Όταν βλέπεις έξω Μάνταλο και μέσα Αϊντάρεβιτς… χαλαρώνεις

• Έγραψα χθες, νωρίς την μέρα του αγώνα, πως η ΑΕΚ στα Γιάννινα είχε την ευκαιρία να «φωνάξει» πως πάει για πρωτάθλημα. Δεν έγινε αυτό.

• Έγραψα επίσης πως θα έπρεπε να προσέξει να μην αιφνιδιαστεί . Και να εκμεταλλευτεί τα διαστήματα που υποτίθεται πως θα μπορούσε να μιλήσει η ποιοτική της υπεροχή.

• Ούτε αυτό έγινε. Και αιφνιδιάστηκε η ΑΕΚ και κόντεψε να το πληρώσει και δεν είχε διαστήματα, που μπόρεσε να βγάλει ποιοτική ανωτερότητα. Με εξαίρεση το τελευταίο δεκάλεπτο, που βγήκε ο Αϊντάρεβιτς και ήταν μέσα ταυτόχρονα ο Μάνταλος.

• Για να πω την αλήθεια, είχα στο μυαλό μου την ΑΕΚ με Μάνταλο μέσα. Όταν είδα πως δεν μπορούσε να ξεκινήσει και στην ενδεκάδα ήταν ο Αϊντάρεβιτς… χαλάρωσα.

• Υπάρχουν δύο ΑΕΚ. Αυτή με Αϊντάρεβιτς κι αυτή χωρίς τον Αϊντάρεβιτς.

• Στα επίσημα ματς, έχουμε δει την ομάδα με τον Σουηδό στην Αθήνα με την ΤΣΣΚΑ και στα δύο ως τώρα στο πρωτάθλημα. Τρία στα έξι. Δεν είναι τυχαίο πως σε αυτά τα τρία η Ένωση δεν βλεπόταν, ενώ τα άλλα τρία ήταν τα καλύτερα της. Μέχρι το σημείο να αποκλείσει και την Μπριζ σε δυο ματς.

• Σε κάποιους θα φανεί σαν δείγμα εμμονής, το ξέρω. Αλλά η περίπτωση αυτού του παίκτη, στα μάτια μου είναι μοναδική στα χρόνια που βλέπω την ΑΕΚ.Έτσι όπως παρουσιάζεται ως τώρα, τέλος πάντων. Κι όσο περιθώριο ελπίδας μπορεί να υπάρχει για κάποια εντυπωσιακή αλλαγή στη συνέχεια.

• Έχει όλα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να αποδιοργανώσουν εντελώς την λειτουργία της ομάδας. Πόσο μάλλον όταν παίζει σε ρόλο - «κλειδί» στον άξονα. Σε αναγκάζει επιπλέον σε αμυντικό «transition», που προκαλεί νευρικό κλονισμό.

• Άσε τις στιγμές που οι αντίπαλοι εύλογα ψάχνουν τον συμπαίκτη τους που είναι κοντά του, για να τον περάσει με ευκολία.

• Το ίδιο υπάρχει και ΑΕΚ με Μάνταλο και ΑΕΚ χωρίς Μάνταλο.

• Με Μάνταλο έχεις δημιουργία από τον άξονα, περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με το αν είναι στην μέρα του. Χωρίς τον Μάνταλο όμως, δεν έχεις καθόλου στα σίγουρα.

• Για μένα χωρίς να το αναλύσεις και πολύ, από τη μία η μη παρουσία του Μάνταλου κι από την άλλη η παρουσία του Αϊντάρεβιτς, ήταν η βάση για την εικόνα που είδαμε στα Γιάννινα. Τα υπόλοιπα ήταν περιφερειακά, που έρχονται στο προσκήνιο από το κεντρικό πρόβλημα.

• Από εκεί και πέρα, η ΑΕΚ έπαιζε ένα ματς που λογικά, εκτός από τα ντέρμπι, μαζί με την Νέα Σμύρνη, είναι τα πιο δύσκολα μακριά από το ΟΑΚΑ στην σεζόν. Τρεις μέρες μετά, από μια τεράστια νίκη στο πιο καθοριστικό ίσως ματς της σεζόν.

• Ακόμη και ομάδες με πολύ καλύτερη ισορροπία στο ρόστερ, δεν θα είχαν εύκολο έργο με αυτές τις προϋποθέσεις.

• Είχε επίσης απουσίες καθοριστικές πέρα από τις κατ’ επιλογή του Μανόλο, έχει ερωτηματικά για την τακτική προσέγγιση που ακόμη αλλάζει από παιχνίδι σε παιχνίδι (κι αυτό μπορεί να είναι και μόνιμη κατάσταση), της βγήκαν και ζητήματα μέσα στο γήπεδο.

• Δεν μπορούσε να ξεκινήσει ο Μάνταλος, βγήκε ο Τσιγκρίνσκι, έπαιξε «μισός» για πολύ ώρα μετά το χτύπημα που δέχθηκε ο Λιβάγια κι άλλο φορ δεν είχες στον πάγκο.

• Θα χρειαζόταν και πολύ τύχη λοιπόν η ΑΕΚ. Δεν την είχε.

• Ο Ανέστης δεν είναι τύχη. Αν θες να διεκδικήσεις πρωτάθλημα, απαιτείται ο τερματοφύλακας σου να δίνει τέτοιες λύσεις. Από την στιγμή που ο Ανέστης το κατάφερε, είναι αγωνιστικό «συν» κι όχι τύχη.

