Παναθηναϊκός, ένα φάντασμα που περιφέρεται στο παρκέ

Όταν καταφέρνεις να ανασταίνεις ακόμα και τους… νεκρούς, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να πεις. Όταν πετυχαίνεις μόλις 69 πόντους κόντρα σε μια ομάδα που δέχεται 81,4 μέσο όρο στη φετινή Ευρωλίγκα, τότε χάνουν αξία τα όποια λόγια. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια καταγραφή των όσων συνέβησαν στο Κάουνας, όσο δύσκολο κι αν είναι. Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός δεν λέει να συνέλθει και σέρνει το… κουφάρι του στα γήπεδα της Ευρωλίγκας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα για μια ομάδα που θυμίζει φάντασμα, το οποίο απλά περιφέρεται στο παρκέ και στους διαδρόμους των ευρωπαϊκών γηπέδων. Με την απόδοσή του δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας στους φιλάθλους του. Αντί να βελτιώνεται, βυθίζεται στην εσωστρέφειά του και προβληματίζει ακόμα περισσότερο. Στη Λιθουανία παρασύρθηκε στον ρυθμό των γηπεδούχων και υποτάχθηκε στη χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης, που πήρε ώθηση από τον κόσμο της και πανηγύρισε την παρθενική φετινή νίκη της.

Πιστεύαμε ότι δεν υπήρχε πάτος στο βαρέλι μετά τη συντριβή από τον αδύναμο Ερυθρό Αστέρα, ωστόσο ο Πρίφτης και οι παίκτες του φροντίζουν να μας διαψεύδουν συνεχώς και υποχρεώθηκαν σε 4η διαδοχική ήττα. Δεν είναι κακό να χάνεις από τη Ζαλγκίρις εκτός έδρας. Είναι όμως εξοργιστικό να ηττάσαι με κάτω τα χέρια (σχεδόν) από αυτή την «άνοστη» Ζαλγκίρις, που παρατάχθηκε δίχως τον πιο ποιοτικό παίκτη της (Λοβέρν) και με τον -εξαιρετικό- σέντερ Νίμπο να μην είναι στο 100%. Σε ένα ματς που οι νταμπλούχοι πέρασαν μπροστά μόνο στο αρχικό 0-4.

Για μια ακόμα φορά εμφανίστηκαν όλα τα συμπτώματα και οι παθογένειες που συνοδεύουν το «τριφύλλι» στην Ευρωλίγκα. Ειδικά στα εκτός έδρας του. Για μια ακόμα φορά οι «πράσινοι» ήταν αναγκασμένοι να κυνηγούν στο σκορ από νωρίς και να τρέχουν να καλύψουν διψήφιες -ως επί το πλείστον- διαφορές. Για πολλοστή φορά (αλήθεια έχουμε χάσει το μέτρημα) παρουσιάστηκε το γνωστό πρόβλημα στη δημιουργία και στις συνεργασίες της ομάδας του Πρίφτη στην επίθεση. Η μόλις μία ασίστ στα πρώτα 18 λεπτά και οι 3 συνολικά στο πρώτο μέρος τα λένε όλα.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι παίκτες του Παναθηναϊκού ξεχνούν να κάνουν ακόμα και τα πιο απλά. Τα βασικά που λέμε. Αυτά δηλαδή που έκαναν οι Λιθουανοί και νίκησαν. Σε πόσες περιπτώσεις κολλούσε πάλι η μπάλα στην επίθεση; Αλήθεια, πώς γίνεται να αστοχούν κάτω από το καλάθι ο Γουάιτ και ο Φλόιντ; Λες και είναι σχολιαρόπαιδα. Αλήθεια, πώς γίνεται να χάνει τόσα λέι-απ ο Πέρι; Τι φταίει πια; Προφανώς και υπάρχει θέμα πνευματικής προετοιμασίας και ψυχολογίας.

