«Πράσινο» μεγαλείο, «κόκκινη» αγγαρεία

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας, το ζητούμενο είναι αρχικά οι νίκες. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, πήραν άριστα σε αυτό τον τομέα, αφού με τα ροζ φύλλα κόντρα σε Σαρλερουά και Εφές Πίλσεν αντίστοιχα, έβαλαν ένα ακόμη «λιθαράκι» στην προσπάθεια για την κατάκτηση της πρώτης θέσης των ομίλων τους. Η ερμηνεία των εμφανίσεων των δυο ομάδων όπως προέκυψε από τις δυο αναμετρήσεις όμως, είναι εντελώς διαφορετική και τα συμπεράσματα αρνητικά για τους «ερυθρόλευκους» και θετικά για τους «πράσινους». Όσο και αν τα δυο παιχνίδια έδιναν διαφορετικό κίνητρο λόγω του ότι η βελγική ομάδα είναι αντιεμπορική και η τουρκική δυνατότερη και πιο ανταγωνιστική, η διαπίστωση είναι πως ο Παναθηναϊκός βαδίζει σε πιο σίγουρα μονοπάτια, εμπνέει περισσότερο και γεμίζει αισιοδοξία τους φίλους του.

Είχε να αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα τραυματισμών και μία αντίπαλο που ερχόταν φορμαρισμένη, αλλά πήρε εξαιρετικό βαθμό. Έπαιξε για μία ακόμη φορά άμυνα για σεμινάριο, είχε τον έλεγχο του ρυθμού από το 7ο-8ο λεπτό και μετά, τροφοδότησε σωστά όταν έπρεπε τους ψηλούς και κυκλοφόρησε καλά την μπάλα. Πίεσε ασφυκτικά τους αντίπαλους γκαρντ, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να «βραχυκυκλώσουν» νωρίς και να επιδίδονται σε ρεσιτάλ λαθών. Σε όλα τα διαστήματα του αγώνα, είχε βοήθειες στο σκορ σχεδόν από όλους του τους παίκτες, αφού την αρχή έκαναν Περπέρογλου και Τσαρτσαρής, για να πάρουν την σκυτάλη, Μπατίστ, Σάτο και Καλάθης. Ο τελευταίος δε, ήταν καταπληκτικός, αφού εκτός του ότι πέτυχε 11 πόντους, μοίρασε έξι ασσίστ και απέδειξε ότι στην καλή του βραδιά, μπορεί να δώσει ποιοτικές ανάσες στον Διαμαντίδη, χωρίς ο Παναθηναϊκός να κάνει «κοιλιά».

Μετά την ήττα από την Ολύμπια Λιουμπλιάνας, θαρρείς και το «ξυπνητήρι» του εγωισμού ήχησε και πάλι δυνατά και οι «πράσινο», έκαναν το καλύτερό τους φετινό παιχνίδι. Η διάθεση στις κινήσεις τους, το πάθος και η θέληση για νίκη και μία καλή εμφάνιση, αποτυπωνόταν άριστα, στον τρόπο που κυνηγούσαν φάσεις και διαμαρτύρονταν για μία διαιτητική απόφαση, ακόμα και όταν το ματς ήταν στο +20. Σε όλα αυτά, «βούτυρο στο ψωμί» του Παναθηναϊκού, αποτέλεσε και η μονοδιάστατη επιθετική τακτική των Τούρκων, που εμφανίστηκαν κατώτεροι του αναμενομένου, επειδή και οι «πράσινοι» πήραν υψηλό βαθμό σε όλους τους τομείς. Το συγκρότημα του Περάσοβιτς, δεν μπορούσε να βρει λύσεις και επιδιδόταν σε ατομικές ενέργειες και σουτ εκτός λογικής και συστήματος, ενώ στην φροντ λάιν με Βούιτσιτς, Γκόνλουμ και Ρόμπερτς λογικά δεν είχε τύχη κόντρα στους ψηλούς των πρωταθλητών Ελλάδας. Αν θέλει κανείς να βρει οπωσδήποτε κάτι αρνητικό από την βραδιά, θα εστιάσει στο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός όταν η Εφές εφήρμοσε άμυνα ζώνης, διάστημα που ήταν και το μοναδικό που φάνηκε η απουσία του Νίκολας.

