Πάολο Ρόσι: Η εξιλέωση του «τελειωμένου, άτεχνου και αδύναμου» επιθετικού στο Μουντιάλ του 1982

Ο Πάολο Ρόσι ήταν ο «από μηχανής θεός» που πήρε από το χέρι τη «σκουάντρα ατζούρα» και την οδήγησε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Μουντιάλ το 1982.

Ήρθε από το πουθενά και αναδείχθηκε στον απόλυτο ήρωα της γειτονικής χώρας στο Μουντιάλ της Ισπανίας, αφού τα 6 γκολ που σημείωσε ήταν βαρύνουσας σημασίας προκειμένου η ομάδα του να πανηγυρίσει την τρίτη κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.

Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στο Πράτο της Φλωρεντίας. Άρχισε την καριέρα του από τη Γιουβέντους, αγωνιζόμενος από το 1973 ως το 1975.

Δεν έπαιρνε ευκαιρίες και δόθηκε δανεικός στην Κόμο τη σεζόν 1975-76, ενώ παρέμεινε μία τριετία στη Βιντσέντζα, με την οποία κέρδισε την άνοδο στη Serie A το 1977 ματώνοντας τα δίχτυα 21 φορές. Την επόμενη χρονιά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος, σημειώνοντας 24 γκολ. Στο τέλος εκείνης της αγωνιστική περίοδο κλήθηκε στην εθνική Ιταλίας και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 σημειώνοντας τρία τέρματα.

Το 1980 η καριέρα του πέρασε μεγάλη κρίση, λίγο έλειψε να ολοκληρωθέι άδοξα. Τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό λόγω συμμετοχής του σε σκάνδαλο στοιχημάτων, παρότι ο ίδιος αρνήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο κάθε ανάμειξη καθόλη τη διάρκεια της περιπέτειάς του. Τελικά, η ποινή του μειώθηκε σε δύο χρόνια, κάτι που του επέτρεψε να επανέλθει στη δράση.

Λίγο αφού είδε την ποινή του να μειώνεται στα δύο χρόνια και ενώ ο υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Γιουβέντους, ο Ρόσι συμπεριλήφθηκε στο ρόστερ της Εθνικής Ιταλίας για το Μουντιάλ του 1982 από τον προπονητή Έντσο Μπεαρζότ. Οι αντιδράσεις από τα ΜΜΕ ήταν σφοδρές, χρεώνοντάς του πως είναι σε άθλια αγωνιστική κατάσταση.



H Eθνική Ιταλίας ήταν ένα σκληρό σύνολο, με ισχυρές προσωπικότητες. Ο Ντίνο Τζοφ δέσποζε κάτω από τα δοκάρια, ο θρυλικός αμυντικός της Γιουβέντους Τζεντίλε πρόσφερε ασφάλεια στα μετόπισθεν. Ταρντέλι και Οριάλι συνέθεταν ένα επιβλητικό δίδυμο στο χώρο του κέντρου, ενώ ο Πάολο Ρόσι είχε επιφορτιστεί με τον ρόλο του βασικού σέντερ φορ.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της γειτονικής χώρας εφάρμοζε την συντηρητική τακτική του «κατενάτσιο», με σύστημα 5-3-2, που προέβλεπε πολυπρόσωπη άμυνα με την τελευταία ζώνη να τοποθετείτα χαμηλά, κοντά στην περιοχή. Η Ιταλία ήταν μια ομάδα που αρεσκόταν στο να χτυπάει στις αντεπιθέσεις, το 1/3 των γκολ της στο Μουντιάλ προήλθαν έτσι. Γενικότερα, προτιμούσε την εκδήλωση άμεσων επιθέσεων, χωρίς να δίνεται έμφαση στην κατοχή της μπάλας.

Η γκρίνια γύρω από την ομάδα αλλά και τον ίδιο τον Ρόσι εντάθηκε εξαιτίας της άθλιας παρουσίας στη φάση των ομίλων. Η Ιταλία, έχοντας ως αντιπάλους Πολωνία, Καμερούν και Περού απέσπασε τρεις ισοπαλίες, σκόραρε μόλις δυο τέρματα, με τον Ρόσι να μην κατορθώνει να αποστομώσει εκείνους που δεν ήθελαν να φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο. Η Ιταλία προκρίθηκε, ως δεύτερη, στην επόμενη φάση.

