Οταν η Ισινμπάγεβα έχασε το όποιο δίκιο της

Δυστυχώς αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες, από την σκοπιά πολλών πραγμάτων ήταν κάκιστοι. Πρώτα απ’ όλα ο αποκλεισμός του συνόλου των Ρώσων αθλητών του στίβου με εξαίρεση την Κλίσινα που δικαιώθηκε στο CAS, δίνει μια ξεκάθαρη εντύπωση, πως εδώ πρόκειται για μια μάχη πολιτικής. Οι Ρώσοι έμειναν στην απ’ έξω γιατί πρέπει να υπάρχουν και οι "κακοί" στη ζωή. Όχι πως δεν έχουν υποπέσει ως κρατικός μηχανισμός στα... αμαρτήματα που τους προσάπτουν, αλλά επειδή δεν πιστεύουμε και πώς όλοι οι υπόλοιποι δεν το έχουν πράξει ή δεν το πράττουν συστηματικά. Τουλάχιστον στον στίβο, δεν είδαμε κάποια εξωγήινα ρεκόρ, με εξαίρεση τον Φαν Νίεκερκ που στο δικό μου μυαλό, πέτυχε πραγματικά κάτι το εξωπραγματικό στα 400 μέτρα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που τελειώνουν σε λίγες ώρες, θα μείνουν στους Έλληνες, με ευχάριστες μνήμες, λόγω των έξι μεταλλίων που για τους μη μυημένους ίσως ήταν και απρόσμενα. Ήταν μια θαυμάσια συγκομιδή και στη δική μου συνείδηση αυτά τα έξι μετάλλια, αλλά και η όλη παρουσία των Ελλήνων αθλητών, είναι πιο ψηλά απ’ οποιαδήποτε άλλη στο παρελθόν, αν συνυπολογίσει κανείς τις συνθήκες. Από άποψη οργάνωσης ωστόσο, συνθηκών, αλλά και συμπεριφοράς των διοργανωτών ήταν «άστα να πάνε». Να πιάσει κανείς την αλλαγή στο στρώμα για να μην μπορέσει ο Πετρούνιας να «βιδωθεί» στην έξοδο, λίγο πριν την έναρξη του αγώνα ή να θυμηθεί κανείς την συμπεριφορά των Βραζιλιάνων απέναντι στον μεγάλο Λαβιλενί; Ή μήπως τα ανθρώπινα μέλη που έβλεπαν οι ιστιοπλόοι καθημερινά να ξεβράζει η θάλασσα;

Ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στον όλο θόρυβο που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις της Ισινμπάγεβα. Κατανοώ το αίσθημα της αδικίας που αισθάνθηκε η «Τσαρίνα των αιθέρων». Ωστόσο η μομφή για τις συναθλήτριες της, πως δίχως εκείνη δεν υπήρχε χρυσό μετάλλιο, είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει ένας τεράστιος αθλητής, πολύ περισσότερο ένας πρωταθλητής ή μια πρωταθλήτρια που αποτελεί παγκόσμια προσωπικότητα στον χώρο του αθλητισμού που αποτελεί είδωλο για πολλούς τωρινούς ή επίδοξους αθλητές σε όλον τον κόσμο.

Πρώτα απ’ όλα η Ισινμπάγεβα σε αυτόν τον αγώνα δεν υπερασπιζόταν τον τίτλο της. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου είχε καταταγεί 3η, με επίδοση 4.70, τη στιγμή που η Σουρ και η Σίλβα είχαν πάρει το χρυσό και το ασημένιο με 4.75. Κι επειδή καλύτερα πολλές φορές να μασάς, παρά να μιλάς, αφού η δήλωση της Ρωσίδας προηγήθηκε του τελικού, το χρυσό παίχτηκε 10 πόντους παραπάνω στο Ρίο, συγκριτικά με το Λονδίνο. Και μόνο απ’ αυτή την εξέλιξη η Ισινμπάγεβα είναι εκτεθειμένη.

Η Στεφανίδη νίκησε τις δύο πρώτες των προηγούμενων Ολυμπιακών Αγώνων, την Σουρ και την Σίλβα. Νίκησε και την γυναίκα που περίπου ένα μήνα και κάτι πριν διεξαχθεί ο τελικός του επί κοντώ των γυναικών, είχε κάνει την καλύτερη επίδοση στον κόσμο, αφού η Μόρις είχε ξεπεράσει στο Χιούστον τα 4.93. Η Στεφανίδη ξεπέρασε στο Πανευρωπαϊκό τα 4.80, είχε κάνει στη Φιλοθέη το 4.86, στο Diamond League του Μονακό 4.81 και σε αυτό του Λονδίνου 4.80. Θυμίζω πως είχε επίσης έρθει 3η στο Παγκόσμιο Κλειστού στο Πόρτλαντ και είχε σημειώσει και 4.90 σε μίτινγκ κλειστού τον Φεβρουάριο. Αυτό και μόνο αποδεικνύει την αξιοθαύμαστη σταθερότητα της και πώς αυτό το χρυσό ήρθε απόλυτα φυσιολογικά.

Η Ισινμπάγεβα πέτυχε 4.90 φέτος, στο ρωσικό πρωτάθλημα στο Τσεμποκσάρι. Ακόμα και έτσι είχε την 2η καλύτερη επίδοση φέτος στον κόσμο, που ωστόσο δεν αναγνωρίστηκε από την IAAF ως τέτοια. Δεν είχε όμως τον αριθμό των αγώνων και την συνέπεια των υπολοίπων αθλητριών. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορεί να ήταν βέβαιη πώς θα ήταν εκείνη μπροστά απ’ όλες. Μην ξεχνάμε πως σούπερ έκπληξη σημειώθηκε και στον προκριματικό, όταν η Μούρερ που είχε 4.87 φέτος δεν μπόρεσε να περάσει στον τελικό στα 4.55.

Τι μπορεί να κάνει την Ισινμπάγεβα τόσο σίγουρη, πως τέσσερα χρόνια μετά την πανωλεθρία που υπέστη στο Λονδίνο, όταν έμεινε σε ένα ύψος αστείο για τα δεδομένα όλων των μεγάλο αθλητριών και τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη θα νικούσε; Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να ξέρει κι ούτε θα μάθει ποτέ. Η Ρωσίδα μπορεί και να νικούσε. Η νίκη της όμως φέτος κάθε άλλο παρά βέβαιη θα ήταν. Άλλωστε η νεαρή γλυκύτατη Νεοζηλανδή Μακ Κάρτνεϊ με 4.80 που έκανε στο Ρίο και πήρε χάλκινο, στο Λονδίνο θα είχε πάρει χρυσό μετάλλιο.

Οι απαντήσεις και της Στεφανίδη και της Μόρις θεωρώ πως ήταν οι κατάλληλες σε φραστικό επίπεδο. Πάνω απ’ όλα όμως μίλησαν μέσα στο στίβο εκεί που μετράει. Πήγαν το επί κοντώ πολύ ψηλότερα, όπως και η 19χρονη από τη Νέα Ζηλανδία.