Μπουγκέρα χάσει τα περιττά κιλάκια θα κάνει θραύση.