• Για να μην ξεχνιόμαστε, μόλις χθες το πρωί έγραφα εδώ, ότι, «με διαιτητές από Ανατολική Ευρώπη σπάνια κερδίζει ο Ολυμπιακός…». Και δεν λέω ότι ντε και καλά διαμόρφωσε το αποτέλεσμα ο ρέφερι από το Αζερμπαϊτζάν, αλλά όλα τα «γύρω γύρω» (βλέπε φάουλ) μόνο στην έδρα δεν πήγαν.
• Πήγε να κλειδώσει το πρωτάθλημα χθες ο Ολυμπιακός, αλλά δεν τα κατάφερε. Κατάφερε, όμως, με το +11, να ενισχύσει κι άλλο τη θέση του στη μάχη του τίτλου έναντι του ΠΑΟΚ, που ζήτησε την αναβολή του προγραμματισμένου για την άλλη Κυριακή ντέρμπι ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού, αλλά μάλλον έπρεπε να ζητήσει την αναβολή του ντέρμπι ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκού!...
• Τέλος πάντων, είδαμε ένα πραγματικό ντέρμπι χθες στο Καραϊσκάκη, με την ΑΕΚ, παρότι φιλοξενούμενη, να μπαίνει καλύτερα στο παιχνίδι στα πρώτα λεπτά, ακυρώνοντας την όποια διάθεση του Ολυμπιακού να αξιοποιήσει τον παράγοντα έδρα με ένα καλό ξεκίνημα, που σχεδόν πάντα κάνει. Προφανώς γι΄ αυτό στην ΑΕΚ να θέλησαν να παίξουν με όλα τους τα επιθετικά όπλα (Άμραμπατ, Λιβάι, Αραούχο, Τσούμπερ), κάτι που δεν είχαν κάνει σε κανένα από τα τρία αμέσως προηγούμενα ντέρμπι τους: με ΠΑΟΚ 0-1, με ΠΑΟ 1-1 και με ΠΑΟΚ 1-1. Αντίθετα, το είχαν κάνει στην ήττα τους 0-3 από τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο, αλλά τότε ενώ μπήκαν όπως χθες δυναμικά, βρέθηκαν να χάνουν 0-2 με δύο γκολ σε τρία λεπτά (16’-18’)…
• Βέβαια, δεν ήθελε πολύ και χθες να γίνει το ίδιο! Γιατί μετά το καλό 20λεπτο της ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός πήρε τα γκέμια του αγώνα, σκόραρε στο 30’ και ξανασκόραρε στο 32’, δύο φορές δηλαδή σε τρία λεπτά, όπως είχε κάνει κι ο ΠΑΟ! Μόνο που στο γκολ του Μασούρα ο Ελ Αραμπί ήταν οφσάιντ και δεν μέτρησε το 2-0 σε μία φάση στην οποία αν ο Μασούρας δεν καθυστερούσε κι έβγαζε την πάσα με τη μία, όπως έπρεπε, στον Αραμπί, τώρα θα μιλούσαμε αλλιώς.
• Η ΑΕΚ ήταν διπλά τυχερή γιατί πρώτον ισοφάρισε κόντρα στη ροή του αγώνα και δη σε πολύ κρίσιμο σημείο, στο 43’ και δεύτερον γλίτωσε το εις βάρος της 1-2 σε ακόμη πιο κρίσιμο σημείο, στο 45+2 (!) με το δοκάρι του Μασούρα. Και θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί αυτή τη ρέντα της, όταν μπήκε πολύ δυνατά και στο β΄ ημίχρονο, έστω για τέσσερα-πέντε λεπτά, αφού δεν ήταν μακριά από το υπέρ της 2-1.
• Ο Ολυμπιακός, όμως, πήρε αμέσως το πάνω χέρι και πάλι, έχοντας ένα διάστημα 12 λεπτών, στο οποίο έλιωσε την αντίπαλο του, με έξι τελικές (καθαρές ευκαιρίες οι δύο) από το 50’ έως το 62’. Αφού δεν έγινε ούτε εκεί το 2-1, με τον Αραμπί και τον Αγκιμπού και τον Μασούρα να βρίσκονται κάθε δύο λεπτά σε θέσεις γκολ και να αποτυγχάνουν παταγωδώς σε κάθε τους τελική, ήταν δύσκολο μετά να έρθει το τρίποντο. Όχι ότι δεν υπήρχαν για τους «ερυθρόλευκους» κι άλλες ευκαιρίες, αλλά υπήρχαν και για την ΑΕΚ, καθώς το ντέρμπι όσο πήγαινε προς το τέλος εξελίσσονταν σε ρουλέτα.
