Οχι άλλα παράλογα για τον Στραματσόνι

Σε πρόσφατο κείμενο, μετά την ήττα από τον Άγιαξ, τονίζαμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι στη διαδικασία επιστροφής. Αυτή η διαδικασία θα έχει και απώλειες, σε μεγάλα παιχνίδια, αλλά το ζητούμενο είναι, εκτός του αποτελέσματος, να διακρίνεται μια ποδοσφαιρική ωριμότητα, μια αγωνιστική βελτίωση και ο χαρακτήρας μεγάλης ομάδας. Και αυτό τον χαρακτήρα, οι πράσινοι σιγά σιγά τον ξαναβγάζουν.

Η χθεσινή μεγάλη εμφάνιση, η οποία δυστυχώς, δεν συνοδεύτηκε από νίκη, δείχνει το παραπάνω. Δύσκολα θα θυμηθούμε ανάλογες αποδόσεις ελληνικών ομάδων στα γήπεδα της Ισπανίας. Πολύ δύσκολα. Απέναντι στην ποιοτική και με πολύ πιο ακριβό ρόστερ, Θέλτα, ο Παναθηναϊκός του Αντρέα Στραματσόνι ήταν για 75 λεπτά συγκλονιστικός.

Άριστα στημένος, εγκλώβισε τους γηπεδούχους, αναγκάζοντάς τους να μην μπορούν να κάνουν φάσεις στην εστία του Λουκ Στιλ, βγήκε μπροστά και έχασε τεράστιες ευκαιρίες, δεν του δόθηκε ένα καθαρό πέναλτι, αλλά στο τέλος τιμωρήθηκε. Διότι σε τέτοιο επίπεδο, όταν δεν βάζεις την μπάλα στα δίχτυα κι ενώ έχεις φτάσει πολύ κοντά 8 φορές, κάποια στιγμή θα το πληρώσεις. Ποιος είπε, άλλωστε, ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει δικαιοσύνη; Δεν κερδίζει, πάντοτε, ο καλύτερος. Αυτή είναι η άγρια ομορφιά αυτού του αθλήματος. Οι "πράσινοι" το εμπέδωσαν καλά και χθες.

Γίνεται πολλή κουβέντα για τον Αντρέα Στραματσόνι από χθες. Η γνωστή υπερβολή της Ελλάδας. Ο Ιταλός για 75 λεπτά ήταν ο καλύτερος προπονητής. Μετά το τέλος του παιχνιδιού έγινε... απατεώντας, άμπαλος και όλα αυτά τα "όμορφα" που ακούμε και διαβάζουμε κατά καιρούς. Κι όλα αυτά διότι δεν φρέσκαρε την ομάδα.

Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν το έκανε. Και είναι αλήθεια ότι άργησε να βάλει τον Εμποκού στο παιχνίδι. Από την άλλη είναι και μια μεγάλη αλήθεια ότι έστησε άψογα την ομάδα, από καθαρή ατυχία δεν είδε τους παίκτες του να σκοράρουν και όποτε γυρνούσε στον πάγκο, έβλεπε μόνο τον Εμποκού, τον Ρινάλντι, δυο παίκτες που δεν φαίνεται να υπολογίζονται (Μαρινάκης, Χουχούμης) και τους νεαρούς Στάϊκο, Ευαγγέλου. Μαζί τους κι ο Κοτσόλης. Εκρινε, λοιπόν, ορθώς κατά τη γνώμη μου, ότι θα ήταν μεγάλο ρίσκο να πετούσε σε ένα τέτοιο παιχνίδι δυο παιδαρέλια. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, δεν δικαιώθηκε. Διότι η μπάλα έκανε τα χατίρια των παικτών της Θέλτα και το τελικό 2-0, δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του ματς στο Βίγκο. Ας είναι...

Πρέπει να μπει ένα τέλος στην υπερβολή και το παράλογο της αποθέωσης και της απαξίωσης σε χρόνο ρεκόρ. Πρέπει άπαντες να καταλάβουν ότι φέτος πάει να γίνει κάτι καλό για τον Παναθηναϊκό και το κυριότερο να μπουν τα θεμέλια για κάτι μεγάλο για τα επόμενα χρόνια. Εμφανίσεις σαν τη χθεσινή οδηγούν το κλαμπ ξανά στα μονοπάτια προς την κορυφή και την καταξίωση. Θα γίνουν σωστά, θα γίνουν λάθη, θα έρθουν ήττες, νίκες. Το κυριότερο είναι όλα αυτά να γίνονται με βάση την ποδοσφαιρική λογική, η οποία φαίνεται να έχει επανέλθει στην ομάδα και γι' αυτό ευθύνεται και ο Στραματσόνι. Ηρεμία, λοιπόν. Οχι στις κραυγές και τον παραλογισμό. Ναι στην κριτική, όχι στην τρέλα. Η ομάδα βαδίζει στον σωστό δρόμο και μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει ακόμη κι από τέτοιες ήττες.