Έβαλε τα χέρια του και… έβγαλε τα μάτια του ο Παναθηναϊκός στην Κρήτη, με το 2-2 απέναντι στον ΟΦΗ να τον βάζει στην διαδικασία των playoffs της φετινής Stoiximan Super League από την τέταρτη θέση και στο -4 από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ.
Είναι αναστρέψιμη μια διαφορά τεσσάρων βαθμών στην διαδικασία του μίνι πρωταθλήματος, με τα διαδοχικά ντέρμπι; Ναι, ξεκάθαρα! Σε βαθμολογικό επίπεδο, το παρελθόν έχει δείξει πως αν αυτός που προπορεύεται δεν έχει διαφορά μεγαλύτερης των έξι πόντων, όλα γίνονται…
Είναι, όμως, η εικόνα των «πράσινων», όπως αυτή παρουσιάστηκε και στο «Θεόδωρος Βαρδινογιάννης» χθες το απόγευμα, τέτοια που να εμπνέει εμπιστοσύνη; Μάλλον όχι, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να μην μείνουμε μόνο στο αποτέλεσμα, «αποστειρωμένα».
Γιατί, ok, αν μιλούσαμε για μια μεμονωμένη κατάσταση, για ένα άτυχο αποτέλεσμα, θα λέγαμε πάσο. Δεν είναι όμως! Αντιθέτως, η αντίδραση με τον Άρη και η εύκολη νίκη μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, φαίνεται πως ήταν η… εξαίρεση και όχι ο κανόνας για τον Παναθηναϊκό!
Έχοντας χάσει έξι βαθμούς στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια της κανονικής περιόδου, η ομάδα του Φατίχ Τερίμ «κατάφερε», από πρώτη που ήταν, να μείνει πίσω από τους συνδιεκδικητές του τίτλου. Τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά, αφού σε αμφότερες τις περιπτώσεις καλούνται να διαχειριστούν και να καλύψουν αρκετό «έδαφος», φτάνοντας πλέον σε μια κατάκτηση-υπέρβαση, δεδομένου ότι πρέπει να... βάλει από κάτω ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό, πλέον.
Για να φτάσουμε στην τελευταία… αυτοκτονία του Παναθηναϊκού, στο «Γεντί Κουλέ», χρειάστηκε να γίνουν πολλά. Όπως πολλές ήταν και οι χαμένες ευκαιρίες των ποδοσφαιριστών του στο Ηράκλειο, ειδικά για ματς όπου η νίκη ήταν εκ των ουκ άνευ.
Και αν δεχτούμε ότι παίζει και ο αντίπαλος τερματοφύλακας, με τον Μπάουμαν να κάνει, όντως, μερικές σπουδαίες επεμβάσεις, υπήρξαν και κάποιες φάσεις όπου… ανεξήγητα δεν μετουσιώθηκαν σε ένα γκολ, με τους φιλοξενούμενους να σουτάρουν ή να παίρνουν κεφαλιές αμαρκάριστοι!
Πέραν της απίστευτης αναποτελεσματικότητας, βέβαια, «θέμα» υπήρξε και με την διαχείριση του πρώτου ημιώρου της αναμέτρησης. Με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει «υπνωτισμένος», εντελώς εκτός «λογικής» και… απαιτήσεων του ματς, απέναντι σε έναν αντίπαλο ο οποίος έκανε το ακριβώς αντίθετο. Και… καλά έκανε, φυσικά, αν και δεν νομίζουμε πως θα περίμενε κανείς την κρητική ομάδα να είναι αδιάφορη.
Δεν ήταν, πάντως, μόνο οι παίκτες του «τριφυλλιού» που έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να χαθούν δύο ακόμα πολύτιμοι βαθμοί και προφανώς ειναι υπολογοι μαζί με τον προπονητή τους γι' αυτό. Έπαιξε ρόλο, και μάλιστα καθοριστικό, ένα ακόμα χέρι. Αντιπάλου, αυτή την φορά…
Προφανώς και αναφερόμαστε στην περίπτωση του Λουκάο, στο έκτο λεπτό των καθυστερήσεων… Με τον Βραζιλιάνο κεντρικό αμυντικό του ΟΦΗ να βρίσκει ξεκάθαρα την μπάλα με το χέρι του. Αλλά να μην καταλογίζεται η παράβαση, που θα σήμαινε και πέναλτι.
Και αν στην περίπτωση του Τσέριν με τον Λάρσον, που επίσης δόθηκε παράβαση και η κρητική ομάδα πέτυχε το 2-1, χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο Παπαπέτρου από το VAR, ειδοποιώντας τον Βεργέτη, προκαλεί απορία γιατί δεν συνέβη κάτι ανάλογο και σε μια φάση που γίνεται σχεδόν σε «νεκρό χρόνο»…
Το είδαν όλοι, άλλωστε, χάρη και στα ριπλέι που έδειξε η συνδρομητική τηλεόραση. Εκτός, φυσικά, από αυτούς που… έπρεπε και οι οποίοι εφάρμοσαν δύο μέτρα και δύο σταθμά, κυρίως με ευθύνη του πρώτου βέβαια.
Για να μην πιάσουμε το θεμα των καθυστερήσεων, με την εξέταση του πέναλτι να διαρκεί έξι λεπτά, να γίνονται συνολικά οκτώ αλλαγές, αλλα ο επιπλέον χρόνος να είναι... επτά και το ματς να ολοκληρώνεται στο 96:55
Γιατί, όπως έχουμε επισημάνει -και θα το κάνουμε μέχρι να… σβήσει ο ήλιος- απόδοση και διαιτησία είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Πράγματα που, εκτός από την Ελλάδα, πουθενά αλλού δεν θεωρούνται... υποχρεωτικά αλληλένδετα, ή είθισται να συγχέονται το ένα με το άλλο!