Για την ως τώρα πορεία της, την ομάδα του Ωκεανού, το ίνδαλμα της Γιάννη Δρυμωνάκο αλλά και την υποτροφία που πήρε για το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια μίλησε η Νικόλ Παυλοπούλου στο sport-fm.gr.
Αναλυτικά όσα δήλωσε η Νικόλ Παυλοπούλου στον Κωνσταντίνο Περούλη
Πες μου γιατί διάλεξες την κολύμβηση; Και αν έχεις ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα πριν την κολύμβηση;
«Πριν αρχίσω την κολύμβηση έκανα πολλά αθλήματα. Από 3 χρονών ξεκίνησα να αθλούμε έκανα κάποια χρόνια ποδόσφαιρο, στίβο,ταε κβοντο και όταν ξεκίνησα την κολύμβηση έκανα παράλληλα και τένις. Κολύμβηση άρχισα 8 χρονών και με κέρδισε κατευθείαν ένιωθα άνετα στο νερό και σίγουρα επειδή στην Ελλάδα η κολύμβηση είναι ανεπτυγμένη βοήθησε στο να με κρατήσει».
Θα προέτρεπες ένα παιδί να ασχοληθεί με την κολύμβηση και αν ναι τι θα του έλεγες για να το πείσεις;
«Το να ξέρει κάποιος να κολυμπάει είναι πολύ σημαντικό ειδικά εδώ στην Ελλάδα που είμαστε περιτριγυρισμένη από θάλασσα, θεωρώ ότι όλα τα παιδιά οφείλουν να ξέρουν να κολυμπάνε. Ωστόσο εκτός από το θέμα της ασφάλειας από μικρά παιδιά είμαστε δίπλα στο νερό και το γεγονός ότι οι τραυματισμοί είναι λιγότεροι και το σώμα δεν έχει μεγάλη καταπόνηση σίγουρα αυτά είναι σημαντικά στοιχεία για να επιλέξει κάποιος την κολύμβηση».
Θεωρείς στην Ελλάδα έχουμε τις κατάλληλες προδιαγραφές για να βγάλουμε πρωταθλητές;
«Γνώση έχουμε. Πολλοί προπονητές τα τελευταία χρόνια έχουν ειδικευτεί στην κολύμβηση και το επίπεδο είναι ίδιο και με χώρες που είναι πιο ανεπτυγμένες. Ωστόσο είμαστε η μοναδική χώρα που οι πισίνες κλείνουν μέσα Ιουλίου ενώ στις άλλες χώρες είναι ανοιχτές όλο το χρόνο».
«Οδεύουμε σε καλή κατεύθυνση απλά με αργά βήματα».
Ένα ατομικό άθλημα για παράδειγμα η κολύμβηση χρειάζεται περισσότερα ψυχικά αποθέματα από ένα ομαδικό άθλημα;
«Σίγουρα είναι πιο δύσκολο. Γιατί ένας αθλητής που κάνει ομαδικό άθλημα όταν νιώσει κούραση ή απογοήτευση θα είναι εκεί οι συμπαίκτες του να τον βοηθήσουν ψυχολογικά. Αντίθετα η κολύμβηση είναι ένα άθλημα πιο μοναχικό παρόλο που κάνεις προπόνηση με την ομάδα σου, όταν έρθει η ώρα του αγώνα είσαι εσύ και μόνο εσύ οπότε δεν έχεις αυτή την ψυχολογική ενθάρρυνση από τους συναθλητές σου. Βέβαια η προπόνηση που είναι το σημαντικότερο κομμάτι υπάρχουν οι συναθλητές σου που σε βοηθάνε, ακόμα και στους αγώνες όταν πρόκειται για σκυτάλη πάλι είναι σημαντικοί οι συναθλητές. Οπότε δεν το θεωρώ τόσο ατομικό και η ομάδα παίζει τεράστιο ρόλο στην πορεία ενός αθλητη».
Παρά το νεαρό της ηλικίας σου είπες ποτέ δεν αντέχω άλλο;
«Ευτυχώς δεν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο, δεν μου έχει φανεί ως τώρα καμιά προπόνηση η αγώνας ως αγγαρεία σίγουρα οι προπονητές μου έχουν αποκλειστική ευθύνη διότι ποτέ δεν με πίεσαν πολύ μπήκα σταδιακά στον πρωταθλητισμό χωρίς να «καώ». Σίγουρα τώρα βοηθάει σε μεγάλο βαθμό ότι θα πάω στην Αμερική διότι θα αλλάξω παραστάσεις, προπονητές θα είναι κάτι καινούριο και σαφώς μου προκαλεί πολύ όρεξη».
