Δεκαέξι χρόνια μετά το Τορόντο και μετά από τρία μεγάλα στραπάτσα (1998, 2002, 2006), ήρθε η ώρα των ΗΠΑ να επιστρέψουν στην κορυφή του κόσμου. Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας το 2010 μπορεί να χαρακτηριστεί και ως η συνέχεια της… Redeem Team του 2008, που αποκατέστησε την Team USA στην πρώτη θέση με το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
Η ομάδα του Μάικ Σιζέφσκι δεν είχε την ίδια λάμψη με εκείνη του 2008, αλλά βασίστηκε σε παίκτες που είχαν σπουδαίο ταλέντο κι έμελλε να κυριαρχήσουν τα χρόνια που ακολούθησαν. Κέβιν Ντουράντ, Ράσελ Γουέστμπρουκ, Στεφ Κάρι, Ντέρικ Ρόουζ, Κέβιν Λοβ, Τσόνσεϊ Μπίλαπς, Αντρέ Ιγκουοντάλα, Ρούντι Γκέι, Έρικ Γκόρντον, Λαμάρ Όντομ, Ντάνι Γκρέιντζερ και Τάισον Τσάντλερ ήταν η σύνθεση της Team USA, που κυριάρχησε σε μία διοργάνωση, όπου μετά το 1986 και το 2006, διεξήχθη με τη συμμετοχή 24 ομάδων.
Στην πρώτη φάση, η Team USA εκτός από το ματς με τη Βραζιλία, όπου νίκησε 70-68, δεν συνάντησε ιδιαίτερη δυσκολία και κάνοντας το 5-0, προκρίθηκε στους «16», όπου με το… τρομακτικό 121-66 επί της Αγκόλας, πήρε το εισιτήριο για τα προημιτελικά. Εκεί, περίμενε η Ρωσία, αλλά παρά την αντίστασή της, οι παίκτες του Σιζέφσκι νίκησαν 89-79 και έτσι στους «4» βρήκαν απέναντί τους τη Λιθουανία, το εμπόδιο της οποίας ξεπέρασαν με το άνετο 89-74.
Η οικοδέσποινα Τουρκία, στον πρώτο τελικό της ιστορίας της σε Μουντομπάσκετ (αφού απέκλεισε στην παράταση τη Σερβία που «ούρλιαζε» για τη διαιτησία) δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Αμερικανούς, οι οποίοι με τον Ντουράντ να… τραβάει 28άρι και το επιβλητικό 81-64, κατέκτησαν την Παγκόσμια κούπα ξανά και ύστερα από 1994. Η Λιθουανία με 33 πόντους του τότε παίκτη του Ολυμπιακού Λίνας Κλέιζα είχε πάρει το χάλκινο μετάλλιο νικώντας 99-88 τη Σερβία.
Ο KD με 22,8 πόντους, 6,1 ριμπάουντ και 1,8 ασίστ ανά αγώνα πήρε πανάξια το βραβείο του MVP με τους Χέντο Τούρκογλου (Τουρκία), Μίλος Τεόντοσιτς (Σερβία), Λίνας Κλέιζα (Λιθουανία) και Λουίς Σκόλα (Αργεντινή). Ο τελευταίος ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης 27,1 πόντους ανά αγώνα.
Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία της Ελλάδας
Με φόρα από το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009 και παρά την απουσία του Θοδωρή Παπαλουκά, η Εθνική Ελλάδας πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο με μεγάλες βλέψεις, που όμως δεν δικαιώθηκαν. Το κλίμα χάλασε στο «φιλικό» με την Σερβία στις 19 Αυγούστου, το οποίο εξελίχθηκε σε πυγμαχικό αγώνα και απέφερε τιμωρίες δύο αγωνιστικών σε Φώτση και Σχορτσανίτη.
Η αχρείαστη αναστάτωση επηρέασε την ελληνική ομάδα, που νίκησε δύσκολα Κίνα και Πουέρτο Ρίκο στον όμιλο της Άγκυρας, αλλά η ήττα από την οικοδέσποινα Τουρκία-με τον τότε πρόεδρο της ΕΟΚ, Ανδρέα Μιαούλη, να πεθαίνει από καρκίνο στη διάρκεια του αγώνα-την έβαλε σε περιπέτειες. Η Εθνική ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας νίκησε την Ακτή Ελεφαντοστού αμέσως μετά, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε σε δίλημμα. Με νίκη επί της Ρωσίας θα συναντιόταν στους «16» μεν με τη Νέα Ζηλανδία, αλλά στους «8» θα έβρισκε το απροσπέλαστο εμπόδιο των ΗΠΑ και θα έχανε κάθε ελπίδα για μετάλλιο. Με ήττα από τη Ρωσία θα απέφευγε τους Αμερικανούς στα προημιτελικά (βρίσκοντας την πιο βατή Σερβία), αλλά στους «16» θα έπαιζε με τον κακό δαίμονα Ισπανία.
Η Ρωσία επικράτησε τελικά 73-69, με τον προπονητή της, Ντέιβιντ Μπλατ, να κατηγορεί ανοιχτά την ελληνική ομάδα πως έχασε εσκεμμένα. «Ντρέπομαι για λογαριασμό της Ελλάδας και είμαι υπερήφανος για τους παίκτες μου. Αυτό που είδα ήταν κωμωδία, όχι μπάσκετ. Ουσιαστικά, οι Έλληνες σούταραν για να αστοχήσουν Εμείς παίξαμε με όλο μας το πάθος», ήταν τα λόγια του Μπλατ, που είδε τη Ρωσία να συντρίβει στους «16» τη Νέα Ζηλανδία (78-56), αλλά να σταματά πάνω στις ΗΠΑ στα προημιτελικά (89-79). Ο εφιάλτης του 2006, του 2007 και του 2009 αναβίωσε για την Εθνική ομάδα, που έχασε με 80-72 από την Ισπανία και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση με ρεκόρ 3-3 και την πολύ λίγη για τις προσδοκίες και δυνατότητές της ενδέκατη θέση.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Δημήτρης Διαμαντίδης σε ηλικία μόλις 30 ετών ανακοίνωνε πως σταματούσε από την «επίσημη αγαπημένη». «Για μένα το κεφάλαιο της εθνικής ομάδας κλείνει εδώ. Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές με τα παιδιά αυτά. αλλά κάθε καλό, καθετί, έχει τον κύκλο του. Και για μένα ο κύκλος της Εθνικής έκλεισε. Τελείωσε. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έζησα όλο αυτό και συνεχίζω. Κάποια πράγματα αρχίζουν και τελειώνουν. Είπα και πριν ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος που έζησα ό,τι έζησα. Το θετικό συναίσθημα υπερισχύει. Είμαι πολύ χαρούμενος που έζησα όλα αυτά», ήταν τα λόγια που έγραφαν τον επίλογο μιας σπουδαίας διαδρομής.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
