Οι μνήμες των Γάλλων από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 ήταν νωπές. Οι τρικολόρ είχαν μείνει εκτός διοργάνωσης από την φάση των ομίλων και δύο χρόνια αργότερα, το Euro του 2004 παρουσιαζόταν ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φωνάζων παρών και να κυνηγήσουν τον... back to back ευρωπαϊκό τίτλο.
Το ρόστερ ξεχείλιζε από ποιότητα και εμπειρία. Παίκτες με βαριά βιογραφικά και πολλά... κιλά μπάλα, όπως οι Ανρί, Βιεϊρά, Μακελέ, Πιρές, Ντεσαγί, Τουράμ και Τρεζεγκέ, ενώ ο Ζινεντίν Ζιντάν είχε τον ρόλο του ηγέτη! Και φρόντισε να το αποδείξει εξ αρχής αφού πήρε από το χέρι την Γαλλία και την έστειλε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης με τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς, με τον ίδιο να φροντίζει να στείλει τρεις φορές την μπάλα στο πλεκτό.
Ο Ζιζού βρισκόταν στα καλύτερά του... Δύο χρόνια νωρίτερα είχε σκοράρει την γκολάρα στον τελικό με την Λεβερκούζεν, χαρίζοντας το Champions League στην Ρεάλ. Είχε ανακυρηχθεί καλύτερος παίκτης στον κόσμο από την FIFA και στο Εuro της Πορτογαλίας έκανε... παπάδες. Κάπως έτσι, λοιπόν, η Γαλλία είχε προκριθεί στα προημιτελικά και απέναντί της είχε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Ελλάδας. Ένα εμπόδιο που αρχικά δεν έμοιαζε ανυπέρβλητο, παρότι τελικά αποδείχθηκε. Και σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο ο τρόπος που ο Ρεχάγκελ προσέγγισε το ματς και κατάφερε να απενεργοποιήσει τον Ζιντάν.
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, λοιπόν. Δεκαπέντε χρόνια ακριβώς από σήμερα. Τότε που το ημερολόγιο έδειχνε την 25η του Ιούνη το 2004, ημέρα Παρασκευή. Στο Ζοσέ Αλβαλάδε περισσότεροι από 45 χιλιάδες φίλοι του ποδοσφαίρου, ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες και Γάλλοι, φυσικά, έδωσαν το παρών για το ενδιαφέρον αυτό παιχνίδι. Και είδαν μια άριστα στημένη Εθνική να... εγκλωβίζει τον Ζιντάν και να τον βγάζει εκτός παιχνιδιού.
Τι έκανε η Ελλάδα; Αρχικά, έπαιξε με τριάδα στα χαφ, την οποία αποτελούσαν οι Ζαγοράκης, Μπασινάς και Κατσουράνης. Ο Καραγκούνης, μάλιστα, είχε ρόλο εξτρέμ αλλά έπαιζε αρκετά κλειστά και προς τον άξονα. Ήταν πασιφανές πως η Εθνική δεν θα έδινε χώρο στον Γάλλο παικταρά. Ένας παίκτης ήταν πάντα... κολλημένος πάνω του και συνήθως ακόμη ένας ή καμιά φορά και δύο σε πολύ κοντινή απόσταση, όπως φαίνεται και στις παρακάτω φωτογραφίες.
Η πίεση πάνω στην Ζιντάν ήταν εν μέρει ασφυκτική. Από έναν ή και δύο παίκτες, οι Έλληνες άσοι προσπαθούσαν να παίξουν και με τα... νεύρα του. Και λογικό να έχει, αφού δεν του έβγαινε το ματς καθόλου. Στο τέλος του πρώτου μέρους, μάλιστα, ο Καραγκούνης του πήρε και την κίτρινη κάρτα και του αφαίρεσε τελείως το... δικαίωμα να μαρκάρει, όταν αυτός βέβαια το επιθυμεί γιατί η αλήθεια είναι πως δεν διακρινόταν και τις αμυντικές του ικανότητες.
Στο δεύτερο μέρος, ο Ζιντάν άλλαξε πλευρά και πήγε στα δεξιά μπας και βρει περισσότερο χώρο. Τίποτα ξανά. Κλεισμένος εξαιρετικά από τους παίκτες της γαλανόλευκης, δεν μπορούσε όχι απλά να βρει χώρους αλλά και να δημιουργήσει το οτιδήποτε στο επιθετικό κομμάτι.
Ο Ζακ Σαντινί προσπαθούσε με κάθε τρόπο να... απελευθερώσει τον παίκτη του. Τον άλλαζε συνέχεια πλευρές, τίποτα. Στη συνέχεια προχώρησε σε δύο αλλαγές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, βάζοντας στο ματς τους Ζαχά και Βιλτόρ. Προσπάθησε με αυτό τον τρόπο να τραβήξει τους Έλληνες παίκτες πιο πίσω και να μαρκάρουν τους... φρέσκους Γάλλους αλλά απέτυχε ξανά. Ίσα ίσα ο Ζιντάν τραβήχτηκε προς τον άξονα και ορισμένες φορές αρκετά πίσω, ώστε να βοηθήσει στο build up. Παρέμεινε ακίνδυνος, όμως.
Ο Ζιντάν δεν πραγματοποίησε για πρώτο αγώνα στο Euro του 2004 ούτε μία τελική, αλλά ούτε έφτιαξε και κάποιο σοβαρά ευκαιρία στους συμπαίκτες του. Τελείωσε το παιχνίδι με μόλις ένα κερδισμένο φάουλ, ενώ ο ίδιος υπέπεσε σε τρία και «κιτρινίστηκε» μια φορά για φάουλ στον Καραγκούνη. Και φυσικά, η Ελλάδα πρόσεξε να μην δώσει στατικές φάσεις γύρω από την περιοχή της, αφού ο Ζιζού είχε εξαιρετικά χτυπήματα. Εν τέλει, ο Ρεχάγκελ δικαιώθηκε για την τακτική του και η Εθνική κατάφερε να πάρει την νίκη-πρόκριση στα ημιτελικά. ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