Την ώρα που κολυμπάς σκέφτεσαι κάτι;
«Στην προπόνηση σκέφτομαι πως θα γίνω καλύτερη αλλά σε μεγάλα σετ και σε αερόβιες προπονήσεις σίγουρα το μυαλό ταξιδεύει. Όταν φτάνει η στιγμή του αγώνα δεν σκέφτομαι τίποτα ούτε καν την κούρσα μέσω της προπόνησης και των αγώνων έχω αυτοματοποιήσει την διαδικασία».
Αν είχες την δυνατότητα να κάνεις κάθε μέρα προπόνηση με έναν αθλητή της επιλογής σου ποιος θα ήταν και γιατί;
«Ο Γιάννης Δρυμωνάκος . Όσο ήμουν και μικρότερη για ένα διάστημα 3 χρόνων κάναμε μαζί κάθε μέρα προπόνηση είναι ένας αθλητής πρότυπο για μένα, και βέβαια πέρα από όσα έχει πετύχει αυτό που τον ξεχωρίζει είναι η θέληση του για δουλειά, δεν παραπονείται, δουλεύει καθημερινά σωστά και κυρίως δεν τα παρατάει. Επίσης είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος με χιούμορ και νομίζω ότι είναι ένας αθλητής που όλοι θέλουμε να κάνουμε προπόνηση μαζί του».
Ποια είναι τα στοιχεία που θέλεις να σε χαρακτηρίζουν ως αθλήτρια και ως άνθρωπο;
«Θα ήθελα να με βλέπουν ως άνθρωπο χαρούμενο που δεν τα παρατάει και έχει στόχους».
Το καλοκαίρι του 2018 πήρες μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες Νέων στην Αργεντινή και κατέλαβες την 9η θέση!. Είναι σαφώς μια επιτυχία εσύ πώς το έζησες;
«Ήταν η πιο ωραία εμπειρία της ζωής μου. Ήμασταν εκεί 21 μέρες στο Ολυμπιακό χωριό η ομάδα της Ελλάδος. Έμενα μαζί με 6 κορίτσια περάσαμε υπέροχα. Ήταν σαν να ζούσαμε σε προσομοίωση όλου του κόσμου γιατί ήμασταν όλες οι χώρες μαζεμένες σε ένα χωριό. Παράλληλα ήταν και όμορφες διακοπές γιατί αγωνιστήκαμε τις πρώτες δέκα μέρες και μετά δεν είχαμε κάτι να κάνουμε ήμασταν τουρίστες. Ωστόσο ήταν off-season για εμάς μετά από μια δυσκολη χρονιά με 2 πανευρωπαϊκά , πανελλήνια ήμασταν ήδη κουρασμένοι και δεν είχαμε τα αποτελέσματα που περιμέναμε αλλά πέρα από αυτό ήταν μια τόσο όμορφη εμπειρία που είναι κρίμα να κρατιόμαστε από τα αποτελέσματα».
Στους χειμερινούς αγώνες που έγιναν στο ΟΑΚΑ κατέρριψες στα 200 μικτή το ρεκόρ που είχε η Βασιλική Αγγελοπούλου από το 2003. Πες μου πως ένιωσες όταν κατάλαβες ότι τα είχες καταφέρει;
«Το ρεκόρ το κυνηγούσα 3 χρόνια τώρα. Όταν ήμουν 16 χρονών στο πανευρωπαϊκό εφήβων το είχα φτάσει στα 10 κλάσματα συγκεκριμένα είχα κατεβάσει και 1.5 δευτερόλεπτο τον χρόνο μου και γι αυτό μου είχε μείνει μια γλυκόπικρη γεύση. Πέρυσι δεν ήταν η χρονιά μου όπως την περίμενα αλλά φέτος ειλικρινά είμαι χαρούμενη ειδικά ότι κατέρριψα το ρεκόρ αυτής της τεράστιας αθλήτριας είναι σημαντικό για μένα».
