Πλησιάζει το τέλος για Ίμπρα

Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς συνεχίζει να προκαλεί με tweets, δηλώσεις και συνεντεύξεις. Το μενού έχει σήμερα συνέντευξη στο «ESPN», στο οποίο μίλησε για την Χρυσή Μπάλα και για τα παιχνίδια που κρύβονται πίσω από το μεγάλο αυτό θεσμό.

Δεν κρύφτηκε για το πότε θα «κρεμάσει τα παπούτσια του» αλλά και για τον ρόλο που έχει στην Παρί Σεν Ζερμέν.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Πιστεύεις έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο από τη μέρα που ξεκίνησες να παίζεις;

«Τώρα όλα είναι μια επιχείρηση. Στην αρχή, όταν ξεκίνησα να αγωνίζομαι όλα ήταν πλάκα, έκανα ότι ήθελα. Τώρα είναι πιο σοβαρά. Εκπροσωπείς ένα σύλλογο και πρέπει να κερδίζεις. Αν δεν παίρνεις αποτελέσματα, ο κόσμος θα σε κρίνει».

Έχεις αλλάξει και εσύ τον τρόπο που αγωνίζεσαι;

«Έχω αλλάξει αρκετά. Δεν έχεις το ίδιο σώμα και την ίδια φυσική κατάσταση όσο περνούν τα χρόνια, αλλά αποκτάς άλλα χαρακτηριστικά, πιο εγκεφαλικά. Δεν μπορώ να τρέξω όπως στα 20 μου, αλλά το παιχνίδι μου πλέον είναι πιο "έξυπνο"».

Ναι αλλά η ενέργειά σου στο γκολ σου κόντρα στη Μπαστιά πέρυσι ήταν λες και είσαι 20 χρονών!

«Ναι συμφωνώ. Δεν θα χάσω ποτέ το φονικό μου ένστικτο. Δεν το είχα σκεφτεί να το κάνω. Απλά έγινε».

Είναι σημαντικό για σένα να σε θυμάται ο κόσμος;

«Είμαι σίγουρος πως ο κόσμος θα θυμάται τα γκολ μου για πολύ καιρό. Δεν μπορούν να το κάνουν όλοι οι παίκτες αυτό».

Δεν έχεις μιλήσει ποτέ πολύ για τη Χρυσή Μπάλα. Γιατί;

«Πιστεύω ότι δεν πρόκειται για το βραβείο του καλύτερου παίκτη. Κρύβονται πολλά από πίσω. Για μένα δεν είναι σημαντικό αυτό, αλλά η άποψη του κόσμου για μένα. Τώρα τι αποφασίζουν αυτοί που δίνουν τη Χρυσή Μπάλα, έχει μικρή σημασία».

Βλέπεις ποδόσφαιρο στην τηλεόραση;

«Ε όχι! Παίζω κάθε μέρα. Θα το 'χα σιχαθεί αν το έβλεπα και στην τηλεόραση. Άντε να κάτσω δω κάποια μεγάλα παιχνίδια στο Μουντιάλ πχ».

Πως νιώθεις ενόψει της νέας χρονιάς; Ήδη έχεις σκοράρει 5 γκολ σε τρία παιχνίδια, αν μετρήσουμε και το φιλικό με Νάπολι

«Είμαι ακόμα σε φάση προετοιμασίας. Δεν είμαι 100% έτοιμος, αλλά τα γκολ μου δίνουν αυτοπεποίθηση. Ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι. Θέλω φέτος να κάνουμε το βήμα παραπάνω».

Υπάρχει διαφορά στην ομάδα από τη μέρα που ήρθες;

«Τεράστια. Ο σύλλογος, οι οπαδοί, τα ΜΜΕ όλα έχουν αλλάξει. Όλοι μιλούν πλέον για την Παρί. Έχω μάθει ακόμα πως αποκτήσαμε οπαδούς και στη Νότια Γαλλία. Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί».

Πες την αλήθεια το γαλλικό πρωτάθλημα είναι αρκετά εύκολο για τον Ζλάταν;

«Δεν θα το έλεγα. Αλλά εντάξει, όταν παίζεις στην Παρί, έναν δυνατό σύλλογο, έχεις μια πιθανότητα παραπάνω να λάμψεις».

Πολλοί λένε ότι Παρί σημαίνει Ίμπρα πια. Πως αισθάνεσαι γι' αυτό;

«Δεν το πιστεύω αυτό. Έχω δίπλα μου τρομερούς παίκτες, που δεν θα ήμουν τίποτα χωρίς αυτούς. Τους σέβομαι και με σέβονται. Ο σεβασμός είναι ότι σημαντικότερο για μένα».

Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου στα αποδυτήρια;

«Είμαι ένας από τους ηγέτες. Δεν υπάρχουν πολλοί. Αλλά έχουμε καλό σύνολο και πολύ καλή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια. Ποτέ δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα».

Θα ήθελες να γίνεις προπονητής όταν σταματήσεις;

«Δεν ξέρω φίλε. Είναι πολύ νωρίς γι΄αυτά. Αν σου πω όχι τώρα και μετά γίνω θα σε απογοητεύσω και δεν το θέλω».