• Είχε δυο δοκάρια και μάλιστα σε καθοριστικά σημεία του ματς, προς το τέλος του κάθε ημιχρόνου. Εδώ η διαφορά είναι σαφής. Εκεί που το δοκάρι γλιτώνει τον Ολυμπιακό με την Λαμία, εσένα σου βάζει στοπ δυο φορές.

• Και η δεύτερη μεγάλη διαφορά: Εκεί που ο Κατσικογιάννης δίνει μάλλον σωστά το πέναλτι στον Ολυμπιακό, σε σένα ούτε ο Αρετόπουλος, αλλά ούτε και ο πρώτος βοηθός ο Κούλα Χασάν από την Ξάνθη, που είχε οπτικό πεδίο, δεν βλέπουν το αντικανονικό μαρκάρισμα του Μαυροπάνου στον Λιβάγια.

• Σε προφανή θέση για γκολ ο Κροάτης, απευθείας κόκκινη. Και για μένα θέλει και πολύ συζήτηση για το αν το μαρκάρισμα συνεχίζεται κι εντός περιοχής. Κρίσιμο – μη – σφύριγμα – στα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους.

• Αυτά τα δύο στοιχεία, μπορεί και να βγάζουν τους δυο βαθμούς διαφορά, ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ, μετά τα πρώτα ματς. Στο τέλος της ημέρας που λέμε… Και στην πορεία θα δούμε, αν αυτό το 0-0 θα αποδειχθεί απώλεια ή κέρδος.

• Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς και πολύ με το γιατί η ΑΕΚ έπαιξε 3-5-2, γιατί έγινε «rotation» και στις δύο θέσεις στα άκρα, γιατί βγήκε στο σημείο που βγήκε ο Κλωναρίδης και όχι ο Αϊντάρεβιτς. Ούτε καν με το γιατί έμεινε στην Αθήνα ο Λόπες.

• Και δεν αξίζει, γιατί σε όλη την σεζόν σε κάθε ματς θα υπάρχουν δύο ή τρία πράγματα που θα δυσκολευόμαστε να τα εξηγήσουμε. Αυτός είναι ο Μανόλο, τελείωσε τώρα, δεν έχει σημασία να το συζητάμε.

• Επίσης πάντα υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα ξέρουμε.

• Αν πρέπει να επιχειρήσω αναγκαστικά μια προσέγγιση, θα πω πως ο Ισπανός τεχνικός φάνηκε από την διαχείριση του ματς, να προσπαθεί να ισορροπήσει από την αρχή στο μυαλό του, ανάμεσα στην ανάγκη να το κερδίσει και στην ανάγκη να μη το χάσει.

• Πιστεύω στις καθοριστικές στιγμές, κυριάρχησε μέσα του η ανάγκη να μην το χάσει. Μπορεί και σωστά.

• Τώρα μένουν λίγα 24ωρα για να τελειώσουν οι μεταγραφές. Αντί να κάτσω να πω «η ΑΕΚ θέλει μια, δυο, τρείς ή χίλιες δεκατρείς μεταγραφές», θα προσπαθήσω να εντοπίσω τα πιο κραχτά προβλήματα. Γιατί όλα δεν λύνονται στο τελευταίο τετραήμερο.

• Το πρώτο είναι στο κέντρο της άμυνας. Εδώ, στο blog μου, από τον καιρό που η ομάδα ήταν στην Πολωνία, εκφράστηκε προβληματισμός για ανάγκη ενίσχυσης εκεί.

• Στην ΑΕΚ ήξεραν πολύ πριν από ματς, τις επιπλοκές με το χέρι του Τσιγκρίνσκι. Όπως γενικά την τάση του Ουκρανού να μπλέκεται εύκολα με τραυματισμούς, όπως και το ζήτημα του Βράνιες με τις κάρτες.

• Για την επίθεση, από την στιγμή που η ΑΕΚ μέχρι τελευταία στιγμή προσπαθεί να φέρει τον Αραούχο, κάθε άλλη κουβέντα περιττεύει. Δηλαδή το λέει η ίδια η ΑΕΚ με πράξεις πως θέλει ενίσχυση εκεί.

• Για το κέντρο, υπάρχει ένα μεγάλο θέμα όταν δεν είναι διαθέσιμος ο Μάνταλος. Απαντάς λοιπόν απλά στο ερώτημα, αν μπορείς να ζήσεις με αυτό ή όχι.

• Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει, πως κάθε ομάδα έτσι και η ΑΕΚ, στις 28 Αυγούστου είναι αυτή που είναι. Καλώς ή κακώς. Αυτό δεν αλλάζει.

• Αν ας πούμε ο προπονητής σου θεωρεί πως δεν έχεις όπως είσαι τις προϋποθέσεις να αλλάξεις άμεσα αγωνιστικό χαρακτήρα και να παίξεις πιο κυριαρχικό ποδόσφαιρο – γιατί αυτό δείχνει ο Μανόλο στην πράξη- είναι ουτοπικό να σκέφτεσαι πως αυτό μπορείς να το αλλάξεις μέχρι τις 31 Αυγούστου.

• Τι μπορείς να κάνεις; Τα δυνατά σου στοιχεία να τα διασφαλίσεις. Και σε αυτά να βασιστείς για την συνέχεια.

• Ένα απλό παράδειγμα, για το κέντρο. Αν δεν έχεις τον Μάνταλο, το αμέσως επόμενο κεντρικό σου χαφ με δημιουργικά χαρακτηριστικά (;), να μην είναι ο Αϊντάρεβιτς.