Στην Β' φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου συμμετείχαν 12 ομάδες. Οι τέσσερεις όμιλοι απαρτίζονταν από τρεις ομάδες και μόνο μία προκρινόταν στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Ο όμιλος της «σκουάντρα ατζούρα» ήταν ένα... βουνό, ακόμα και για τα δεδομένα της ιταλικής ομάδας. Θα αντιμετώπιζε την, μέχρι τότε, Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Αργεντινή των Kέμπες, Πασσαρέλα, Βαλντάνο και, φυσικά, του Μαραντόνα. H μαγική Βραζιλία, που διέθετε ποδοσφαιριστές της κλάσης των Σόκρατες, Έντερ, Ζίκο και Φαλκάο , ήταν το άλλο εμπόδιο που έπρεπε να υπερβούν.

Στην αναμέτρηση με την Αργεντινή, η Ιταλία πήρε κεφάλι στο σκορ στο 57΄ με δυνατό συρτό σουτ του Ταρντέλι. Στο 67΄ ο Ρόσι βρέθηκε τετ α τετ με τον Φιλιόλ που αποσόβησε την παραβίαση της εστίας του, όμως στη συνέχεια της φάσης ο Καμπρίνι με έναν κεραυνό μέσα από την περιοχή έγραψε το 2-0. Η «αλμπισελέστε», που νωρίτερα είχε δοκάρι σε φάουλ του Μαραντόνα, μείωσε στο 83΄ με εκλπηκτική απευθείας εκτέλεση του Πασσαρέλα.

Η Βραζιλία νίκησε και εκείνη με τη σειρά της την Αργεντινή, με σκορ 3-1. Το ένα παραπάνω γκολ που σημείωσε η «σελεσάο» ήταν καθοριστικό καθώς αν ο τρίτος αγώνας του ομίλου, μεταξύ Ιταλίας και Βραζιλίας έληγε ισόπαλος, τα Καναρίνια θα προκρίνονταν. Οι Ιταλοί ήταν με την πλάτη στον τοίχο.

Στις 5 Ιουλίου 1982, Βραζιλία και Ιταλία παράταχθηκαν στη Βαρκελώνη, για έναν από τους πιο φαντασμαγορικούς αγώνες της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Το διακύβευμα της πρόκρισης στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν τεράστιο, οι παίχτες που πάτησαν το χορτάρι μύθοι του αθλήματος. Ήταν η μέρα που θα έλαμπε το άστρο του Πάολο Ρόσι.

Η Ιταλία προηγήθηκε νωρίς, στο 5΄ με κεφαλιά του Ρόσσι, έπειτα από σέντρα ακριβείας του Καμπρίνι. Μετά από μαγικά του Ζίκο, ο Σόκρατες έφερε γρήγορα το παιχνίδι στα ίσα. Ο Ρόσι έβαλε ξανά μπροστά στο σκορ την ομάδα του στο 25΄ με δυνατό τελείωμα που δεν άφησε περιθώρια στον Πέρες. Οι Βραζιλιάνοι ήταν πολύ... σκληροί για να πεθάνουν και είχαν ξανά την απάντηση με τον Φαλκάο, ο οποίος με άπιαστο αριστερό σουτ ισοφάρισε σε 2-2,στο 68΄. Ενώ δεν είχαν προλάβει να κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, ο Ρόσι χτύπησε ξανά στο 74΄, γράφοντας από κοντά τον επίλογο σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. 3-2 και η Ιταλία ήταν στον ημιτελικό.

Ο Ρόσι πλέον, είχε στρέψει όλα τα φώτα πάνω του. Από αποδιοπομπαίος τράγος, είχε μεταμορφωθεί σε ηγέτη του ιταλικού έθνους. Με... σπασμένα τα φρένα μετέτρεψε σε προσωπική υπόθεση και τον ημιτελικό με την Πολωνία. Βρήκε δίχτυα δύο φορές και η Ιταλία θα διεκδικούσε ξανά το «Έβερεστ» του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος, 44 χρόνια από την προηγούμενη κατάκτηση του Μουντιάλ, το 1948.



Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1982, η Ιταλία αντιμετώπισε τη Δυτική Γερμανία. Τα «πάντσερ» είχαν και εκείνοι ακολουθήσει δύσβατο δρόμο, που περιλάμβανε Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία. Η σύνθεσή τους ήταν πληθωρική, με παίκτες όπως οι Σουμάχερ, Ρουμενίγκε και Φίσερ. Όλα προιδέαζαν για μια τιτανομαχία στον τελικό και οι δύο ομάδες δεν απογοήτευσαν.

Η Ιταλία προηγήθηκε με το συνήθη ύποπτο Πάολο Ρόσι . Ο 26χρονος τότε επιθετικός, ανεπηρέαστος από το πέναλτι που δεν εκμεταλλέυθηκε νωρίτερα ο Καμπρίνι, χτύπησε και πάλι σαν κόμπρα στο 57΄, δίνοντας το προβάδισμα στην σκουάντρα ατζούρα. Η Ιταλία, μάλιστα, διεύρυνε το σκορ με τα γκολ των Ταρντέλι στο 69΄ και Αλτομπέλι στο 81΄, με τη Δυτική Γερμανία να περιορίζεται στο να μειώσει το σκορ σε 3-1, με τον Μπράιτνερ.



Η Ιταλία ήταν Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και η παρουσία του Πάολο Ρόσι είχε φέρει το τρόπαιο στην πατρίδα του με τα 6 γκολ που σημειώσε πραγματοποιώντας ένα φανταστικό τουρνουά. Απ' το 1981 έως το 1985 ο Ρόσι αγωνίστηκε στη Γιουβέντους, με την Γιουβέντους κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας (1982, 1984), καθώς και το Κύπελλο Πρωταθλητριών τη σεζόν 1984-85.

Έπαιξε για μία σεζόν στη Μίλαν και μία στην Ελλάς Βερόνα, προτού αποσυρθεί από τη δράση το 1987 σε ηλικία 31 ετών. Με την εθνική ομάδα είχε 20 τέρματα σε 48 συμμετοχές και παρουσία σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1978, 1982, 1986). Το Δεκέμβριο του 2020, ο Πάολο Ρόσι έφυγε από τη ζωή νικημένος από την επάρατο νόσο του καρκίνου. Πράγματι, ο Ρόσι δεν ήταν κλασικός σέντερ φορ. Ήταν μικρόσωμος, με ύψος 1,74μ δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατός, ούτε ξεχώριζε για την τεχνική του κατάρτιση.



Όταν προσγειώθηκε στην Ισπανία για το Μουντιάλ του 1982 είχε πέσει σε καθολική ανυποληψία. Είχε ταπεινωθεί ηθικά, λόγω της ποινής που του επιβλήθηκε για παράνομο στοιχηματισμό. Ήταν σε τραγική αγωνιστική κατάσταση και χωρίς ρυθμό, έχοντας προλάβει να αγωνιστεί σε μόλις 3 ματς σκοράροντας 1 γκολ. Οι συμπατριώτες του τον απαξίωναν πιστεύοντας πως δεν έπρεπε να έχει κληθεί.

Ξεχνούσαν ότι είχε το ένστικτο του σκόρερ αναπτυγμένο σε μέγιστο βαθμό, πως ήταν πληγωμένος και θα έδινε τα πάντα ώστε να διακαιώσει την παρουσία του στα γήπεδα της Ισπανίας. «Δεν ήταν ο Αχιλλέας ούτε ο Έκτορας, αλλά ο Οδυσσέας, η νίκη των δεξιοτήτων και της ευφυΐας έναντι της φυσικής δύναμη», θα αναφέρει ιταλική εφημερίδα χρόνια αργότερα, αναγνωρίζοντας την ποδοσφαιρική του εξυπνάδα. Ο Ρόσι ήταν εκπληκτικός και έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στη Βίβλο του Μουντιάλ.

Επιμέλεια: Λευτέρης Παύλου

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube