Μια κακή ημέρα στη δουλειά για όλο τον Παναθηναϊκό

Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, λέει η εκ των… πλέον εκπεφρασμένων γνωστή παροιμία. Βρίσκοντας θα έλεγε κανείς την απόλυτη εφαρμογή της και στο χθεσινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο.

Πώς μπορεί να είναι και αλλιώς όταν ο Χόρντουρ Μάγκνουσον τραυματίζεται στο… 7ο δευτερόλεπτο του ντέρμπι και γίνεται, τελικά, αναγκαστικά αλλαγή στο 4’, ξεσπώντας σε κλάματα την ώρα της αποχώρησής του από τον αγωνιστικό χώρο;

Η απώλεια του Ισλανδού σέντερ μπακ, μοναδικού αριστεροπόδαρου και πλέον «μπαλαδόρου» κεντρικού αμυντικού στο υπάρχον ρόστερ -πιθανότατα- θα φανεί στο προσεχές μέλλον. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά συνιστά μεγάλη απουσία με βάση την επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του. Δεδομένα, πάντως, φάνηκε… ήδη από το αμέσως κιόλας επόμενο λεπτό της αποχώρησής του!

Με το «τριφύλλι» να χάνει το build up και την ηρεμία στην πρώτη πάσα από τα μετόπισθεν που του προσφέρει ο Μάγκνουσον και αυτό να γίνεται… βούτυρο στο ψωμί του Ματίας Αλμέιδα. Όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια και εκ του αποτελέσματος, προφανώς, μετά τη νίκη της «Ένωσης» με 2-1.

Έχοντας, λοιπόν, έναν… μπελά λιγότερο στο κεφάλι του, ο Αργεντινός προπονητής έκανε focus στο πλάνο του και προχώρησε απερίσπαστος στην εκτέλεσή του. Στοχεύοντας στην «εξουδετέρωση» του Ρούμπεν Πέρεθ κατ’ αρχήν, αλλά και στο… κυνηγητό των υπολοίπων παικτών του αντιπάλου, με διαρκές pressing για όσο άντεχαν οι δικοί του.

Και, παρότι ο Παναθηναϊκός όχι μόνο βρήκε πρώτος ένα γρήγορο γκολ -και… τι γκολ!- από τον Φίλιπ Τζούριτσιτς, παρόλο που ήταν εκείνος ο γηπεδούχος, εν τέλει η ΑΕΚ κατάφερε με τα δύο παραπάνω στοιχεία αλλά και την κακη αμυντική συμπεριφορα του αντιπαλου της στο 36', να πάει στα αποδυτήρια έχοντας τουλάχιστον ισοφαρίσει, στο «καλό» της ημίχρονο.



Για κάποιον που δεν είχε… live εικόνα από το «Απόστολος Νικολαΐδης», μια ματιά και σε κάποια στατιστικά από το παιχνίδι αποδεικνύουν ότι, πέραν των υπολοίπων οι φιλοξενούμενοι βρήκαν το «αντίδοτο» όχι μόνο για να αντιδράσουν και να φέρουν το ντέρμπι στα ίσα. Αλλά να μπορέσουν να κάνουν και την ανατροπή, με ένα γκολ κόντρα στην ροή του αγώνα -τη δεδομένη χρονική στιγμή που επιτεύχθηκε όχι συνολικά, ξανά βέβαια με κακή αντιμετώπιση της φασης απο τον αντίπαλο.

Κάνοντας παράλληλα σωστή διαχείριση δυνάμεων, τόσο σε επίπεδο φρεσκαρίσματος 11άδας, όσο και στην διάρκεια του παιχνιδιού, με τις αλλαγές που έκανε ο Αλμέιδα, «απορροφώντας» την απώλεια αντοχών η οποία έφερε στην επανάληψη αν μη τι άλλο την εξισορρόπηση της κατάστασης…

Έχουμε και «λέμε»: 26-33 τα κλεψίματα, 43-37 τα λάθη, 15-25 οι επεμβάσεις, χωρίς να βάλουμε στο… παιχνίδι κι άλλα αθέατα στοιχεία. Όπως το γεγονός ότι ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι ήταν ο παίκτης των «πράσινων» με τις περισσότερες ενέργειες μέχρι το 77ο λεπτό! Και αν οι επεμβάσεις του Ιταλού τερματοφύλακα στο πρώτο ημίχρονο ήταν εκείνες που κράτησαν ζωντανή την ομάδα του, η συμβολή του με τη μπάλα στα πόδια χθες ήταν το λιγότερο προβληματική.

«Ντεφορμέ» και ο Γιοβάνοβιτς

Από εκεί και πέρα, πολύς λόγος γίνεται και για την διαχείριση του ντέρμπι από την πλευρά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Όχι αδικαιολόγητα, κατά την ταπεινή μας άποψη, αφού όπως έχουμε πει και σε παλιότερο σημείωμα ο Σέρβος προπονητής είναι ΜΑΚΡΑΝ του δεύτερου ο κύριος λόγος της «επαναφοράς» του Παναθηναϊκού. Δεν είναι, όμως, προφανώς και… αλάνθαστος.

Και αν η απόφασή του να μην πάει σε εκτεταμένο rotation στο βασικό σχήμα σε αντίθεση με τον συνάδελφο του στον απέναντι πάγκο, να πάρθηκε με το σκεπτικό της συνοχής, ή το ενδεχόμενο η πρόωρη αποχώρηση του Μάγκνουσον να σήμαινε για αυτόν μια «χαμένη» αλλαγή, είναι πράγματα που μπορεί να στέκουν, η αργοπορία του Γιοβάνοβιτς στο να «επέμβει» είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Όχι εκ του αποτελέσματος, αλλά από την ίδια την εικόνα του αγώνα!

