Παναθηναϊκός, ωσάν Λερναία Ύδρα

Λίγο πριν ο αστράγαλος του Διαμαντίδη…προσγειωθεί στο πόδι αντιπάλου, το μέλλον της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με τη Μάλαγα προδιαγράφονταν δυσοίωνο, αφού οι ισπανοί την είχαν φέρει στα μέτρα τους.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο νέος, σοβαρός όπως φαίνεται, τραυματισμός του αρχηγού των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης, φαινόταν ότι θα γύρει οριστικά την πλάστιγγα προς την πλευρά της ομάδας του Ρέπεσα. Όμως αυτές οι λογικές ανατρέπονται όταν στο παρκέ υπάρχει μία τόσο «βαριά» φανέλα σαν και αυτή των «πράσινων». Το ατυχές περιστατικό του -ανέτοιμου αλλά εξαιρετικά δημιουργικού- 33χρονου γκαρντ, θαρρείς και συσπείρωσε στα τελευταία λεπτά τους υπόλοιπους, που βρήκαν το θάρρος να σηκώσουν την ευθύνη και να χαρίσουν μία πολύτιμη νίκη στον Παναθηναϊκό. Δύο βαθμοί, που παρότι πήγαν να κάνουν «φτερά», λόγω των συμπτωμάτων…αυτοχειρίας που επέδειξε ο Αργύρης Πεδουλάκης στη χρησιμοποίηση του –για ένα ακόμη βράδυ κακού- Ρόκο Ούκιτς, σημαίνουν πολλά για τη συνέχεια του Top-16.

Αν δεν υπήρχε ο τραυματισμός του Διαμαντίδη που περιπλέκει - το πόσο θα εξαρτηθεί από το μέγεθος και το διάστημα της απουσίας- αγωνιστικά την εξίσωση, θα μιλάγαμε για το πρώτο σημαντικό βήμα πρόκρισης στην οκτάδα. Όμως η αναμονή για το ιατρικό ανακοινωθέν και τα αρκετά προβλήματα που παρουσίασαν και απόψε στο παιχνίδι τους οι «πράσινοι», βάζουν «φρένο» στην όποια θριαμβολογία. Για το ροζ φύλλο, ο Παναθηναϊκός οφείλει ευχαριστίες σε τρείς παίκτες του. Στον Ματσιούλις που τα έδωσε όλα επιθετικά και αμυντικά, στον Γκιστ που τιμώρησε εμφατικά την απόφαση της πρώην ομάδας του να τον ανταλλάξει με τον μονοδιάστατο και «soft» Άντι Πάνκο και τη σταθερά που λέγεται Μάρκους Μπανκς. Ο τελευταίος, πείθει ολοένα και περισσότερους ότι είναι η βασική αιτία της αλλαγής της ομάδας προς το καλύτερο.

Σε ένα παιχνίδι όπου η Μάλαγα έδειχνε πιο «διαβασμένη» και στις δύο πλευρές του παρκέ, ήλεγχε στο μεγαλύτερο διάστημα τον ρυθμό, πήρε περισσότερα ριμπάουντ και έκανε λιγότερα λάθη, η ελληνική ομάδα, είχε όαση στην έρημο της ήττας που προδιαγραφόταν τους τρεις προαναφερθέντες, αλλά και την εκπληκτική της ευστοχία στο μακρινό σουτ. Όσο δεν έρχονταν λύσεις από το χαμηλό ποστ, οι Μπράμος, Καπόνο είχαν εγκλωβιστεί στην αντίπαλη άμυνα και στην αντίστοιχη του Παναθηναϊκού υπήρχε…πλημύρα, τα τρίποντα έδιναν συνεχώς ανάσες. Αυτές γίνονταν όλο και πιο βαθιές στην εξέλιξη του ματς και τελικά το έκριναν κιόλας.

Βάλτε στη «ζυγαριά» το 12/26 του Παναθηναϊκού, με το 5/27 της Ουνικάχα έπειτα από ένα ισορροπημένο παιχνίδι και θα καταλάβετε. Αν δε, οι «πράσινοι» ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στο αμυντικό ριμπάουντ και πιο ήρεμοι και συγκεντρωμένοι στο πλάνο τους, ίσως η διαφορά να ήταν σε μεγαλύτερα επίπεδα. Αυτό, δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να καθησυχάσει τους κυπελλούχους. Διότι μπορεί κόντρα στη Μάλαγα η αυταπάρνηση και η ευστοχία να λειτούργησαν σαν τη…Λερναία Ύδρα, όμως το μπάσκετ δεν ταυτίζεται πάντα με την μυθολογία και κυρίως όλες του οι βραδιές δεν είναι ίδιες…

Υ.Γ. Στη Βαρκελώνη ο Ολυμπιακός χρειάζεται την πρώτη υπέρβαση της σεζόν για να νικήσει. Αν τα καταφέρει θα κερδίσει πολλά. Υπό φυσιολογικές συνθήκες αν όχι δεν θα έχανε τίποτα, όμως έτσι όπως έχουν έρθει τα αποτελέσματα του ομίλου του, σηκώνει συζήτηση…

Follow @ZervasNikolaos