Παρίσι 2010: Τα λάθη, τα κέρδη και η… ενότητα

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Ολυμπιακός είναι η δεύτερη καλύτερη ομάδα της Ευρώπης μετά από αρκετά χρόνια, αλλά ακόμα και οι πιο έμπειροι αναλυτές, δυσκολεύονται να καταλήξουν στο συμπέρασμα αν η πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκας μετά από δεκατρία χρόνια, αποτελεί επιτυχία, ή αποτυχία. Η μεγαλοπρεπής ήττα από την Μπαρτσελόνα, άναψε και πάλι το «φυτίλι» της αμφισβήτησης και μάλλον δίκαια, αφού η γενικότερη παρουσία της ομάδας στο «Bercy», έδειξε πως ήταν απροετοίμαστη αγωνιστικά και ψυχικά για αυτό το μεγάλο γεγονός. Η πρόκριση επί της Παρτιζάν, με τον χιτσκοκικό τρόπο που επιτεύχθηκε, είχε δείξει ότι τα σημάδια δεν είναι λαμπερά, όμως, όπως και να το κάνουμε η νίκη είναι νίκη. Και μάλιστα σε ημιτελικό, όσο και αν ο αντίπαλος δεν είναι μεγαθήριο. Ήταν όμως ομάδα με πλάνο και σαφή προσανατολισμό.

Αυτά τα στοιχεία ο Ολυμπιακός, δεν τα είχε στο Παρίσι. Και προς τιμήν των παικτών του, το παραδέχθηκαν. Στις περισσότερες συζητήσεις δημοσιογράφων και φιλάθλων, η απογοήτευση κυριαρχούσε όχι για την ήττα από μία αποδεδειγμένα πλέον καλύτερη αντίπαλο, αλλά για τον τρόπο. «Μάθαμε ότι θα πρέπει να παίζουμε καλύτερη άμυνα, να είμαστε περισσότερο υπομονετικοί και προσεκτικοί», δήλωνε πριν το τουρνουά ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ερωτηθείς για την περυσινή εμπειρία του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό στο Βερολίνο, που δεν διεκδικήθηκε μέχρι τέλους, λόγω ενός άστοχου σουτ. Στην πράξη, ομάδα και προπονητής έμειναν μετεξεταστέοι στα παραπάνω στοιχεία που ανέφερε ο «δράκος». Και αυτό, είναι ευθύνη όλων. Το να εστιάσουμε στις ευθύνες, ενός, είναι σαν να δίνουμε άλλοθι στους υπόλοιπους και το αντίθετο. Κοινό σημείο όμως της τελευταίας φάσης στον ημιτελικό του 2009 με τα δυο παιχνίδια του 2010, είναι ένα: Έλλειψη σχεδίου.

Η επίθεση και το προσωπικό ταλέντο των παικτών, θα σου κερδίσουν πέντε-δέκα ματς κανονικής περιόδου. Όταν όμως η μπάλα «καίει», χρειάζονται άλλα στοιχεία. Άμυνα, υπομονή, «διάβασμα» του παιχνιδιού και όχι προσωπικές ενέργειες που βλάπτουν το κοινό καλό και προπάντων ψυχή και καρδιά. Αν εξαιρέσουμε τον μεγάλο Θοδωρή Παπαλουκά και την παλικαρίσια εμφάνιση των Τσίλντρες και Μπουρούση στην παράταση του ημιτελικού, υπάρχει έστω και ένας παίκτης που άφησε και την …ψύχη του στο γήπεδο; Καθοδηγήθηκαν αυτοί σωστά και με καθαρό μυαλό από τον πάγκο; Η αγωνιστική ανάλυση της απάντησης, χρειάζεται εκατοντάδες λέξεις. Είναι πιο εύκολο να αποδείξουμε το γιατί αυτή είναι «όχι». Αρκεί να κοιτάξει κανείς τα κρούσματα γκρίνιας, απειθαρχίας, νεύρων στο παρκέ και υπερτίμηση του «εγώ» σε σχέση με το «εμείς» για να καταλάβει. Τα παραπάνω έγιναν αντιληπτά ακόμα και από τον τηλεθεατή και όχι μόνο από όσους ήταν στο Παρίσι.

Και εδώ, η ευθύνη είναι μοιρασμένη. Από τη μία ο προπονητής δεν έχει βρει τον τρόπο για να επιβληθεί με τον καλό ή τον άσχημο τρόπο όντας ο απόλυτος άρχοντας των αποδυτηρίων και από την άλλη, κάποιοι παίκτες, δεν σκέφτονται πως είναι υποχρέωσή τους να είναι άριστοι επαγγελματίες, για τους εαυτούς τους, αλλά και για το ότι σε καιρούς χαλεπούς, έχουν λυμένα όλα τους τα προβλήματα, από δυο εξαιρετικούς προέδρους που είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να δαπανούν εκατομμύρια ευρώ για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Αν ο Ολυμπιακός θέλει να πετύχει στον βασικότερο φετινό του στόχο που είναι το πρωτάθλημα, θα πρέπει να πάει ενωμένος στους ημιτελικούς με το Μαρούσι, αρχικά και εν συνεχεία στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, που δείχνει να είναι απόλυτα έτοιμος και εντυπωσιακά βελτιωμένος, ενόψει αυτών των αγώνων. Αλλιώς, μία ακόμη χρονιά θα έχει σχεδόν χαθεί, αφού το κύπελλο και η συμμετοχή στον τελικό τoυ Final Four είναι σίγουρα βήματα προόδου, αλλά δεν αντικατοπτρίζουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της ομάδας.

Η απάντηση λοιπόν στο αν ήταν επιτυχία ή αποτυχία η δεύτερη θέση, είναι υποκειμενική. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι η Μπαρτσελόνα άξιζε 100% να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης διότι είναι καλύτερη «Ο»μάδα. Οι Καταλανοί, όπως παλαιότερα η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ο Παναθηναϊκός, δέχθηκαν αρκετά «χαστούκια» μέχρι να φτάσουν στις κατακτήσεις τίτλων στην Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός, είναι καλός, επέστρεψε πέρυσι στις κορυφαίες τέσσερις ομάδες ως τέταρτος μετά από δέκα χρόνια και φέτος είναι δεύτερος, άρα το πρόσημο είναι θετικό. Αυτό όμως δεν μπορεί να καμουφλάρει τις αγωνιστικές αδυναμίες και τα λάθη, που στοιχίζουν το «γκρέμισμα» της εικόνας που με κόπο οι ίδιοι οι συντελεστές της ομάδας έχουν φτιάξει. Οι αγώνες των πλέι-οφ που ακολουθούν, πέραν το τεράστιου αγωνιστικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν, έχουν χαρακτήρα κριτηρίου για αρκετούς ενόψει της νέας σεζόν. Για να δούμε...

Υ.Γ. Η συμπεριφορά του κόσμου του Ολυμπιακού μέσα και έξω από γήπεδο αξίζει συγχαρητήρια. Όπως και η επιτυχημένη προσπάθεια της ΚΑΕ να αφήσει εκτός γιορτής τους ανεγκέφαλους που καταστρέφουν με τα πεπραγμένα τους σχεδόν τα πάντα. Μακάρι, αυτό να συνεχιστεί και στα ντέρμπι του ΣΕΦ με τον Παναθηναϊκό.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com