Όταν το πέναλτι ξεπερνά τα όρια και μετατρέπεται σε ποίημα....

«Η απόκρουση στο πέναλτι είναι όπως ο πρώτος στίχος σ' ένα ποίημα. Καθαρή έμπνευση». Και πως να μη βγάλεις χαρτί και στυλό, βάζοντας κάτω όλους τους κουλτουριάρικους προβληματισμούς σου για να γράψεις κάτι καλό; Σαν εκείνες τις εμπνεύσεις που δεν «έγραφαν», αντιμετωπίζοντας τον κορυφαίο Σοβιετικό τερματοφύλακα, Λεβ Γιασίν.

Αναμένοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο, κάθε φορά, τέσσερα ολόκληρα χρόνια, παρακαλάς κάποιοι αγώνες να κρατούσαν λίγο παραπάνω. Ακόμη και αν το θέαμα για 90 λεπτά δε δικαιώνει την προσμονή, σε σημείο που σνομπάρεις τις μεταμεσονύχτιες αναλύσεις και επαναλήψεις, όταν ο νικητής κρίνεται στη διαδικασία των πέναλτι το πράγμα αλλάζει.

Έχοντας φτάσει στους «4» της διοργάνωσης, με την κλεψύδρα προς τον τελικό να αδειάζει πιο γρήγορα και από 100άρι του Μπολτ, κάποιες αναμετρήσεις μας ανάγκασαν να ανοίξουμε ακόμη μια μπύρα και να την πιούμε στην υγεία των γκολκίπερ.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Sport-Retro.gr