Ούτε rising, ούτε μικρός, απλά Παπανικολάου!

Τις περισσότερες φορές τα λόγια και πολύ περισσότερο οι πράξεις μιλούν από μόνες τους. «Αν γυρίσουμε από το Λονδίνο χωρίς να καταφέρουμε κάτι, κανείς και πολύ περισσότερο εγώ, δεν θα θυμάται ότι πήρα αυτό το βραβείο», ήταν η πρώτη αντίδραση του Κώστα Παπανικολάου, στο άκουσμα της είδησης ότι η Ευρωλίγκα τον ψήφισε rising star για το 2013. Φράση που από πολλούς μπορεί να χαρακτηριστεί κλισέ, όμως στη περίπτωση του διεθνούς φόργουορντ, βγαίνει από καρδιάς και είναι απόλυτα αληθινή.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Παρά το νεαρό της ηλικίας και το αστείρευτο χιούμορ του χαρακτήρα του, το πειραχτήρι του Ολυμπιακού, γράφει τη τελευταία διετία ιστορία και αποδεικνύει πως τα κιλά μελάνι που καταναλώθηκαν γι’ αυτόν όταν ξεπρόβαλε μέσω των «μικρών» Εθνικών ομάδων δεν πήγαν χαμένα. Όπως και οι κόποι και ο ιδρώτας που εξακολουθεί να τρέχει ποτάμι στις προπονήσεις. Η Ευρωλίγκα θαρρώ πως άργησε ένα χρόνο να τον τιμήσει με τον συγκεκριμένο τίτλο. Τα περυσινά κατορθώματά του και ιδιαίτερα οι εμφανίσεις του στο Final Four της Κωνσταντινούπολης της έδωσαν αφορμή. Ίσως να περίμενε να δει αν θα είχε διάρκεια, φέτος που τα πράγματα ήταν δυσκολότερα γι’ αυτόν και την ομάδα. Βλέπετε όλοι πλέον τους (τον) περίμεναν. Ήξεραν ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει.

Η απάντηση ήταν εμφατική. Ο «Παπ» είναι πλέον το βασικό 3αρι του Ολυμπιακού και ο καλύτερος –πιο πολυπράγμων- σε αυτή τη θέση στην Ευρώπη, με προσφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και νούμερα που θαμπώνουν. Οι 9 πόντοι μέσο όρο σε 24 λεπτά συμμετοχής στη σεζόν στην διοργάνωση, τα ποσοστά ευστοχίας 52,7% στα τρίποντα (πιο εύστοχος της διοργάνωσης) και 47,1% στα δίποντα, είναι η παρακαταθήκη. Βάλτε και τα 4,5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, τις ασίστ, τα κλεψίματα και τα κοψίματα και θα έχετε το πλήρες παζλ των πραγμάτων που φαίνονται μες στο παρκέ. Γιατί σε αυτά που θέλουν εντονότερη παρατηρητικότητα, έχει παρουσιάσει ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση. Έχει αυξήσει τα παιχνίδια που έχει καταλυτικό ρόλο, παρότι φέτος ο ανταγωνισμός με τον εξαιρετικό και εμπειρότερο Στράτο Περπέρογλου, απέχει σε σχέση με τον περυσινό του ταλαντούχου, αλλά «άγουρου», Μάρκο Κέσελ.

Πάμε και στις λεπτομέρειες που του έχουν δώσει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο… Περισσότερες τελικές πάσες, κερδισμένα φάουλ, μεγαλύτερη συνέπεια στο να δημιουργεί «ρήγματα» στις αντίπαλες άμυνες, στα τελειώματα των αιφνιδιασμών, αλλά και στο επιθετικό ριμπάουντ και κυρίως μεγαλύτερη σιγουριά όταν η μπάλα είναι στα χέρια του. Ακόμα και σε ρόλους που δεν είχε συνηθίσει να παίζει (στο «4» με κοντά σχήματα), αντεπεξήλθε εξαιρετικά, ενώ μετά τον τραυματισμό του Μάντζαρη, είναι ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας που αναλαμβάνει μάλιστα να μαρκάρει κοντύτερους παίκτες (Φάρμαρ, Λούκας κλπ). Πάνω απ’ όλα, ήταν παρών, όταν η νίκη ήταν επιτακτική. Μιλάνο, Βιτόρια, Κωνσταντινούπολη, Κάουνας, Μόσχα και πολλές άλλες εμφατικές εμφανίσεις στον δύσβατο δρόμο της φετινής διοργάνωσης. Με όπλο την αυτοπεποίθηση, την προσωπικότητα που έχει αποκτήσει πλέον, αλλά και την αυτογνωσία, αφού δεν είναι λίγα τα παιχνίδια που δεν είχε πάει καλά και το «φώναζε» στις δηλώσεις του.

Μια από αυτές στη Media Day ενόψει Final Four, αποτυπώνει στο έπακρο το «δέσιμό» που έχει πλέον με την «ερυθρόλευκη» και τον κόσμο της ομάδας. «Πριν από τέσσερα χρόνια οι αδελφοί Αγγελόπουλοι με πίστεψαν έχοντας παίξει 59 λεπτά στην Α1. Θεωρώ υποχρέωσή μου να…ματώνω καθημερινά για να τους δικαιώσω» τόνισε στην κάμερα του sportfm.gr, βγάζοντας ωριμότητα τριαντάρη που έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα. Σε αυτό, βγάζει ενέργεια και πάθος, αφοσίωση και λατρεία για αυτό που κάνει. Όλα αυτά, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Παπανικολάου έχει αφήσει…χιλιόμετρα πίσω τον χαρακτηρισμό «Κωστάκης» και έχει κάνει ήδη δύο βήματα μπροστά σε σχέση με πέρυσι. Σημασία έχουν όλα όσα κάνει στο παρκέ, που εκτός του ότι αργά ή γρήγορα θα του εκπληρώσουν το όνειρο της –ουσιαστικής- συμμετοχής στο ΝΒΑ, κάνουν τους τίτλους και τα βραβεία τύπου «rising star» να φαίνονται…κουκίδες στον ωκεανό. Ο Κώστας δεν είναι ούτε ανερχόμενος, ούτε μικρός. Είναι απλά ο Παπανικολάου…

Follow @ZervasNikolaos