Όπως και στην πραγματική ζωή, έτσι και στην μπάλα, το χρήμα κάνει θαύματα.
Φέρνει τίτλους. Κάνει μεταγραφάρες. Αλλάζει στάτους σε συλλόγους (Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι).
Μετατρέπει ομάδες με φανελίτσα σε συγκυριακές dream team (Παρί Σεν Ζερμέν).
Όσο ρομαντικά λοιπόν και… against modern football κι αν προσεγγίσεις το ζήτημα, ισχύει το κυνικό ρητό των Αμερικανών:
«Money talks, bullshit walks»!
Το επιβεβαιώνουν δεκάδες μετακινήσεις παικτών και προπονητών σε ομάδες που ορκίζονταν ότι μισούν.
Εξωτικοί προορισμοί εντελώς άσχετοι με το ποδόσφαιρο που έγιναν ελκυστικοί στα μάτια παιχταράδων όταν μίλησε το… μαρούλι.
Βουνά από πετροδόλαρα που έκαμψαν αμφιβολίες και ενδοιασμούς και οδήγησαν ονοματάρες (ακόμα και πριν τα τελευταία ένσημα) να κάνουν μια «αρπαχτή».
Σε αυτή την κατηγορία όμως δεν μπήκε ποτέ ο Αντρέα Πίρλο. Έστω κι αν είχε εκατομμύρια λόγους (κυριολεκτικά) για να το κάνει…
Πίσω στο 2011 ο Ιταλός παιχταράς είχε ήδη κερδίσει τα περισσότερα από τα ποδοσφαιρικά γαλόνια που τον έχουν κάνει θρύλο:
Ήταν πρωταθλητής κόσμου, είχε κερδίσει δυο Champions League και άλλα τόσα σκουντέτο με τη Μίλαν.
Περπατώντας ήδη στα 33, μόνο περίεργη δεν θα έμοιαζε η επιλογή (εκτός από το παλμαρέ του) να φουσκώσει και τον τραπεζικό του λογαριασμό.
Πόσω μάλλον αν μάθει κανείς (διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Σκέφτομαι, άρα παίζω») το χαλί από δολάρια που στρώθηκε στα πόδια του.
Μένοντας ελεύθερος λοιπόν το καλοκαίρι του 2011 από τη Μίλαν, ο Πίρλο έχει μπει στο μάτι σεΐχηδων από το Κατάρ.
Έχουν ταξιδέψει στην Ιταλία για χάρη του, θεωρώντας βέβαιο ότι θα τον δελεάσουν να υπογράψει.
Και η ιστορία δεν θα μπορούσε να ειπωθεί πιο γλαφυρά από κανέναν άλλον, πέρα από τον ίδιο τον Ιταλό μαέστρο:
«"Αντρέα, σε θέλουν αυτοί από το Κατάρ".
Όταν ο μάνατζέρ μου, Τούλιο Τίντι, τηλεφωνεί, δεν χαιρετάει και πάει κατευθείαν στο θέμα, σημαίνει ότι τα πράγματα είναι σοβαρά.
Έφευγα από τη Μίλαν, δεν είχα υπογράψει ακόμη στη Γιουβέντους. Οπότε μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου αυτό για το Κατάρ και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- "Συγγνώμη, τι είπες;".
- "Πήγαινε να παίξεις στο Κατάρ".
- "Είσαι τρελός. Για κανένα λόγο".
- "Μα και ο Γκουαρντιόλα πήγε και έπαιξε εκεί".
- "Ήταν στο τέλος της καριέρας του".
- "Εντάξει, για λόγους ευγένειας και μόνο όμως, πρέπει να τους συναντήσεις".
- "Εντάξει, πότε έρχονται;".
- "Είναι ήδη εδώ, βάλε μια γραβάτα, σε λίγο περνάω για να σε πάρω".
Με περίμεναν στο ξενοδοχείο “Principe di Savoia”, υπερπολυτελές. Είχαν κλείσει μια απίστευτη σουίτα. Ήταν ο ιδιοκτήτης της ομάδας, διάφοροι παράγοντες και κάμποσοι δικηγόροι.
- "Γεια σου, το συμβόλαιο είναι έτοιμο".
- "Καλημέρα σας, χαρά μου που σας γνωρίζω".
