Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου του 1925, γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις, η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας. Την ίδια μέρα έχει γενέθλια, κλείνοντας τα 78 του χρόνια, ο σκηνοθέτης μεγάλων επιτυχιών, Παντελής Βούλγαρης, που μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 και τους Μιχάλη Τσόχο και Βασίλη Σαμπράκο για τον ανεπανάληπτο Μάνο Χατζιδάκι και τα όσα έζησε μαζί του.
«Η γενιά μας ήταν τυχερή γιατί ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν ο δάσκαλός μας, ο κατευθυντήριος δρόμος για να καταλάβουμε και εμείς τι είναι αυτός ο τόπος. Ανεπανάληπτη προσωπικότητα», είπε ο Παντελής Βούλγαρης, μία από τις ταινίες του οποίου, ο «Μεγάλος Ερωτικός» είναι βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Παντελή Βούλγαρη στους Μιχάλη Τσόχο και Βασίλη Σαμπράκο:
Για τον Μάνο Χατζιδάκι: «Δάσκαλος μεγάλος και Έλληνας μεγάλος για όλους και για εμάς που τον γνωρίσαμε και για τους υπόλοιπους που απλώς ξέρουν όσα έχει προσφέρει. Εκτός από δημιουργός ήταν πολύ ευαίσθητος πολίτης που σημαίνει ότι και τα καθημερινά προβλήματα και τα πολιτικά προβλήματα και οτιδήποτε άγγιζε αυτό τον τόπο, είχε τον τρόπο να τα σχολιάζει και να παίρνει θέση. Η γενιά μας ήταν τυχερή γιατί ήταν ο δάσκαλός μας, ο κατευθυντήριος δρόμος για να καταλάβουμε και εμείς τι είναι αυτός ο τόπος. Να προσπαθήσουμε και εμείς να τον ερμηνεύσουμε. Γενναιόδωρος, ταυτόχρονα αυστηρός δάσκαλος. Είναι από τις ανεπανάληπτες προσωπικότητες που είχαμε την τύχη να συμβεί να γεννηθούν εδώ».
Για τον «άνθρωπο» Μάνο Χατζιδάκι: «Παρά τον πλούτο που μας έχει προσφέρει, ο ίδιος στην καθημερινότητα ήταν πολύ απλός άνθρωπος. Σε ταξίδια που έχουμε κάνει το πρωινό του ήταν κουλούρι με σουσάμι και γραβιέρα. Του άρεσε να βλέπει στην τηλεόραση ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Μετά την ασθένειά του και την επιστροφή του από την Αμερική είχε επιλέξει να δει με δύο φίλους και ήθελε να πάω κι εγώ να παρακολουθήσουμε το παγκόσμιο του μπάσκετ. Έχει γράψει μια ωραία μπαλάντα για τον Τζορτζ Μπεστ. Ήταν απλός καθημερινός άνθρωπος. Ταυτόχρονα η ματιά του ήταν ενός ανθρώπου που ξεπερνούσε τα όρια. Ο Διονύσης Σαββόπουλος τον έχει αναφέρει ως τον μεγάλο άρχοντα που έφυγε».
Για όσα δύσκολα άκουσε ο Μάνος Χατζιδάκις για τα πολιτικά πιστεύω του: «Πάντα σε αυτόν τον τόπο το μεγαλείο ταξιδεύει και με την αθλιότητα παρέα. Αυτά που γράφτηκαν ήταν άθλια και να αναφέρω πολύ συγκεκριμένα την «Αυριανή» της εποχής και ξαφνιάζεται κανείς που αν τα ψάξει λίγο περισσότερο, θα ήθελε να δει περισσότερα ονόματα της προοδευτικής, τότε, κατηγορίας να σταθούν δίπλα του».
Για το πρώτο πράγμα που σκέφτεται όταν ακούει το όνομα Μάνος Χατζιδάκις: «Η στιγμή που τον γνώρισα στη Θεσσαλονίκη μετά από την προβολή του ‘Το προξενιό της Άννας’. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής και τον πλησίασα μετά την ειδική προβολή και του άρεσε η ταινία. Όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα μου τηλεφώνησε να αναλάβω την κινηματογράφηση του ‘Μεγάλου Ερωτικού’. Αυτή είναι μια ανάμνηση που δεν ξεχνιέται και δεν ξεπερνιέται. Στις ‘Ήσυχες μέρες του Αυγούστου’, όταν ήρθε η ώρα να γράψει τη μουσική, με πήρε τηλέφωνο για να μάθω πότε θα μπει στο στούντιο και τον ρώτησα πόσο θα κοστίσει η μουσική. Μου είπε ένα νούμερο 3 εκατ. δραχμές που δεν τα είχα και του λέω Μάνο δεν τα έχω αυτά τα λεφτά. Μου λέει δεν πληρώνεις το στούντιο, δεν πληρώνεις την ορχήστρα, δεν πληρώνεις εμένα, πληρώνεις τους δύο βοηθούς μου. Τον πήρα τηλέφωνο μετά από δέκα λεπτά και του λέω δεν τα έχω αυτά τα λεφτά, μου λέει πόσα έχεις, του λέω 500 χιλιάδες δραχμές. Μου λέει πάρε με σε ένα τέταρτο, τον παίρνω, μου λέει δεν χρωστάς τίποτα. Αυτός ήταν ο Μάνος».
Για το ποια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι του έρχεται πρώτα στο μυαλό: «Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Είναι όλα. Αφού η πρώτη μου επαφή και συγκίνηση με τη μουσική του ήταν ο ‘Έξι λαϊκές ζωγραφιές’, η αναφορά του στο Ρεμπέτικο, όταν ήμουν σπουδαστής, πριν βγουν τα βιντεοκλίπ, ονειρευόμουν να βρω χρήματα να κάνω τις κλασσικές ασκήσεις χρησιμοποιώντας τη δουλειά που είχε κάνει με το πιάνο πάνω στα έξι μουσικά θέματα που είχε επιλέξει. Όταν μου πρότεινε μετά από χρόνια μου πρότεινε να κάνω τον ‘Μεγάλο Ερωτικό’ το δέχτηκα σαν τρελός να το κάνω».