Μια μέρα μετά την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods είχε εκδώσει ανακοίνωση, μέσω της οποίας, μεταξύ άλλων, πρότεινε να διεξαχθεί το παιχνίδι με τον Άρη στη βόρεια Ελλάδα. «Διότι έχει να γίνει πολλά χρόνια εκεί και ως γνωστόν η βόρεια Ελλάδα έχει πολλούς μπασκετόφιλους», κατέληγε το κείμενο. Έπρεπε να περάσουν 18 (!) ολόκληρες ημέρες για να… βγει «λευκός καπνός» και να αποφασίσει η ΕΟΚ για το γήπεδο διεξαγωγής του αγώνα, που θα έπρεπε να αποτελεί γιορτή και κόντευε να είναι ντροπή.
Μετά από μεγάλη περιπέτεια και… περιπλάνηση σε Ηράκλειο, Ξάνθη, Λάρισα και ΟΑΚΑ, αποφασίστηκε να γίνει ο τελικός στο «Nick Galis Hall». Για να καταλήξει η Ομοσπονδία σε μια τέτοια απόφαση, δεν έφτανε μόνο η συναίνεση της αστυνομίας, αλλά και αυτή των «πράσινων», αφού το συγκεκριμένο γήπεδο αποτελεί έδρα του Άρη. Και η διοίκηση του «τριφυλλιού», πιστή σε όλα αυτά που πρεσβεύει ο σύλλογος και μάλιστα ανήμερα των 109ων γενεθλίων του, άναψε με τη σειρά της το πράσινο φως και διευκόλυνε την ΕΟΚ στο να πάρει την απόφαση να γίνει το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη. Το δικαιούται, άλλωστε, αφού η τελευταία φορά που έγινε τελικός στο ιστορικό Αλεξάνδρειο, ήταν το μακρινό 2000!
Μπορεί για κάποιους ο Παναθηναϊκός να έπραξε το αυτονόητο, αλλά από τα λόγια στην πράξη, υπάρχει διαφορά. Οι «πράσινοι» είναι το ξεκάθαρο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου και αυτό δεν θα αλλάξει ανεξαρτήτως γηπέδου, στο οποίο θα διεξαχθεί το παιχνίδι. Η διοίκηση έπραξε το σωστό και αξίζει τα μπράβο. Μακάρι από εδώ και στο εξής να επικρατήσει η σύνεση και ο αγώνας να αποτελέσει γιορτή για το ελληνικό μπάσκετ.
Και κάτι τελευταίο: Το «my pride» που αποτελεί μότο του τμήματος μπάσκετ δεν βγήκε τυχαία και δεν αφορά μόνο τους τίτλους και τις δεκάδες διακρίσεις που έχει χαρίσει στους απανταχού φίλους της ομάδας. Είναι και κάτι τέτοιες αποφάσεις, που κάνουν τον κόσμο να αισθάνεται τιμή και υπερηφάνεια που υποστηρίζει αυτόν τον σύλλογο.