Παρουσίαση του Total War: Rome 2

Δεκαετίες συγκρούσεων, μάχες, προδοσίες, απλά τυχαία περιστατικά, όλα έπαιξαν τον ρόλο τους στην κυριαρχία της Ρώμης και την επέκτασή της σε όλες τις γωνιές του -τότε- γνωστού κόσμου. Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πορεία αιώνων, αργά και σταθερά. Κάπως σαν τη πορεία της σειράς Total War. Από το 2000 μέχρι σήμερα, ο κάθε τίτλος ήταν ένα ακόμα κεφάλαιο σε μια σειρά που σταδιακά κατάφερε να εδραιωθεί στη συνείδηση όλων των fans του είδους, κάνοντας το όνομά της συνώνυμο της απόλυτης στρατηγικής εμπειρίας. Βέβαια, όπως και στη πορεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπήρχαν οι θρίαμβοι και οι… όχι τόσο ένδοξες στιγμές, κάθε βήμα όμως με τον τρόπο του συνετέλεσε στη δημιουργία της εικόνας που γνωρίζουμε.



Την ίδια ακριβώς πορεία ακολουθεί και το Total War: Rome II. Ένα βήμα τη φορά, αργά και σταθερά - ορισμένες φορές όμως υπερβολικά αργά και όχι τόσο σταθερά. Από την άλλη, βέβαια, θα ήταν δύσκολο οι ρυθμοί του να είναι γρηγορότεροι, αφού το μέγεθος του χάρτη είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλο τίτλο της σειράς μέχρι στιγμής, εκτεινόμενο από τη Βρετανία μέχρι τα σύνορα της Ινδίας και τη Βόρεια Αφρική. Αυτό δε σημαίνει πως διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τους προκατόχους του, αφού οι φίλοι της σειράς θα βρεθούν αμέσως σε «οικεία εδάφη», με τη πλειοψηφία της δράσης να λαμβάνει χώρα στον campaign map, στην κλασσική turn-based φόρμα, με κάθε σειρά να αντιστοιχεί σε ένα έτος. Εκεί οι παίκτες θα χτίσουν τους στρατούς, θα διαχειριστούν τις πόλεις τους, την τεχνολογία, την ανάπτυξη, τα πολιτικά παιχνίδια – και θα ετοιμάσουν τα σχέδια για την επόμενη κατάκτηση. Όπως είναι προφανές, σε έναν κόσμο τέτοιου μεγέθους, με τόσες πολλές διαφορετικές κουλτούρες και factions, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ή εύκολα. Ευτυχώς, η Creative Assembly έχει κάνει μια πολύ καλή δουλειά στο να τα απλοποιήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, προσφέροντας αμεσότητα και ευκολία χωρίς να αφαιρεί βάθος. Οι περιοχές που ελέγχονται, για παράδειγμα, χωρίζεται σε provinces, με τέσσερις πόλεις και την πρωτεύουσα της κάθε μίας. Όλα τα είδη κτηρίων/εγκαταστάσεων βρίσκονται μέσα στις πόλεις, διευκολύνοντας τον έλεγχό τους - προβάλλοντας όμως μια ενδιαφέρουσα πρόκληση όσον αφορά την επιλογή του τι θα κτιστεί κάθε φορά, αφήνοντας τους παίκτες να καθορίσουν τις προτεραιότητές τους. Στην άλλη πλευρά, με τη πληθώρα τον διαφορετικών λαών/φατριών που απαρτίζουν τον κόσμο του Rome II, ο δρόμος προς την επικράτηση θα είναι γεμάτος με νέες… γνωριμίες, το αποτέλεσμα των οποίων κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τους ίδιους τους παίκτες, είτε μέσω της κατά μέτωπο σύγκρουσης, είτε μέσω της διπλωματικής οδού.


Με αυτόν τον τρόπο δε θα αργήσουν να γίνουν γνωστές οι προθέσεις -αλλά και οι ικανότητες- της AI, οι οποίες είναι ιδιαίτερα… ασαφείς, αν όχι ακατανόητες. Το σύστημα διπλωματίας θα μας βοηθήσει να έρθουμε σε κάποια μορφή συνεννόησης (ή και όχι) και να συνάψουμε σχέσεις/συμμαχίες με διάφορους λαούς ή ακόμη και να κηρύξουμε πόλεμο. Όλα αυτά γίνονται άμεσα και εύκολα, μέσα από ένα εύχρηστο μενού, στο οποίο μας δίνεται και η δυνατότητα να δούμε κατά πόσο αρεστοί είμαστε - και για ποιους λόγους, μάλιστα. Επίσης, στο Rome II μας δίνεται η δυνατότητα να συντονίσουμε τις επιθέσεις μας με τους συμμάχους, εστιάζοντας στον άμεσο κίνδυνο, ή απλά κάνοντας ευκολότερο το έργο μας όταν θέλουμε να βγάλουμε νωρίς από το παιχνίδι τους επικίνδυνους εχθρούς. Ορισμένες φορές τα διάφορα factions θα αντιδράσουν φυσιολογικά στις προτάσεις μας, άλλες φορές πάλι θα αρνούνται κάτι χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο ή θα προτείνουν συμμαχίες και εμπορικές συμφωνίες για τις οποίες δε χρειάζεται ιδιαίτερη διπλωματική γνώση για να καταλάβει κανείς πόσο ασύμφορες ή παράλογες μπορεί να είναι.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.