Δηλαδή, η αντικατάσταση των Ρούμπεν και Χουάνκαρ σε πρώτη φάση, ή του Βιλένα -που δεν έγινε ποτέ- δεδομένα άργησε να έρθει. Στα μείον συγκαταλέγεται και η μετατόπιση του Μπερνάρ στο αριστερό άκρο, την ώρα που ο Βραζιλιάνος έδειχνε να έχει βρει τα «πατήματά» του σαν «δεκάρι».

Όλα αυτά δείχνουν, αν μη το άλλο, ότι, το πλάνο που είχε στο μυαλό του ο 61χρονος προπονητής πριν την σέντρα, δεν λειτούργησε. Αλλά, ούτε και ο ίδιος έκανε κάτι για να το διαφοροποιήσει, για να αλλαξει την κατάσταση, με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά όπου πέρασε τον Αντράζ Σπόραρ δίπλα στον -ξεκάθαρα κορυφαίο στα όρια του... συγκινητικού- Φώτη Ιωαννίδη.

Σίγουρα έκρινε τα αριθμητικά δεδομένα ο Σότσα

Αρκετή συζήτηση έχει προκύψει δε και για τις αποφάσεις του διαιτητή Σότσα. Συζήτηση η οποία για όποιον… καταλαβαίνει τι διαβάζει και τι ακούει, ΔΕΝ συνδυάζεται με τον καθορισμό του νικητή στο ντέρμπι.

Βέβαια, από την στιγμή που ακόμα και τώρα, με τους κανονισμούς να είναι ξεκάθαροι, υπάρχουν κάποιοι που τους ερμηνεύουν με το «για μένα», δεν υπάρχει σωτηρία. Δυστυχώς...

Από την άλλη όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα περάσουμε από την εποχή της… ψυχής που ήταν μέσα σε μια άλλου είδους «εικονική πραγματικότητα». Ακόμα και αν κάποιοι το θέλουν, επικαλούμενοι πέρυσι κανονισμούς a la carte και εδάφια τους, ξεχνώντας ότι οι κανονισμοί συνεχίζονται και στην… αμέσως επόμενη παράγραφο, αλλά δεν την διαβάζουν γιατί τους χαλάει το αφήγημα για υποσχόμενες επιθεσεις!

Κοντολογίς: ο Ιταλός ρέφερι τα… μούσκεψε στον πειθαρχικό έλεγχο χθες. Ο Παναθηναϊκός δίκαια μπορεί να υποστηρίζει ότι η ΑΕΚ έπρεπε να παίζει με 10 παίκτες μετά τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού, με τον Σότσα διαμορφώνει την αριθμητική ισορροπία των δύο ομάδων!

Ενδεχόμενη αποβολή του Κώστα Γαλανόπουλου -ως όφειλε να γίνει- θα άλλαζε τα δεδομένα, χωρίς αυτό να σήμαινε και την διαφοροποίηση του έως τότε 1-1, ή να εξασφάλιζε τη νίκη των γηπεδούχων. Μια νίκη που πήραν τελικά οι «κιτρινόμαυροι», όντας ανώτεροι στον μέσο όρο αλλά και χάρη στην εκμετάλλευση σε απόλυτο βαθμό όλων όσων τους προσφέρθηκαν.

Για την κάρτα που δεν είδε ο αρχηγός της ΑΕΚ, στο 60’ με την γονατιά στο πλευρό του Ντάνιελ Μαντσίνι, προφανώς και δεν γίνεται συζήτηση. Επίσης, δεν ήταν φάουλ για κίτρινη κάρτα αυτό που έκανε στον Τζούριτσιτς στο 54ο λεπτό. Είναι, όμως, για αυτούς που δεν το θυμούνται (;) και μια ακόμα φάση, στο 52’. Εκεί όπου ο Γαλανόπουλος πάει και βρίσκει τον Μαντσίνι με το αριστερό του πόδι, ενώ η μπάλα έχει φύγει από την κατοχή του! Μια ακόμα περίπτωση κίτρινης, δηλαδή…

Μεγάλωσε η πίεση για Τρίπολη

Αντί επιλόγου: προφανώς, κανένας τίτλος δεν χάθηκε από την 5η αγωνιστική και κανένα πρωτάθλημα δεν κρίθηκε τόσο νωρίς. Αυτό θα ίσχυε είτε κέρδιζε ο Παναθηναϊκός, είτε έχανε, ή ακόμα και στην περίπτωση της ισοπαλίας. Υπάρχει δρόμος ακόμα μπροστά μας.

Αυτό που χάθηκε, ωστόσο είναι αφενός η καλή ψυχολογία του οργανισμού -όπως μαρτυρούσαν και τα κατεβασμένα κεφάλια όλων ανεξαιρέτως κατά την αποχώρησή τους από τα αποδυτήρια.

Αφετέρου η δυνατότητα για οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα πλην της νίκης μεθαύριο στην Τρίπολη, απέναντι στον Αστέρα! Καλό για την ομάδα το γεγονός ότι θα έχει ένα παιχνίδι τόσο άμεσα για να ξεχάσει την ήττα, μονόδρομος όμως και το «τρίποντο» στην Αρκαδία!