Όχι, όχι, όχι…

Πώς είναι αυτό το κουνούπι που τριβελίζει τ’ αυτί σου σε καλοκαιρινό βράδυ; Πώς είναι αυτό το κομματάκι ποπ-κορν που έχει κολλήσει απ’ την αρχή της ταινίας στο δόντι σου;

Ε, τόσο μεγάλος… μπελάς παραμένει για όλους τους αντιπάλους της στο Πρωτάθλημα Ιστοσελίδων η ομάδα του sport-fm.gr!

Παρόλο που έχασαν το προβάδισμα μέσα από τα χέρια τους, παρόλο που ένα ακόμη παιχνίδι τους στράβωσε, παρόλο που έφτασαν λίγα λεπτά από το μοιραίο, τα «pink flamingos» βρήκαν ξανά τον τρόπο να επιβιώσουν. Και ισοφαρίζοντας στο τέλος το gazzeta.gr (2-2) έμειναν αήττητα και πρώτα -έστω και με ματς περισσότερο- στη βαθμολογία.

Φτιαγμένοι που αυτή τη φορά οι οπαδοί μας ήταν (οριακά έστω) περισσότεροι από τις (2) αλλαγές μας, μπήκαμε φουριόζοι στο γήπεδο. Προηγηθήκαμε με σουτάρα του Γιαννάκη του Σταυρόπουλου -τόσο δυνατή, που ούτε η κάμερα της πιστής οπαδού με τον πιστό σκύλο μπόρεσε να συλλάβει. Και μετά είπαμε να δοκιμάσουμε τη συνταγή της επιτυχίας του Σούλη Παπαδόπουλου.

Μ’ ένα «ταμπούρι», λοιπόν, που θα ‘κανε τη βαφή του Ότο Ρεχάγκελ να δακρύσει, θεωρήσαμε απόλυτα εφικτό να κρατήσουμε το 1-0 σε γήπεδο 8Χ8. Δώσαμε χώρο στον αντίπαλο να δείξει τις ικανότητες που όντως διαθέτει. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο ισοφαριστήκαμε, αλλά βρεθήκαμε να χάνουμε.

Είπαμε όμως. H λέξη «ήττα» προκαλεί αλλεργία στον ποδοσφαιριστή-συντάκτη του sport-fm.gr. Τον οδηγεί να πετάει -όχι σπυράκια- αλλά φωτιές. Τι σημασία είχαν λοιπόν οι καθυστερήσεις; Οι δεύτερες μπάλες που βλέπαμε στο γήπεδο -και όχι επειδή ήμασταν (αυτή τη φορά τουλάχιστον) μεθυσμένοι; Το διαχρονικό πείραγμα στον Χρηστάρα τον Οικονόμου ότι οι γάμπες του είναι σαν μπουκάλες οξυγόνου αποδείχθηκε αληθινό.

Γιατί η αριστερή -όσα και να ‘χασε νωρίτερα- μας έδωσε ανάσα, με εκτέλεση φάουλ. Κι εκτός του ότι ανάγκασε τον αντίπαλο να περιμένει κι άλλο για την πρώτη του νίκη απέναντί μας σε τρεις διοργανώσεις, κράτησε ζωντανό το όνειρο: Ότι Θα χάσουμε σ’ αυτό το πρωτάθλημα μόνο αν ο Κομπότης ποντάρει εναντίον μας!