Οι ΗΠΑ είναι ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή σου μετά την υποτροφία που κέρδισες για το κολλέγιο της Καλιφόρνια. Θεωρείς ότι είσαι έτοιμη γι αυτό το μεγάλο βήμα;
«Νομίζω ποτέ κανένας δεν είναι έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο βήμα. Σωματικά έχω κάνει ότι πρέπει ώστε να είναι έτοιμη σίγουρα ψυχολογικά θα είναι δύσκολο αλλά ο ενθουσιασμός μου υπερισχύει του κάθε φόβου. Ανυπομονώ γιατί θα είναι μια υπέροχη εμπειρία ήδη οι προπονητές και οι αθλητές με έχουν κάνει να τους νιώθω σαν οικογένεια μου και πιστεύω η προσαρμογή θα είναι εύκολη».
Πώς έγινε η πρώτη επαφή με το κολέγιο της Καλιφόρνια και η αντίδραση σου;
«Συνεργαζόμουν με τον Δημήτρη Κοντινόπουλο από το Hellenic Aquatics ειδικεύεται στο να στέλνει κολυμβητές στην Αμερική οπότε είχα επικοινωνία με διάφορα πανεπιστήμια. Μιλούσα με το κολλέγιο της Καλιφόρνια 1.5 χρόνο πριν όπου είχαν δείξει το ενδιαφέρον τους αλλά η στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι θα μου παρείχαν πλήρη υποτροφία τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν κάτι απίστευτο γιατί είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο όσο ακαδημαϊκά όσο και κολυμβητικά έχει βγάλει τους περισσότερους ολυμπιονίκες από κάθε άλλο πανεπιστήμιο στην Αμερική. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που με θέλουν στην ομάδα τους».
Η πόλη της Καλιφόρνια θα έχει πολλούς πειρασμούς. Πιστεύεις είσαι αρκετά ώριμη ώστε να είσαι αφοσιωμένη στην κολύμβηση και τις σπουδές σου;
«Το Λος Άντζελες είναι ένα ιδανικό μέρος για να κάνεις σερφ κάτι που κάνω πολλά χρόνια οπότε σίγουρα αυτό θα είναι πολύ θετικό γιατί θα έχω να κάνω και άλλες δραστηριότητες και πολλές φορές είναι καλό να ξεχνιέσαι».
Πόσο δύσκολη είναι η επικείμενη μετακόμιση σου στην Αμερική όσον αφορά τους γονείς σου και τους φίλους σου;
«Είναι ένα δύσκολο κομμάτι το ότι τους αφήνω πίσω αλλά δεν είναι ότι θα αποκοπώ θα έρχομαι 1-2 φορές τον χρόνο στην Ελλάδα αλλά οι γονείς μου θα έρχονται συχνά στην Αμερική και φυσικά υπάρχει και το Skype. Όπως προανέφερα στην Αμερική το κλίμα είναι πολύ οικογενειακό ως τώρα και αυτό βοηθάει πολύ την κατάσταση».
Θεωρείς ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εντός των δυνατοτήτων σου;
«Απέχω 2.5 δευτερόλεπτα από το όριο δεν είναι ούτε πολύ ούτε λίγο. Αλλά ναι θεωρώ ότι είναι στις δυνατότητες μου».
Ποιος πιστεύεις ήταν ο καλύτερος αγώνας ως τώρα στην καριέρα σου και ποιος ο χειρότερος;
«Ο καλύτερος ήταν ο ημιτελικός στα 200 πρόσθιο στο πανευρωπαϊκό στο Ελσίνκι εκεί ήταν η πιο ωραία κούρσα και από άποψη χρόνου αλλά και αίσθησης. Ένιωθα πως με το νερό συνεργαζόμουν και γλίστραγα ήταν κάτι που μου βγήκε πολύ αυθόρμητα. Τώρα όσον αφορά το χειρότερο στην κολύμβηση 9 αγώνες είναι άσχημοι και 1 καλός είναι πολύ δυσανάλογο αλλά θεωρώ πως και οι κακοί αγώνες έχουν κάτι να σου προσφέρουν από τους κακούς βλέπεις τα λάθη σου και τι έφταιξε και έτσι έρχονται οι καλοί».
Σε φοβίζει η αποτυχία και ως αθλήτρια και ως άνθρωπο;
«Με φοβίζει αλλά όσο περνάνε τα χρόνια το αντιμετωπίζω καλύτερα και δεν θεωρώ πως πρέπει να σπαταλάω κούρσες και προπονήσεις έχοντας το συναίσθημα του φόβου γι αυτό προσπαθώ να το αποβάλλω και να κολυμπάω με διάθεση και χαρά».
