Όταν έξι (6) αδέλφια έπαιξαν στην ίδια ομάδα!

«Τα αδέρφια δεν χωρίζουνε», ήταν ο τίτλος ενός άσματος που τραγούδησε κάποτε η Πόλυ Πάνου.

Και τα λόγια της ταιριάζουν γάντι στη μοναδική στα παγκόσμια χρονικά περίπτωση, όταν δηλαδή μια ομάδα είχε στο ρόστερ της 10 (!) ποδοσφαιριστές με το ίδιο επίθετο, εκ των οποίων τα έξι αδέλφια.

Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου

Δεν είναι σπάνιο να δει κανείς δύο αδέρφια να αγωνίζονται στον ίδιο σύλλογο.

Οι Ρόναλντ και Φράνκ Ντε Μπουρ στον Άγιαξ αποτελούν ένα από τα πολλά παραδείγματα.

Πρωτότυπη είναι και η περίπτωση των αδελφών Μπόατενγκ. Γιοι Γκανέζου μετανάστη και Γερμανίδας μητέρας, ξεκίνησαν βασικοί στον αγώνα Γκάνας-Γερμανίας για το Μουντιάλ του 2010 ως αντίπαλοι (!).

Η υπόθεση των έξι αδελφών, οι οποίοι αγωνίζονταν στην ίδιο σύλλογο, διαδραματίζεται στην Κύπρο το 1968. Συγκεκριμένα, αφορά στην ομάδα της ΑΕΛ Λεμεσού.

Η συμμετοχή κυπριακών συλλόγων στην ελληνική Α’ Εθνική Κατηγορία αποτέλεσε μια καινοτομία που εφαρμόστηκε το χρονικό διάστημα 1967-1974, με πρωτοβουλία του δικτατορικού καθεστώτος.

Η κυπριακή Α’ Κατηγορία ουσιαστικά μετατράπηκε σε τέταρτο όμιλο της ελληνικής Β’ Κατηγορίας, έτσι ώστε ο πρωταθλητής της να αποκτά στη συνέχεια το δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής Κατηγορίας. Στο πλαίσιο αυτής της ενοποίησης συμμετείχε και η ΑΕΛ Λεμεσού.

Πάντως, η συμμετοχή των «γαλαζοκίτρινων» δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις, αφού σε μια χρονιά δέχτηκαν 125 γκολ (!), ρεκόρ το οποίο έως σήμερα παραμένει ακατάρριπτο.

Οι φίλαθλοι χαριτολογώντας αποκαλούσαν τους Παπαδόπουλους «Σκουπάες», λόγω του επαγγέλματος του πατέρα τους Λεωνίδα. Τα αδέλφια Πανίκος, Ζηνωνής, Ανδρέας, Παμπουλής, Άριστος, Άκης, λίγο-πολύ όλοι τους άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους.

Ο Ζηνωνής, ένας εκ των αδελφών, αφηγείται στο βιβλίο «Μακρινές Μπαλιές» του Τάκη Μιχαήλ: «Παίζουμε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο στάδιο Καραϊσκάκη, στον αγώνα Ολυμπιακός Πειραιώς- ΑΕΛ. Με την ομάδα οι πέντε αδελφοί Παπαδόπουλοι, και τον Άκη -ήταν μικρός ακόμη- να συνοδεύει.

Όταν ο εκφωνητής άρχισε να διαβάζει τη σύνθεση με τα ονόματα της ΑΕΛ, έκανε κάποιες παύσεις, ξανακοιτάζοντας τη λίστα, μπας και του κάνουν κάποια φάρσα.

Στην ενδεκάδα της ομάδας, εκτός από τους Παπαδόπουλους (Ανδρέα, Πανίκο, Ζηνωνή, Παμπουλή, Άριστο), υπήρχαν και οι, Τάσος Παπαδόπουλος, Χάρης Παπαδόπουλος και Κωστάκης Παπαδόπουλος (Κίνας).

Στην κερκίδα των επισήμων, δίπλα από τον εκφωνητή, καθόταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Σε μια στιγμή, παίρνει το μικρόφωνο του εκφωνητή και ρωτά "ποιος είναι ο αρχηγός της κυπριακής ομάδας". Του έδειξαν τον Πανίκο, στον οποίο και απευθύνεται. "Πολύ αγαπητό το όνομα Παπαδόπουλος στην Κύπρο". Ο Πανίκος συνέχισε το ζέσταμα, χωρίς να απαντήσει».



