· Ο Ολυμπιακός είχε στην Τούμπα ένα μεγάλο όπλο, που εν τέλει, όμως, αποτέλεσε και το μεγάλο ψεγάδι του παιχνιδιού του! Και αναφέρομαι στις αντεπιθέσεις!
· Τον τρέλανε ο Ολυμπιακός τον ΠΑΟΚ στις αντεπιθέσεις! Ειδικά στο β' ημίχρονο, έχοντας το υπέρ του σκορ (1-0) από το ημίχρονο, τον μούρλανε στην κόντρα επίθεση. Κυριολεκτικά από το πρώτο (46') έως το τελευταίο (96') λεπτό του β' ημιχρόνου.
· Ο Τσικίνιο, ο Κωστούλας, ο Ελ Κααμπί και πάνω απ' όλους ο Ζέλσον έφευγαν συνεχώς στην κόντρα και δημιουργούσαν ατελείωτα προβλήματα στην άμυνα του ΠΑΟΚ, ο οποίος ήταν πίσω στο σκορ και ειδικά στην επανάληψη υποχρεώθηκε να βγει πιο μπροστά και έτσι να αφήσει χώρους.
· Το ψεγάδι του Ολυμπιακού είναι ότι εκμεταλλεύτηκε στον μικρότερο βαθμό αυτό το πλεονέκτημα. Αξιοποίησε μόλις μία αντεπίθεση, αυτή, που έφερε το δεύτερο γκολ, του Ελ Κααμπί, στο 50'. Όταν, όμως, έχεις συνολικά οκτώ αντεπιθέσεις, η μία πιο επικίνδυνη από την άλλη, και πετάς στη θάλασσα τις επτά, ο απολογισμός δεν είναι καλός. Δεν μπορείς να είσαι ευχαριστημένος ως Ολυμπιακός με το ένα στα οκτώ.
Στο 18' ο Ζέλσον σούταρε πάνω σε αμυνόμενο, ενώ είχε πάσα σε τρεις συμπαίκτες!
Στο 46' ο Ζέλσον έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα, ενώ είχε πάσα στον Ελ Κααμπί…
Στο 57' ο Ελ Κααμπί καθυστέρησε, τουλάχιστον πέρασε σέντρα, με τον Κωστούλα όμως υπό πίεση και από δύσκολη θέση να πιάνει την (ακίνδυνη) κεφαλιά…
Στο 73' ο Ελ Κααμπί «ντύθηκε» Ζέλσον και έκανε εύκολο σουτ για τον Κοτάρσκι, ενώ είχε πάσα στον Μασούρα…
Στο 75' «ρόλαραν» υπέροχα οι Ελ Κααμπί, Τσικίνιο, Ζέλσον, πάλι Ελ Κααμπί, πάλι Ζέλσον, με τον Τσικίνιο να σουτάρει και να διώχνει ο Κοτάρσκι…
Στο 76' ο Ελ Κααμπί άργησε για δεύτερη φορά κι εν τέλει ένα σουτ ξανά από τον Τσικίνιο δεν ήταν πολύ επικίνδυνο για τον Κοτάρσκι…
Στο 96' ο Τσικίνιο βρήκε τον Μασούρα, που είχε εξαιρετικό, αλλά λίγο άστοχο σουτ…
· Από τις επτά αντεπιθέσεις, τις υπόλοιπες πλην του γκολ, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να είχε εκμεταλλευτεί πολύ καλύτερα τις τρεις, για να μην πω τις τέσσερις. Δεν μπορείς να χάνεις τέτοια ευκαιρία να βγεις σε ιδανική θέση για γκολ απέναντι από τον αντίπαλο σου τερματοφύλακα. Είναι κρίμα πρώτα για την προσπάθειά σου ως ομάδα και ως παίκτες να βγάζεις τόσες ωραίες κόντρα επιθέσεις. Και είναι και επικίνδυνο για το τελικό αποτέλεσμα να πετάς επτά τέτοιες στιγμές. Είναι υπερβολικά πολλές.
· Για αυτό, άλλωστε, και το παιχνίδι ήταν στην τσίτα έως το τελευταίο δευτερόλεπτο, με τον κίνδυνο να γίνει κάνα 3-3! Και ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν ήταν πολύ μακριά ένα 3-3 μετά το 2-3 στο 81'. Με κουρασμένους πιά τους Ελ Κααμπί, Ζέλσον, Τσικίνιο και τον Πιρόλα να ζητάει αλλαγή στο 83'. Αλλά και τους Κοστίνια, Ρέτσο, Κάρμο να έχουν δεχθεί κατά διαστήματα μεγάλη πίεση.
· Και αν γινόταν κάνα 3-3, τώρα θα ήταν όλα διαφορετικά στον Ολυμπιακό. Όχι μόνο βαθμολογικά (στο -2 από ΑΕΚ, Άρη, ΠΑΟΚ και ισόβαθμος του Παναθηναϊκού), αλλά ακόμη περισσότερο και ψυχολογικά. Και όλοι θα έλεγαν ότι η ομάδα δεν μπορεί φέτος να κρατήσει ένα σκορ, θα θυμόμασταν το Ολυμπιακός-Λεβαδειακός 2-0 που έγινε 2-2 και το Ολυμπιακός-Ρέιντζερς που έγινε 1-1 κλπ, κλπ.
· Εξ ου και στέκομαι τόσο πολύ στο πώς οι παίκτες του Ολυμπιακού έχασαν επτά τόσο καλές κόντρα επιθέσεις που οι ίδιοι έφτιαξαν. Με το που έγινε το 1-3 στο 69', είχαν «άπειρες» ευκαιρίες για το 1-4, που θα κλείδωνε το τρίποντο. Και είναι εξίσου σημαντικό ότι το ίδιο πράγμα έχει ξαναγίνει: Στο Μάλμε, όπου οι «ερυθρόλευκοι» πετούσαν τόσες και τόσες αντεπιθέσεις και παρέμενε το ρευστό 1-0 έως το τέλος. Και παρέμεινε με τη βοήθεια και της τύχης στα τελευταία λεπτά… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_155038.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
