Πράγματα που κάποτε ούτε να τα ονειρευτούμε δεν γινόταν!

Οι αριθμοί που μιλάνε για το πόσο μακριά έχει φτάσει αυτή η Εθνική ομάδα είναι αμείλικτοι! Στα τελευταία 22 επίσημα ματς σε προκριματικά, από τη μέρα που ο Φερνάντο Σάντος αντικατέστησε τον Οτο Ρεχάγκελ, μετράμε μόλις μία ήττα, αυτή τη χειρότερη βραδιά μας σε αυτή την τριετία, από το 2010 και έπειτα, στη Ζένιτσα τον περασμένο Μάρτιο. Πρόκειται για αριθμούς που προκαλούν ζάλη και που αποδεικνύουν γιατί αυτή η Εθνική ομάδα είναι τόσο σκληρό καρύδι. Φυσικά δεν ήταν ένα εύκολο ταξίδι μέχρι τη Βραζιλία. Όπως και το 2010 περάσαμε από συμπληγάδες για να πάμε στη Νότιο Αφρική. Και τότε μπαράζ χρειαστήκαμε και τώρα μέσω μπαράζ πάμε, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το αν το αξίζαμε.

Στη Ρουμανία ζήσαμε και πάλι από κοντά την Εθνική ομάδα, ως μία παρέα. Και όποιος παρατήρησε στα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν το αυτογκόλ του Τοροσίδη, το πώς ενώ η κάμερα έκανε κοντινό πλάνο στο πρόσωπο του Ελληνα αμυντικού (ο οποίος παρεμπιπτόντως έπαιξε άρρωστος), οι υπόλοιποι 10 μαζί με αυτούς που ήταν στον πάγκο, το μόνο που προσπαθούσαν ήταν να τον ενθαρρύνουν, καταλαβαίνει τι λέμε!

Εκεί λοιπόν κρύβεται τελικά και το μυστικό της επιτυχίας. Αυτή η Εθνική ομάδα θα προσυπογράψω πως σπάνια προσφέρει θεαματικό ποδόσφαιρο. Και τι σημαίνει αυτό; Έδειξε στο πρώτο ματς με τους Ρουμάνους πως μπορεί να το πετύχει. Ωστόσο δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αυτό που θέλεις είναι να κερδίζεις και να προκρίνεσαι και αυτό συχνά απαιτεί ψυχή, πάθος και αλληλεγγύη. Το δήλωσε άλλωστε και ο Φερνάντο Σάντος, ότι η σχέση που έχει αναπτύξει με τον κάθε παίκτη ξεχωριστά είναι μοναδική. Ο διαχρονικός στίχος του Διονύση Σαββόπουλου, πως τελικά οι παρέες γράφουν ιστορία, είναι πραγματικά εύστοχος.
Αυτή η ομάδα και όχι μόνο τώρα αλλά από το 2002 και έπειτα, είναι ξεχωριστή περίπτωση.

Αγωνιστικά δεν μπορεί να κάνουμε κουβέντα αν αξίζαμε να περάσουμε. Ήμασταν καλύτεροι από τους Ρουμάνους. Και δεν υπήρχε περίπτωση να μη διαχειριζόμασταν το ματς ακόμη και σε όποιες δύσκολες στιγμές. Το πρώτο 15λεπτο της πίεσης και το πρώτο 15λεπτο μετά την ισοφάριση, αποτελούν τα δύο σημεία αναφοράς, χωρίς όμως να μας κάνουν ποτέ μεγάλες φάσεις. Αυτού του είδους οι εθνικές ομάδες, όση ώρα και να παίζουν απέναντί μας δεν πρόκειται να μας προβληματίσουν.

Φυσικά σε ακόμη μία βραδιά χωρίς υστερήσαντες, οφείλουμε κάποια μπράβο ξεχωριστά στην αυταπάρνηση του Καραγκούνη που έβγαλε και μαγική πάσα στο γκολ, στην εικόνα του καλύτερου Χολέμπας με τη φανέλα της Εθνικής που είχε στο 90ό λεπτό αστείρευτες δυνάμεις για κούρσα, στον «υπάρχω παντού» Σαλπιγγίδη που βοήθησε αγόγγυστα στην πλευρά του λαβωμένου Τοροσίδη, την απίστευτη σιγουριά που εκπέμπει ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος στο κέντρο της άμυνας και την ποιότητα του Σαμαρά, που ξέρει πότε να παγώσει τον ρυθμό. Προσθέστε το απροσπέλαστο και χτες δίδυμο Μανιάτη, Τζιόλη και έχετε εικόνα. Ο Σιόβας έκανε ακόμη ένα αψεγάδιαστο ματς και ο Καρνέζης «ρέφαρε» το γκολ της Αθήνας με μία σημαντική επέμβαση αμέσως μετά το 1-1.

Και ερχόμαστε στην εκτελεστική δεινότητα του Μήτρογλου, που όμοιά της είχαμε να δούμε από τα χρόνια του Αναστόπουλου στην Εθνική ομάδα. Η σιγουριά του δίνει σε όλη την ομάδα φτερά, αφού ξέρεις πως αν του δοθεί ευκαιρία θα σκοράρει! Το καλοκαίρι του 2014, δέκα χρόνια μετά το έπος της Πορτογαλίας, η Ελλάδα θα είναι παρούσα σε μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση με τους Καραγκούνη και Κατσουράνη να έχουν δείξει ήδη τον δρόμο στα νέα παιδιά. Και όσο περισσότερο οι επόμενοι «φορτώνουν» και καταγράφουν εμπειρίες μπορούμε να ονειρευόμαστε. Πλέον είμαστε εμείς και άλλες 4-5 κλασικές υπερδυνάμεις της Ευρώπης, ανελλιπώς σε κάθε τουρνουά! Όταν πρωτοπήγα αποστολή με την Εθνική ομάδα το 1983 σε μία (σπάνια για την εποχή) εκτός έδρας νίκη στην Ουγγαρία με 3-2 ούτε καν μπορούσα να φανταστώ πως θα ζούμε τέτοιες προκρίσεις μία μέρα. Η σταθερότητά μας έσβησε όποιο ίχνος την τελευταία δεκαετία πως κάποτε προσπαθούσαμε, αλλά μέναμε στου δρόμου τα μισά. Και διαγράφει από το νου όποια μελλοντική απαισιόδοξη σκέψη, ότι ίσως επιστρέψουμε στη μιζέρια του παρελθόντος. Για την ακρίβεια ούτε που θέλω να το σκέφτομαι, ωστόσο επειδή βεβαιότητες στη ζωή δεν υπάρχουν, καλό είναι να το θυμόμαστε και να φροντίζουμε να μη συμβεί!