Έχεις μια ιδιαίτερη αγάπη για το windsurf. Πώς ξεκίνησε αυτό και από ποια ηλικία;
«Από μωρό ήμουν πάνω σε μια σανίδα του σερφ. Ο μπαμπάς μου μου κόλλησε το μικρόβιο ο οποίος κάνει 30 χρόνια σερφ. Στα 8 μου άρχισα να κάνω λίγα στα 10 έγινα καλύτερη και πλέον μου άρεσε περισσότερο γιατί παλιά φοβόμουν και την θάλασσα λίγο αλλά πλέον κλείνω 10ετία».
Έχεις κάποιο άλλο χόμπι;
«Μου αρέσει να φτιάχνω βίντεο και έχω κανάλι στο YouTube επίσης μου αρέσει πολύ η φωτογραφία και το Photoshop».
Περίγραψε μου την καθημερινότητα σου.
«Είχα Δευτέρα Τετάρτη πρωινές προπονήσεις 6-8 προφανώς κάθε μέρα σχολείο πάλι καλά ήταν κοντά το σχολείο μου στην προπόνηση οπότε ερχόμουν κατευθείαν 3:15 έμπαινα και 5:30 έβγαινα. Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή είχαμε και γυμναστήριο για 45 λεπτά υπήρχε περίπτωση να είχα μασάζ η φυσιοθεραπεία μετά διάβασμα και ύπνο. Τα σαββατοκύριακα όταν δεν είχα μαθήματα προσπαθούσα να πηγαίνω στο εξοχικό μου είτε το σπίτι που έχω στο βουνό είτε στο σπίτι που έχω στην θάλασσα . Τώρα που δεν έχω σχολείο μπορώ να βγαίνω το απόγευμα μπορεί να κάτσω μέσα να δω κάποια σειρά στο Netflix».
Οι γονείς πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στην ζωή ενός αθλητή και σε τι βαθμό σε έχουν βοηθήσει εσένα οι γονείς σου;
«Οι γονείς μου με έχουν βοηθήσει όσο κανένας άλλος άνθρωπος κάθε μέρα είναι αφοσιωμένοι σε μένα Και τους είμαι πραγματικά ευγνώμων . Ποτέ δεν με πίεσαν να κάνω κάτι που δεν θέλω μου έχουν από μικρή ηλικία εμπιστοσύνη».
Άσχετα με τον χώρο της κολύμβησης ο Γιάννης Αντετοκούμπο αναδείχθηκε MVP στο ΝΒΑ . Κάνε μου ένα σχόλιο και το συναίσθημα που σου βγάζει αυτή η επιτυχία;
«Οτι ένας Έλληνας κατάφερε να φτάσει στην κορυφή σε τόσο μικρό διάστημα ζώντας σε αντίξοες συνθήκες και σε τόσο μικρή ηλικία δείχνει ότι θα καταφέρει και άλλα στην ζωή του και είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει και διψάει για το κάτι παραπάνω χαίρομαι πολύ που τον βλέπω εκεί και αναγνωρίζω το γεγονός ότι δεν ξεχνάει από πού ξεκίνησε».
Όπως έχεις δηλώσει η ομάδα που υποστηρίζεις είναι η ΑΕΚ. Τι σημαίνει η ΑΕΚ για σένα;
«Η ΑΕΚ είναι ιδέα με τεράστια ιστορία. Μέσα από την μικρασιατική καταστροφή έγινε μια ομάδα ποδοσφαίρου και είναι η απόδειξη ότι και το χειρότερο να γίνει συνεχίζει και θέλει να βρίσκεται στην κορυφή . Σαφώς η φίλαθλοι αλλά και ο πρόεδρος βοηθάνε πολύ την ομάδα εγώ μάλιστα έχω και 10 χρόνια τώρα διαρκείας».
Τέλος πες μου το μήνυμα που στέλνεις στην ομάδα του ωκεανού και στους προπονητές σου.
«Βρίσκομαι από τα 8 μου στην ομάδα και δεν υπάρχει μέρα που να έχω νιώσει άσχημα σε αυτή την ομάδα πάντα τους ένιωθα όλους σαν οικογένεια μου και με τα παιδιά και τους προπονητές . Θέλω να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Δαμασιώτη και τον Κωνσταντίνο Λεμπέση αλλά και τον Γιώργο Δαμασιώτη και τον Ηλία Πανέτη και τον Τόλη Μιχαλόπουλο που ήταν δίπλα μου και με βοήθησαν να μην μετανιώσω ποτέ για την επιλογή που έκανα τον Ωκεανό». ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