Δεν νοείται σε κάθε σχεδόν παιχνίδι να είναι ο Ντάριλ Μέικον ο μοναδικός διακριθείς (ή σχεδόν ο μοναδικός) της ομάδας. Πόσο να αντέξει ο δύσμοιρος; Κόντρα στη Ζαλγκίρις δεν ξεκίνησε καλά, έκανε μαζεμένα λάθη, αλλά πάλι πήγε να το γυρίσει μόνος του με το ψυχωμένο παιχνίδι του. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι με διαφορά ο καλύτερος «εκτελεστής» και ο πιο σταθερός παίκτης των «πράσινων». Ο μοναδικός που βγάζει αντίδραση και εγωισμό. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό…



Από την άλλη, χρειάζεται να εξηγηθούν αρκετά πράγματα και από τον κόουτς. Καταρχάς, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει θέμα ρόλων και ροτέισον στην ομάδα. Για παράδειγμα, ο Μποχωρίδης που δεν υπολογιζόταν στην αρχή της περιόδου, ξεκίνησε βασικός στα δύο τελευταία ματς (με Ούνιξ και ΑΕΚ) και αγωνίστηκε αρκετά σε αυτά, αλλά δεν κατέγραψε δευτερόλεπτο εναντίον των Λιθουανών.

Ο θετικός Σαντ-Ρος μάλλον… ξεχάστηκε στον πάγκο για αρκετή ώρα στο δεύτερο ημίχρονο (σε όλη την 3η περίοδο για την ακρίβεια) κι ενώ ήταν φανερό πως η ομάδα χρειαζόταν «τόνωση» και ανάσες στο «2-3». Ο Φέρελ έπαιξε 6 λεπτά στο πρώτο μέρος, αλλά δεν ακούμπησε παρκέ μετά την ανάπαυλα και δεν λέει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, κάτι που φέρει την ευθύνη του Πρίφτη. Δεν θα βρει ποτέ ρυθμό έτσι. Ένας παίκτης στον οποίο «επενδύθηκαν» περί τα 500-600 χιλιάδες ευρώ.

Το μεγαλύτερο ερώτημα όμως για τον κόουτς είναι για ποιο λόγο επέμεινε τόσο πολύ στον Παπαπέτρου, από τη στιγμή που ο αρχηγός του «τριφυλλιού» δεν βρισκόταν σε καλή βραδιά. Ολοκλήρωσε το ματς με 2/13 εντός παιδιάς. Κι όμως έπαιξε 36 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα! Προς τιμήν του πάντως, ο 27χρονος φόργουορντ βγήκε και ανέλαβε την ευθύνη αμέσως μετά τον αγώνα στηρίζοντας τον προπονητή του. Φυσικά και αυτός που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα δεν είναι ο κανονικός «Παπ». Θεωρούμε ότι θα βρει τα πατήματά του κάποια στιγμή, θα παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα ηγηθεί των προσπαθειών του Παναθηναϊκού.



Κι επειδή το έχουμε αναφέρει ξανά. Ουδείς είχε την απαίτηση για πορεία, οκτάδα κ.ο.κ. από τη φετινή ομάδα των «πράσινων». Όλοι ωστόσο θέλουν να βλέπουν μια ομάδα που να παλεύει, να μάχεται, να παίζει σύμφωνα με τις δυνατότητές της και να παίρνει τα ματς με αντιπάλους του διαμετρήματός της, όπως ήταν τα 4 τελευταία. Αντ' αυτού έχασε και τα 4.

Και στην τελική για πόσο θα συνεχιστεί αυτή η «κατάρα» με τα εκτός έδρας; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να πάψει αυτό το σερί των 15 ηττών μακριά από την Ελλάδα; Γιατί τέτοιος φόβος και ηττοπάθεια; Κλείνοντας, θέλουμε να επισημάνουμε ότι ο χρόνος τρέχει γρήγορα και το ζητούμενο τώρα για τον Παναθηναϊκό είναι να γυρίσει το τσιπάκι για τα δύο παιχνίδια με Μπάγερν και Ολυμπιακό.

Υ. Γ. Με το σκορ στο 60-57 και στο 67-65 και με το μομέντουμ να τον ευνοεί θεωρητικά, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε δύο τρίποντα-μαχαιριές από Μιλάκνις και Κάβανο. Ακόμα και οι λεπτομέρειες δεν είναι με το μέρος του.

Υ. Γ. 2 Δεν είναι μόνο το κάκιστο ρεκόρ του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα (2-8). Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι σε αυτές τις ήττες (αν όχι σε όλες, τότε στις 7 από τις 8) η ομάδα του Πρίφτη δεν έπεισε ότι μπορεί να νικήσει.

Υ. Γ. 3 Καταπληκτική και άξια θαυμασμού η στήριξη των φιλάθλων της Ζαλγκίρις σε μια ομάδα που είχε μόνο ήττες μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube