Όταν όλο αυτό τελειώσει, πώς θα είναι ο κόσμος;

Ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες του εξωτερικού, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τον πολιτισμό, την κουλτούρα, τις ιδιαιτερότητες αλλά και τις συνήθειες του κάθε λάου.

Άλλος λαός είναι πιο φιλικός και ανοιχτός, βλέπε τους Ιταλούς και τους Ισπανούς, άλλο πιο «κρύος», βλέπε τους Γερμανούς και τους Σκανδιναβούς. Το ίδιο φυσικά μπορεί να πει και κάποιος που θα έρθει στην Ελλάδα για διακοπές, για δουλειά ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα για τον... μέσο Έλληνα.

Πώς θα είναι, όμως, σε λίγους μήνες αυτός ο πρόσχαρος και φιλικός Ιταλός; Πώς θα είναι ο «κρύος» και «σφιχτός» Γερμανός; Πώς θα είναι η ζωή σε όλο τον κόσμο μετά την πανδημία; Τι «κουσούρια» θα αφήσει στους ανθρώπους η όλη κατάσταση και πώς θα επηρεάσει την ψυχική τους υγεία;

Πρώτο μέλημα όλων ήταν, είναι και θα είναι η ζωή του κάθε ανθρώπου. Και σωστά! Προέχει να περιοριστούν οι θάνατοι σε κάθε γωνιά της γης, όχι μόνο στην δική μας χώρα... Άλλωστε αλυσίδα είναι, δεν πρόκειται να γλιτώσουμε εμείς αν στον υπόλοιπο πλανήτη όλοι συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται από τον ιό!

Το πιο τρανό παράδειγμα αυτό της Ιταλίας, συνυπολογίζοντας την τεράστια χιλιομετρική απόσταση που έχει με την Κίνα. Η Ιταλία, που πήρε αψήφιστα τον πρώτο θάνατο τον Φεβρουάριο. Η Ιταλία, που ένας στους τέσσερις ανθρώπους της είναι άνω των 65 ετών, όντας η πιο «γερασμένη» χώρα του πλανήτη. Που επέτρεψε κανονικά σε ανθρώπους να ταξιδέψουν στην Κίνα, για να κάνουν τα meeting και τις παραγγελίες τους στις βιομηχανίες ρούχων. Που έκανε κανονικά την εβδομάδα μόδας. Που έκανε κανονικά και με 45 χιλ. κόσμο το Αταλάντα-Βαλένθια για το Champions League και... διέλυσε ολόκληρη την Λομβαρδία, μεταφέροντας παράλληλα τον ιό σε μεγάλο βαθμό και στην Ισπανία. Η Ιταλία που δεν έκλεισε τις βιομηχανίες και τα εργοστάσια στις... εργατοπόλεις Μπέργκαμο και Μπρέσια. Λάθη και απερισκεψίες, που πληρώνονται τελικά από τους λάθος ανθρώπους! Οι παράπλευρες απώλειες που λέμε σε έναν πόλεμο. Ας κλείσουμε, όμως, προς το παρόν αυτή την παρένθεση. Δεν είναι ώρα για ευθύνες... Ακόμα!

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση έδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και οι πολίτες της συμμορφώθηκαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Ήρθε και ο εγκλεισμός στην συνέχεια, ώστε να συμμορφωθούν και οι τελευταίοι. Βέβαια, επειδή... Έλληνας είσαι αφού, θα την κάνεις την παρατυπία σου, οπότε τσίμπα το 150αρι! Ο εγκλεισμός, όμως, έγινε κυρίως λόγω της ανυπαρξίας του συστήματος υγείας. Πλέον, προσπαθούν να μπαλωθούν οι τεράστιες τρύπες που άφησαν άνθρωποι που πέρασαν από την εξουσία κατά το παρελθόν και απλά... έτρωγαν!

Κοντεύει μία εβδομάδα από την πρώτη του εγκλεισμού ή μάλλον καλύτερα κοντεύουν δύο εβδομάδες, για όσους καλώς θέλησαν να τηρήσουν εξ αρχής τα μέτρα προφύλαξης και τις πρώτες προειδοποιήσεις για να σώσουν τον διπλανό τους. Η επόμενη εβδομάδα δεν θα είναι, όμως, η τελευταία του εγκλεισμού όπως αρχικά είχε διαμηνυστεί. Θα ακολουθήσουν κι άλλες, ενώ δεν αποκλείεται να #μείνουμεσπίτι ακόμη και όλο τον Απρίλιο!

Ναι, για να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές ή όσες παραπάνω είναι δυνατόν! Ποιος, όμως, την ίδια ώρα μπορεί να εγγυηθεί για την ψυχική υγεία του ανθρώπου; Του νεαρού που θα μείνει στο σπίτι του και το κεφάλι του θα γίνει... κουρκούτι από τον υπολογιστή, την τηλεόραση και το smartphone; Όπως και του μεγαλύτερου ανθρώπου, φυσικά! Άλλωστε, ίδια αξία έχει η δική μου η ζωή με την δική σου και του... διπλανού σου.

Πώς θα είναι αυτός ο άνθρωπος που θα μείνει για ενάμιση μήνα κλεισμένος στο σπίτι του; Πώς θα αντιδράσει όταν του δώσεις ξανά την «ελευθερία» του, έστω και περιορισμένη αρχικά για να μειώσεις την πιθανότητα να μην έχεις ξανά τα ίδια; Πώς θα αντιμετωπίζει τον άνθρωπο που θα βρίσκεται δίπλα του στον ηλεκτρικό ή στο μετρό και θα... βήξει; Πώς θα καταφέρει αυτός ο άνθρωπος που είχε ένα μικρό μαγαζί για να συντηρεί την οικογένειά του, να ορθοποδήσει και να μην πεινάσει αν το μαγαζί του μείνει κλειστό για ενάμιση μήνα; Πώς θα καταφέρει ο Ιταλός να ζήσει ξανά μια απλή, καθημερινή ζωή όταν θα έχει χάσει ένα, δύο ή και τρία μέλη της οικογένειάς του;

Η όλη κατάσταση που περνάμε, σαφώς και είναι σοβαρή και δεν συστήνεται εφησυχασμός. Χάνονται καθημερινά πολλές ανθρώπινες ζωές! Την ίδια ώρα, όμως, χρειάζονται και ψυχικά αποθέματα από όλους για να το περάσουμε. Είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο για μεγάλο μέρος του κόσμου να μείνει για ένα πολύ μεγάλο διάστημα στο σπίτι, ειδικά για αυτούς που μένουν μόνοι τους. Να μην μπορεί να δει τους δικούς του ανθρώπους. Να φοβάται να κυκλοφορήσει έξω. Να φοβάται μην χάσει έναν άνθρωπό του. Είναι μεγάλο το ψυχολογικό βάρος και θα υπάρξουν άνθρωποι που θα τους... πλακώσει όλο αυτό! Και είναι χρέος όλων μας να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον τώρα, έστω και μέσα από το facebook και τα social media γενικότερα, ώστε να τον κάνουμε να νιώσει ένα με εμάς και να επιστρέψουμε όλοι μαζί σε έναν «κανονικό» κόσμο...

Follow @giorgostsanakas