Όταν ο Σείριος ήταν και σκύλος και ο κυρ-Αντώνης είχε πεθάνει. Είκοσι χρονια χωρις το Μανο Χατζιδακι

Τελικά, έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του με τρία σκυλιά και μία γάτα, όλοι μαζί σε ένα σπίτι με πλήρη αρμονία. Τον ένα σκύλο τον έλεγε Σείριο, τον άλλο Πολύβιο, τον άλλο Ραλλού και τη γάτα Κεμάλ... Μια μέρα, καθώς πήγαινε με τον γιο του στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ίκαρος, συνάντησε μια αγέλη αδέσποτων σκύλων στην πλατεία Συντάγματος.

«Τι θα κάνουμε τώρα;» ρώτησε τον γιο του. «Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε» απάντησε ο Γιώργος. Κι όμως! Ο Μάνος κατευθύνθηκε προς μία καντίνα που βρισκόταν κοντά κι αγόρασε όλο της το εμπόρευμα: τυρόπιτες, λουκανικόπιτες, πίτσες, κουλούρια. Μετά γύρισε και τάισε τα σκυλιά χαμογελώντας. O Μάνος Χατζιδάκις με τον γιο του, Γιώργο, στη Μελβούρνη το 1980 - Φωτογραφία: αρχείο Γιώργου Χατζιδάκι 1980: Είναι η πρώτη και μοναδική φορά που ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στην Αυστραλία για να δώσει ρεσιτάλ με τον Σπύρο Σακκά σε εκδηλώσεις της ομογένειας. Αφορμή η επέτειος της Μάχης της Κρήτης. Ο χώρος κατάμεστος από 6.000 ανθρώπους. Το κονσέρτο ξεκινάει, μαζί και οι παραγγελιές: Τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης. Διακόπτει ο Χατζιδάκις το πρόγραμμα, παίρνει το μικρόφωνο και λέει:

«Λείπετε πολλά χρόνια από την πατρίδα και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχουν πια τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης έχει πεθάνει. Απόψε θα σας παίξουμε κάτι άλλο και αν εσείς θεωρείτε ότι δεν σας ταιριάζει, μπορείτε απο τώρα να αποχωρήσετε». Κανείς δεν αποχώρησε! Και στο τέλος έκανε τρεις ώρες να εγκαταλείψει το κτήριο από τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου. Ο «μάγος»…. Ζει μέσα στις ψυχές για αυτό δεν θα πεθάνει ποτέ...