«Άχρωμος» σε άδειο «θέατρο»

Στα της χθεσινής αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τη Σαρλερουά τώρα, δύσκολα οι «ερυθρόλευκοι» θα κρατήσουν κάτι περισσότερου από τους δυο βαθμούς της νίκης. Η συνολική κάτω του μετρίου εμφάνιση, οι μεταπτώσεις στην απόδοση, τα λάθη σε άμυνα και επίθεση και το αίσθημα…αγγαρείας που σου έβγαζαν οι παίκτες του Ίβκοβιτς, καλύπτουν τα μοναδικά «λαμπερά» στοιχεία. Τέτοια ήταν η μία ακόμη σταθερά ανοδική εμφάνιση του Νεστέροβιτς, αλλά και η πολύτιμη συνεισφορά του Γκόρντον στις δυο πλευρές του παρκέ. Δεν χωρά αμφιβολία πως αν οι Πειραιώτες ήταν σοβαροί και συγκεντρωμένοι και στα σαράντα λεπτά θα είχαν «ανοίξει» περισσότερο την διαφορά κόντρα στους απλά φιλότιμους λεγεωνάριους της βελγικής ομάδας. Όμως αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Σημασία έχει η ομάδα να βελτιώνεται παιχνίδι με το παιχνίδι, να διορθώνει τις αδυναμίες της και να αφήνει αισιόδοξα μηνύματα για την συνέχεια.

Τα κενά στις θέσεις «3» και «4» του ρόστερ ίσως καλυφθούν αν παίξει καλύτερα ο Κέσελ, σταθεροποιηθεί ο Παπανικολάου, γίνει ο Νίλσεν (ήταν βελτιωμένος) ο παίκτης που ήταν πέρυσι στην Βαλένθια και επιστρέψει ο Βασιλόπουλος σε καλά επίπεδα. Οι πιθανότητες να συμβούν και τέσσερα παραπάνω ταυτόχρονα, θα είναι «λαχείο» και θα σημάνει την ολοκληρωτική αγωνιστική άνοδο της ομάδας. Ακόμη είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα, όμως η λογική, λέει πως θα χρειαστεί διορθωτική κίνηση, σύντομα. Μέχρι τότε η αίσθηση που υπάρχει, είναι ότι ο Ίβκοβιτς προσπαθεί να μπολιάσει εκείνη την διαφορετική νοοτροπία που γράφαμε πως χρειάζονται οι παίκτες του Ολυμπιακού στο τέλος της περυσινής σεζόν.

Αυτήν της αγωνιστικής, και όχι μόνο, πειθαρχίας και του επαγγελματισμού, που συνάδει με εργατικότητα και συγκέντρωση, ακόμα και αν ο αντίπαλος λέγεται…κάτω ραχούλα. Οι νέοι στην ομάδα (Σπανούλης, Νεστέροβιτς, Γκόρντον και Νίλσεν) δείχνουν ότι την έχουν. Το ότι είναι οι πιο σταθεροί από την αρχή της σεζόν, λέει πολλά. Θα πάρει χρόνο, αλλά με τον τρόπο που δουλεύει και ενεργεί ο Σέρβος τεχνικός, έχει πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Η εικόνα του σχεδόν άδειου ΣΕΦ, είναι αλήθεια πως δεν βοηθά αυτή την προσπάθεια, αλλά και οι ως τώρα εμφανίσεις –και δεδομένα η οικονομική κρίση- δεν ελκύουν τον κόσμο να κατηφορίσει στο «παλατάκι». Οπότε, για να...αποκατασταθούν οι σχέσεις ομάδας και κόσμου που είναι κομβικό στοιχείο για την όποια επιτυχία, χρειάζεται προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Και οι δυο έχουν δίκιο, όμως πρέπει να γίνει ένα πρώτο βήμα. Μένει να δούμε ποιος θα το κάνει…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com