- "Θα σου πάει πολύ η φανέλα μας".
- "Χάρηκα, ονομάζομαι Αντρέα Πίρλο".
- "Δεν χρειάζεται να αποφασίσεις αμέσως, σκέψου το λίγα λεπτά".
Ήταν φανερό ότι υπήρχε ένα πρόβλημα στη συζήτησή μας. Αυτοί ταξίδευαν στο μέλλον, ενώ εγώ ήμουν συγκεντρωμένος στο παρόν. Εκείνη την ημέρα κατάλαβα ότι υπάρχει ο Άγιος Βασίλης…
- "Αντρέα, πόσα παιδιά έχεις;".
- "Δύο".
- "Έχουμε ένα τέλειο σχολείο στην αγγλική γλώσσα στο Κατάρ".
- "Σε εμένα όμως αρέσει να τα ακούω να μιλάνε ιταλικά".
- "Ωραία, θα φτιάξουμε τότε ένα νέο σχολείο και θα πάρουμε μόνο Ιταλούς καθηγητές. Σου αρέσει πολύ να οδηγάς;".
- "Ναι".
- "Θα σου είμαστε ευγνώμονες αν δεχθείς ως δώρο κάποιες Ferrari".
- "Κάποιες;".
- "Και αν σου λείπει η Ιταλία, θα υπάρχει πάντα στη διάθεσή σου ένα ιδιωτικό αεροπλάνο".
- "Μα…".
- "Το συμβόλαιο είναι έτοιμο, είναι 4ετές".
- "Ευχαριστώ, αλλά…"
- "Στα 40 εκατ. ευρώ".
Σε εκείνο το σημείο, ακούγοντας όσα μου έλεγαν, ο Τίντι πήγε να λιποθυμήσει…
- "Τα 40 εκατ. ευρώ είναι για 4 χρόνια, όχι ετησίως. Δεν χρειάζονται υπερβολές, ξέρεις, υπάρχει και η κρίση".
- "Ναι, καταλαβαίνω".
- "Αν, όμως, δεν σου είναι αρκετά τα 10 εκατ. ευρώ ετησίως, κάτι θα κάνουμε…"
Αν τους είχα ζητήσει να μου χαρίσουν την έρημο, πιθανότατα θα το έκαναν. Οπότε πριν μπω σε πειρασμό, αποφάσισα να βάλω τέλος στη συζήτηση.
- "Ευχαριστώ, πραγματικά, αλλά δεν μπορώ. Θέλω να συνεχίσω να παίζω στην Ιταλία και τα επόμενα χρόνια. Αν αλλάξω γνώμη, θα επικοινωνήσω μαζί σας σε λίγα χρόνια".
- "11 εκατ. ευρώ ετησίως".
- "Τούλιο, φεύγουμε".
- "12…"
- "Τούλιο…"
- "13…"
Βούτηξα στην κυριολεξία τον μάνατζέρ μου που ήταν σε έκσταση από αυτά που άκουγε και έφυγα τρέχοντας».
Η συνέχεια από ‘κει και πέρα είναι γνωστή. Δεν περιελάμβανε τόσα φράγκα, αλλά περιελάμβανε ακόμα μεγαλύτερη δόξα για τον Πίρλο:
Συμφώνησε με τη Γιουβέντους και όχι μόνο συνέχισε να πρωταγωνιστεί, μα εξελίχθηκε και σε ακόμα μεγαλύτερη ποδοσφαιρική μορφή.
Έγινε το απόλυτο trademark της θέσης του «regista» (του μέσου που δημιουργεί από τις πίσω γραμμές).
Πήρε 4 πρωταθλήματα και 1 νταμπλ.
Έφτασε τις 756 συμμετοχές στην καριέρα του και (από τα 33 και έπειτα) αναδείχθηκε τρεις φορές «παίκτης της χρονιάς»!
Πόσο πιο προφητικός ν’ αποδειχθεί ο Τζίτζι Μπουφόν, που είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
«Όταν ο Αντρέα μου είπε ότι έρχεται σε εμάς το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “υπάρχει Θεός”! Ένας παίκτης του επιπέδου και της κλάσης του, για να μην αναφέρω ότι ήταν και ελεύθερος. Πιστεύω ότι ήταν η μεταγραφή του αιώνα»!
