Παρουσίαση Elite Dangerous

Όταν κάποιος ρωτάει «τι είναι το Elite: Dangerous;» παίρνουμε το κλασικό ύφος του παλαίμαχου gamer, αυτό το κάτι μεταξύ νοσταλγίας και ξεμωράματος και του λέμε ένα παραμύθι: «Μια φορά κι έναν καιρό, τα πολύ παλιά χρόνια που οι επεξεργαστές ήταν μόνοι κι έρημοι και έτρεχαν με ταχύτητες που σήμερα θυμίζουν κοιμισμένο σαλιγκάρι, υπήρχε ένα παιχνίδι που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο και το έλεγαν απλά Elite».

Υπήρχαν ήδη πολλά «διαστημικά» παιχνίδια, αλλά σε όλα αυτά το μόνο που έκανε ο παίκτης ήταν να πυροβολεί μικρά, δισδιάστατα σχήματα από λιγοστά pixel που σβούριζαν στην οθόνη του. Στο Elite ο παίκτης πλοηγούσε το σκάφος του στο κενό. Σε τρεις διαστάσεις. Έκανε εμπόριο ή λαθρεμπόριο, γινόταν πειρατής, μεταλλωρύχος ή κυνηγός επικηρυγμένων και εξερευνούσε το διάστημα που απεικονιζόταν με μονόχρωμες τελείες και γραμμές. Το σύμπαν του παιχνιδιού αποτελείτο από οκτώ γαλαξίες με 256 συστήματα ο καθένας και χωρούσε σε μια ταπεινή κασέτα ή δισκέτα 5?, καταλαμβάνοντας κάπου 100 ΚΒ. Ενδεικτικά, οι χίλιες λέξεις που αφιερώνουμε στο Elite και στο διάδοχό του σήμερα, καταλαμβάνουν πάνω από το ένα πέμπτο αυτού του χώρου.

Δεν υπάρχει, ίσως, καλύτερος τρόπος να εξηγηθεί σε κάποιον σήμερα τι ακριβώς έκαναν ο David Braben και ο Ian Bell το 1984, από τη δήλωση του ίδιου του σχεδιαστή του υπολογιστή BBC Micro που είπε ότι η δημιουργία του Elite δεν θα έπρεπε να είναι δυνατή. Σε μια εποχή όπου το gaming περιοριζόταν σε δισδιάστατες πίστες, το Elite έδινε στον παίκτη το αχανές διάστημα για να το εξερευνήσει ελεύθερα. Κάνουμε fast forward 30 χρόνια αργότερα, μια γενιά σε ανθρώπινα δεδομένα και αρκετές γενιές τεχνολογικά. Το Elite: Dangerous φιλοδοξεί να κάνει αυτό που δεν κατάφεραν τα δύο ενδιάμεσα sequel: να διαδεχθεί επάξια ένα από τα πιο πρωτοποριακά παιχνίδια που σχεδιάστηκαν ποτέ. Καθόλου απλή υπόθεση.

Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.