Ένας «ερυθρόλευκος» γκολτζής

Ο Πάμπος Παπαδόπουλος αποτελεί ίσως το λαμπρότερο πρεσβευτή της οικογένειας. Γνωστός ως Παμπουλής, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο σωματείο της περιοχής του Όλυμπο Αγίου Νικολάου σε ηλικία 12 ετών.

Η άρτια τεχνική κατάρτιση, η σπιρτάδα και η ευστροφία θα τον οδηγήσουν να ενταχθεί στην ΑΕΛ τρία χρόνια αργότερα. Αγωνίζεται μισή περίοδο στη β’ ομάδα, κατόπιν προβιβάζεται και μετατρέπεται σε πυλώνα της πρώτης. Φόρεσε τα χρώματα της ΑΕΛ μέχρι το 1970.

Η παρουσία του κλαμπ στην Α’ Εθνική προξένησε το ενδιαφέρον αρκετών μνηστήρων για τον πολυσχιδή άσο. Εν τέλει καταλήγει στον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Το 1978 μετακομίζει για μια διετία στον ΟΦΗ. Από εκεί δοκιμάζει την τύχη του εκτός συνόρων. Στον Καναδά παίζει έξι μήνες στην ομάδα Τορόντο. Το 1981 επιστρέφει στην ΑΕΛ. Ένα χρόνο μετά, «κρεμάει» τα παπούτσια του.

Καλύτερες στιγμές του, η κατάκτηση του τίτλου με την ΑΕΛ το 1967-1968, χρονιά που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 33 τέρματα σε 22 αγώνες, ενώ ψηφίστηκε και παίκτης της χρονιάς, όπως και τα τρία πρωταθλήματα και τα τέσσερα Κύπελλα με τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Γεννημένος ηγέτης

Ο Πανίκος Παπαδόπουλος συνιστά τον γηραιότερο της δυναστείας της οικογένειας. Ταύτισε στον υπερθετικό βαθμό το όνομά του με το έμβλημα των «λεόντων». Αγαπήθηκε όσο λίγοι τα 16 χρόνια που υπηρέτησε την ομάδα, ενώ διατέλεσε και αρχηγός. Εκ των στυλοβατών της ονειρεμένης πορείας προς τον κυπριακό τίτλο το 1968.

«Το ποδόσφαιρο ήταν φαίνεται οικογενειακό ταλέντο, αφού και τα έξι αδέλφια παίξαμε στην ίδια ομάδα. Για πολλά χρόνια παίζαμε τα 4 αδέλφια και τη χρονιά που ήμασταν στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα παίξαμε και οι έξι. Παρόλα αυτά, ήμασταν πειθαρχημένοι στον προπονητή και δεν χρησιμοποιούσαμε το γεγονός αυτό για να απαιτήσουμε οτιδήποτε», είχε αναφέρει σε παλαιότερες δηλώσεις του.

Αξιοσημείωτο δε είναι το γεγονός ότι δύο μέλη της οικογένειας, δηλαδή ο Παμπουλής, αλλά και ο Πανίκος έχουν αγωνιστεί και με τα χρώματα της εθνικής Κύπρου.

Αναμφισβήτητα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η ερωτική επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα είναι… μεταδοτική. Το πρωτάθλημα της περιόδου 1967-68 έχει χαραχθεί με χρυσά γράμματα στην καρδιά ολάκερης της φαμίλιας. Και πώς όχι άλλωστε από τη στιγμή που ο πίνακας των σκόρερς έγραψε: Παμπουλής 33 γκολ, Πανίκος 18 και Ζηνωνής 11…

Όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα

Θαρρείς μερικές φορές πως η ιστορία συχνά σε φέρνει αντιμέτωπο με μεγάλες προκλήσεις. Έτσι και τη σεζόν 1968-1969 οι «λέοντες» συνάντησαν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη «Βασίλισσα της Ευρώπης», Ρεάλ Μαδρίτης.

Και μπορεί ο σύλλογος από τη Μεγαλόνησο να αποκλείστηκε με δύο ήττες και συνολικό σκορ 12-0 (6-0, 6-0), αλλά η 18η Σεπτεμβρίου 1968, όταν οι φιλοξενούμενοι πάτησαν στο χορτάρι του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», συνιστά μια στιγμή, η οποία κατέχει περίοπτη θέση στο πάνθεον των αναμνήσεων.

Για την ιστορία, σε εκείνο το ματς είχαν πάρει φανέλα βασικού οι: Πανίκος, Παμπουλής και Ζήνων Παπαδόπουλος. Έπειτα από οκτώ μέρες οι προαναφερθέντες ήταν εκ νέου στο βασικό σχήμα για τη ρεβάνς.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube