•Η αλήθεια είναι πως μέσα από το ρεπορτάζ, η καθημερινότητα της ΑΕΚ τις τελευταίες μέρες, βγάζει θετικά μηνύματα ενόψει τελικού. Από πλευράς διάθεσης.
•Το να μιλάς για αποφασιστικότητα και πίστη, στην περίπτωση της Ένωσης ενόψει ενός τελικού με αντίπαλο οποιαδήποτε ομάδα εκτός από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, είναι ...λίγο άκυρο. Δεν ταιριάζουν οι λέξεις αυτές.
•Πιο ...έγκυρες, είναι οι λέξεις θέληση , συνειδητοποίηση, εγωισμός.
•Θέληση για την κατάκτηση ενός τίτλου και συνειδητοποίηση του «πρέπει».
•Όταν έχεις δύο χαμένους τελικούς σερί με τον ΠΑΟΚ, άσχετα με το πως χάθηκε ο ένας (και πάλι, η ΑΕΚ δεν ήταν καλύτερη στον Βόλο) και σε περιμένει ένας τρίτος, το «πρέπει» έρχεται από μόνο του. Κι απλά πρέπει να το δεχτείς και να το διαχειριστείς.
•Να δεχτείς και να διαχειριστείς πως το μεγαλύτερο κομμάτι της πίεσης γύρω από αυτό το ματς, αντικειμενικά αφορά εσένα.
•Σε όποια περίεργη ψυχολογική διαδικασία και να υποβάλλουν τους εαυτούς τους στον ΠΑΟΚ, μετά από δύο σερί κερδισμένους τελικούς και την κατάκτηση του πρωταθλήματος χωρίς ήττα, το να χάσουν το Σάββατο, πέρα από το ότι ως τελευταία εντύπωση της σεζόν θα είναι λίγο άσχημο, άλλη σημασία δεν έχει στην πραγματικότητα. Ως προς την συνέχεια της ομάδας.
•Εκτός κι αν χάσουν την ψυχραιμία τους και κάνουν λάθη υπό την επίδραση μιας απώλειας του κυπέλλου από την ΑΕΚ.
•Για την Ένωση όμως, είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Αγωνιστικές αποδείξεις δεν υπάρχουν στο τραπέζι.
•Την φετινή ΑΕΚ την είδαμε και την ξέρουμε.
•Ο τελικός όμως θα καταγραφεί στην ιστορία. Θα γραφτεί πάλι ιστορία στον τελικό. Και για την ΑΕΚ δεν επιτρέπεται η ιστορία να καταγράψει πως έχασε τρεις σερί τελικούς από τον ΠΑΟΚ. Αυτό είναι το διακύβευμα, που λένε και στην πολιτική.
•Κι εκεί μπαίνει το «πρέπει» και κατ΄ επέκταση το «θέλω». Που θα το δούμε στο γήπεδο κι όχι στα λόγια.
•Η ΑΕΚ είναι σίγουρα καλύτερη ομάδα από αυτό που δείχνει η πορεία της φέτος στο πρωτάθλημα. Όχι καλύτερη από τους δύο που την πέρασαν με μεγάλη διαφορά, αλλά καλύτερη από αυτό που δείχνει η δική της επίδοση.
•Η πορεία της ακόμη και με τις δομικές αδυναμίες του ρόστερ, θα ήταν διαφορετική, αν λόγω της τιμωρίας με τον Ολυμπιακό, δεν πήγαινε ξαφνικά από το -3 στο -6 από την κορυφή.
•Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την πραγματικότητα που διαμόρφωσε αυτή η απροσδόκητη εξέλιξη, μαζί με τις απαιτήσεις του Champions League. Και λόγω λάθος επιλογών και λόγω έλλειψης κάποιων άλλων. Πιθανό το πρώτο να ισχύει περισσότερο, αλλά δεν έχει σημασία.
•Σημασία έχει πως δεν υπάρχει περιθώριο να «χαμηλώσει» κι άλλο αγωνιστικά, στη συνείδηση του κόσμου. Αλλά και της ποδοσφαιρικής αγοράς. Γιατί το «χαμήλωμα» αφορά και το δυναμικό της κι αυτό πρέπει να καταλάβουν κυρίως οι ποδοσφαιριστές της.
•Αφορά ίσως περισσότερο απ' όλα, το στάτους το δικό τους στη συνείδηση του κόσμου, αυτή η ιστορία το Σάββατο.
•Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι η αλήθεια όπως την έδειξε η ζωή. Υπάρχουν βασικοί παίκτες της ΑΕΚ που βγήκαν ελεύθεροι στην αγορά και δεν βρήκαν πρόταση. Όχι καλύτερη από αυτή που θεωρούσαν όχι καλή, από την πλευρά της Ένωσης.
•Άλλοι, για τους οποίους παρά την φιλοδοξία να έρθει μια καλή πρόταση στα επίπεδα που βάζει η ομάδα, αυτή δεν έρχεται ποτέ.
•Να μην πάμε καν στα όσα έχουν ακούσει από αυτούς που θα δουν μπροστά τους το Σάββατο. Δεν χρειάζεται καν να τα πούμε αυτά.
•Είναι η ομάδα, είναι το κίνητρο που δίνει η ιστορία της, αλλά είναι και θέμα καθαρά ποδοσφαιρικού εγωισμού. Αυτό περισσότερο απ' όλα ίσως, γιατί οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονται.
•Κατά τα άλλα, πορευόμαστε σε αυτόν τον τελικό που έτσι κι αλλιώς το ποδόσφαιρο έχει βγει χαμένο ήδη, με τον ΠΑΟΚ σε όλη αυτή την πορεία, να αισθάνεται την ανάγκη να δίνει μηνύματα στους οργανωμένους του και τους πιο σκληροπυρηνικούς του αρθρογράφους. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το πράγμα.
•Το αστείο όπως τέθηκε και δυο φορές μάλιστα, θέμα της έδρας, η απίστευτη τοποθέτηση πως αν υπήρχαν οι ίδιες ποινές με το 2016 δεν θα κατέβαιναν στον αγώνα.
•Όλα αυτά δείχνουν ένα οργανισμό που έχει μόλις τελειώσει την καλύτερη σεζόν της ιστορίας του στο πρωτάθλημα και μια από τις καλύτερες που έχει κάνει ομάδα στον θεσμό από τότε που υπάρχει, αλλά προτεραιότητα έχει την επιβεβαίωση του αισθήματος του αδικημένου.
•Μπορεί να ψάχνουν και παραπάνω κίνητρο μέσα από αυτό, δεν αποκλείεται.
•Αλλά το ζήτημα είναι πως το αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά βγαίνει «τοξικό». Κι αυτό έχει κουράσει πολύ πλέον. Και μάλλον ήρθε η ώρα και να τιμωρηθεί αυτή η τακτική. Γιατί ως τώρα δεν έχει τιμωρηθεί. Όπως έχουμε δει κι από άλλα πρόσφατα παραδείγματα στο ποδόσφαιρο μας, η «τοξικότητα» ως στρατηγική επιλογή, τελικά τιμωρείται.