Παναθηναϊκός και Καλάθης το είπαν και το έκαναν…

Στις 21 Ιουλίου 2014 ο Νικ Καλάθης βρισκόταν στην Αθήνα, ενόψει των υποχρεώσεών του με την Εθνική Ελλάδας στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Δίχως μεγάλα λόγια και φανφάρες συναντήθηκε με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Οι δύο άνδρες υποσχέθηκαν πώς αν ο διεθνής γκαρντ αφήσει το ΝΒΑ κι επιλέξει να γυρίσει στην Ευρώπη, αυτό θα συμβεί μονάχα για τον Παναθηναϊκό.

Κανένα εμπορικό τσιτάτο δεν προέκυψε από τη συνάντηση αυτή, που αποτέλεσε, ουσιαστικά, μία δέσμευσή τους για μελλοντική συνεργασία. Πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος ο Καλάθης, που την περασμένη σεζόν είχε ενεργό ρόλο – έστω και συμπληρωματικό – στους Μέμφις Γκρίζλις, είναι ξανά παίκτης του «τριφυλλιού», υλοποιώντας αυτό που είχε συζητήσει με τον Γιαννακόπουλο δώδεκα μήνες πίσω.

Το ένα (και ίσως σπουδαιότερο) κομμάτι της μεταγραφής αφορά την υλοποίηση δύο αμοιβαίων τοποθετήσεων που, επιτέλους, δεν έγιναν για τα μάτια του κόσμου και για εντυπωσιασμό, μα ουσιαστικά κι αληθινά. Την εποχή τούτη αυτό είναι το σημαντικότερο. Υπάρχουν χειραψίες, οι οποίες δεν γίνονται για να διαμορφώσουν συνειδήσεις, αλλά για να ενώσουν καρδιές και πορείες.

Επαγγελματίας είναι ο Καλάθης και σαφώς οι οικονομικές απολαβές του στον Παναθηναϊκό τόν ώθησαν να συμφωνήσει δίχως να γίνει μεγάλο σίριαλ η επιστροφή του. Σε μία περίοδο, μαλιστα, που Ελλάδα και οικονομία δεν συναντώνται! Αν έβγαζε τον εαυτό του στο σφυρί, δεν θα υπήρχε ομάδα να δώσει αυτά τα χρήματα και να τον εντάξει στο δυναμικό της; Σαφώς και θα υπήρχε, όμως το σημαντικό είναι πώς ο λόγος των Καλάθη και Γιαννακόπουλου έμεινε άφθαρτος στη ροή του χρόνου και δεν υπήρξε κωλοτούμπα, όπως σε άλλες επίκαιρες περιπτώσεις.

Αγωνιστικά, τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι πολλαπλά. Ο Παναθηναϊκός είναι αποφασισμένος να κλείσει την παρένθεση του Ολυμπιακού στους εγχώριους τίτλους άμεσα και να βελτιώσει τη θέση του στην Ευρωλίγκα, «χτυπώντας» Final 4. Έδωσε τα κλειδιά σ΄ έναν ανερχόμενο προπονητή, τον οποίο πλαισιώνει με ακριβότερο ρόστερ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, σε οικονομική συγκυρία περίεργη και σκληρή για τη χώρα!

Επειδή τα έργα και οι ημέρες του Καλάθη, τα δύο τελευταία χρόνια, πιθανώς να μην εντυπωσιάζουν τον απαιτητικό-αυστηρό φίλαθλο, ομολογουμένως είναι ένα στοίχημα αν ο παίκτης θα βγάλει τα λεφτά του στο παρκέ. Ήταν κανείς σίγουρος, όμως, πώς ο Σλούκας άξιζε 100% το προτεινόμενο εκατομμύριο το χρόνο; Σχετικά είναι αυτά… Οι «πράσινοι» καλούνται να ολοκληρώσουν το δυναμικό της νέα σεζόν και με προσθήκες πιο φθηνές, που θα δημιουργήσουν υπεραξία παιχνίδι με το παιχνίδι.

Η ένταξη του Νικ Καλάθη, όμως, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού η επένδυση αξίζει το ρίσκο. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα παίξει για μία τελευταία σεζόν και δεν γίνεται σ΄ αυτήν να περιορίζεται στο «ένα» και να τρέχει το γήπεδο στην άμυνα από τη μία άκρη στην άλλη. Εκτελεστικά ο Καλάθης δεν είναι ο καλύτερος του πλανήτη, δημιουργικά, όμως, και με γνώμονα την ταχύτητά του δεν παίζεται εύκολα από τον αντίπαλο.

Ηγέτης μπορεί να γίνει και το έχει αποδείξει και στην προηγούμενη θητεία του στον «Εξάστερο», η οποία συνοδεύτηκε και με ευρωπαϊκή κούπα, ενώ λίγοι πιθανώς θυμούνται την ικανότητά του στην άμυνα και την έφεση στα κλεψίματα. Συν τοις άλλοις με τον 26χρονο το ελληνικό στοιχείο του Παναθηναϊκού δυναμώνει, την ίδια ώρα που στον Ολυμπιακό συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο μετά και τη φυγή του Σλούκα.

Το «διαζύγιο» αυτό ακολούθησε το αντίστοιχο των Περπέρογλου και Πανανικολάου, με την αναφορά να γίνεται μόνο στους top class παίκτες και όχι σε περιπτώσεις τύπου Κατσίβελη και Μαυροειδή. Οι «πράσινοι», στην παρούσα φάση, διαθέτουν ένα στρατηγικό αβαντάζ: Πλάι στον Καλάθη υπάρχουν οι Μποχωρίδης, Παπαγιάννης, Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης, οι Γιάνκοβιτς και Παππάς. Ό,τι χρειάζεται μία ελληνική ομάδα, ιστορικά, να προοδεύσει στο μπάσκετ: Ελληνικός κορμός.

Follow @LGaraganis