Θα κλείσεις την καριέρα σου στην Παρί;

«Έχω συμβόλαιο μέχρι το 2016. Θα είμαι 34 και δεν θέλω να αγωνίζομαι μετά από αυτή την ηλικία σε τοπ επίπεδο. Οπότε πιθανότατα ναι, να τελειώσω την καριέρα μου εδώ».

Το μόνο τρόπαιο που σου λείπει σε συλλογικό επίπεδο είναι το Champions League. Είναι αυτή η χρονιά της Παρί;

«Πιστεύω ναι. Μπορούμε να το κερδίζουμε. Αυτή η ομάδα έχει φτιαχτεί γι' αυτό. Είμαστε πλέον έμπειροι».

Σου έχει γίνει εμμονή να το κατακτήσεις;

«Όχι. Αν κάτι σου γίνει εμμονή, σημαίνει ότι δεν έχεις κατακτήσεις πολλά στην καριέρα σου. Εγώ έχω κατακτήσει όλα όσα ήθελα. Έχω 23 τίτλους. Ναι θα ήταν ωραίο να πάρω και το Champions League, αλλά και να μην το πάρω δεν έχει τόση σημασία».

Σε ενοχλεί που ο κόσμος λέει συνεχώς πως δεν το έχεις πάρει;

«Όχι. Όταν κάποιος είναι στην κορυφή, ο κόσμος ψάχνει συνεχώς λόγους για να τον κριτικάρει. Ο αληθινός Ρονάλντο δεν το είχε πάρει. Τι λέει ο κόσμος για αυτόν; Αν το κερδίσεις δεν σε αλλάζει σαν παίκτη. Αν δηλαδή ο Μαραντόνα δεν είχε κερδίσει το Μουντιάλ, δεν θα έλεγε ο κόσμος πως είναι ο καλύτερος»;

Είναι η τρίτη σου σεζόν στο Παρίσι. Νιώθεις πλέον Παριζιάνος;

«Απόλυτα. Ξέρω το Παρίσι τέλεια πλέον. Καταλαβαίνω και τη γλώσσα. Είμαι χαρούμενος εδώ».

Είναι δύσκολο να είσαι ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς;

«Το πρόβλημα είναι πως δεν είμαι όσο ελεύθερος όσο θέλω να είμαι. Αλλά συνηθίζω σε αυτό, είναι μέρος της δουλειάς μου. Δεν διαλέγω τα πράγματα, έρχονται μόνα τους».

Έχεις μετανιώσει για κάτι;

«Όχι. Ότι συμβαίνει στη ζωή είναι γραφτό να γίνει. Έχω γεννηθεί για να είμαι ο Ζλάταν, ήταν το πεπρωμένο μου να έχω τη ζωή που έχω, οπότε δεν μπορώ να μετανιώνω για κάτι».

Στο βιβλίο σου αναφέρεσαι εκτενώς στη γειτονιά που μεγάλωσες στο Ρόζενγκαρντ του Μάλμο...

«Βέβαια. Όπου κι αν παίζω, εκπροσωπώ τη Σουηδία, αλλά και το Ρόζενγκαρντ. Για μένα είναι γειτονιά που μεγάλωσα. Μια σκληρή γειτονιά. Αλλά ποτέ δεν ξεχνάς από που έρχεσαι. Ήταν το σπίτι μου όταν ήμουν παιδί. Και είναι ακόμα. Εύχομαι να πάω και να ζήσω εκεί μια μέρα. Το μόνο πρόβλημα πλέον που είμαι διάσημος είναι ότι δεν γίνεται εύκολα. Και είναι κρίμα».

Μιλάς για αυτά τα χρόνια με τη αδερφή σου την Σανέλα, ή την Ελένα, με την οποία γνωρίστηκες αρκετά μικρός;

«Ναι, αρκετά συχνά. Όλα στη ζωή μου γίνανε πολύ γρήγορα, αλλά ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι. Θυμάμαι τα πάντα, από που προέρχομαι, τι έγινε και τι έχω περάσει. Έχω τα πόδια μου στη γη».

Στο βιβλίο σου γράφεις και μια ιστορία με τον πατέρα σου, στον οποίο παραπονιόσουν πως το ψυγείο σας ήταν πάντα άδειο όταν ήσουν μικρός και πως τώρα το θες συνέχεια γεμάτο για τους δύο γιους σου.

«Ναι μου έχει μείνει παιδικό τραύμα αυτό. Πλέον είναι το πρώτο μου μέλημα. Το μόνο πράγμα που ζητάω από την Ελένα όταν γυρνάω σπίτι είναι να βρίσκω πάντα το ψυγείο γεμάτο. Δεν με νοιάζει τι θα παίρνει, αρκεί να το γεμίζει. Μακάρι όλος ο κόσμος να μπορούσε να το κάνει αυτό. Γιατί αν μια μέρα ανοίξεις το ψυγείο και το δεις άδειο είναι πάρα πολύ δύσκολο. Η πείνα είναι το χειρότερο αίσθημα. Τώρα δε που έχω παιδιά, απαιτώ να είναι πάντα γεμάτο το ψυγείο».

Επιμέλεια: Νίκος Παπακαλός