• Ο Μαρτίνς γνωρίζοντας από την έναρξη του β΄ ημιχρόνου την ήττα του ΠΑΟΚ, θα μπορούσε να βολευτεί και με την ισοπαλία, αλλά είναι προφανές ότι δεν το σκέφθηκε ούτε λεπτό, όπως αποδεικνύεται από τις αλλαγές του, καθώς έφτασε στο τελευταίο τέταρτο να παίζει με μοναδικό αμυντικό μέσο τον Εμβιλά και τους άλλους έξι του κέντρου να είναι όλοι επιθετικογενείς, σε σχηματισμό 4-4-2, αλλά χωρίς εξτρέμ, αφού ο Μασούρας μάλλον δεν άντεχε για παραπάνω από 70 λεπτά, μετά από αποχή 15 και πλέον ημερών, λόγω ιού.
• Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι ο Πέδρο έκανε δύο λάθη στην επιλογή της ενδεκάδας: ο Μανωλάς θα μπορούσε να παίξει αντί του Σισέ, που αγωνίστηκε με μία προπόνηση και προερχόμενος από μακρινά ταξίδια και πανηγύρια κι ο Μπουχαλάκης θα μπορούσε να μπει αντί του Μαντί, που άρχισε να μπαίνει στο ματς μόνο στο β΄ ημίχρονο, και χωρίς να κάνει τίποτα σπουδαίο.
• Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, ούτε ο Μανωλάς, ούτε ο Μπούχα είναι σε κατάσταση που…σκίζουν, αλλά επαναλαμβάνω εκ των υστέρων βλέποντας δύσκολα θα μπορούσαν να ήταν χειρότεροι. Το ακόμη πιο επώδυνο είναι ότι πάει χάλια, σε μόνιμη πια βάση, κι ο Αγκιμπού, οπότε με απόντα τον Ροντρίγκες, που δεν θα παίξει ούτε στη Λεωφόρο, οι επιλογές για την ενδεκάδα λιγοστεύουν πολύ, έως υπερβολικά! Η επιστροφή του Φορτούνη βοηθάει, αλλά δεν είναι ούτε κατά διάνοια έτοιμος για 11άδα.
• Σε τέτοιες συνθήκες, είναι πολύ σημαντικό να μη γίνονται χοντρά λάθη. Όπως για παράδειγμα αυτό που έκανε ο Λαλά στο κόρνερ της ισοφάρισης της ΑΕΚ, δίνοντας πάσα σε αντίπαλο κι υποχρεώνοντας μετά τον Παπασταθόπουλο να παραχωρήσει κόρνερ και δη σε μονομαχία με νύχια και με δόντια. Ο Γάλλος μπακ ενώ προσπαθεί, συχνά παίζοντας και καλά-πολύ καλά, δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις είναι σα να του σταματάει το μυαλό μέσα στο παιχνίδι (κάποια στιγμή, αντί να σεντράρει πήγε να αφήσει την μπάλα για να πάρει κόρνερ και τελικά την έχασε και έτρεχε και δεν έφτανε μετά!). Κάνει λάθη όχι για 30άρη, αλλά ούτε για 18άρη, με αποκορύφωμα εκείνο στο πρώτο γκολ της Αταλάντα μέσα στο Καραϊσκάκη. Με συνέπεια χθες να υπάρξει και γκρίνια γι΄ αυτόν, αφού μία δύσκολη μεν, αλλά ανεπαρκή απόκρουση του στα πρώτα λεπτά έδωσε δυνατότητα σουτ στον Αραούχο από καλή θέση, ενώ και στο β΄ ημίχρονο είχε μία-δύο στιγμές αδράνειας.
• Ας λάβουμε, πάντως, υπόψιν μας ότι το 52% των επιθέσεων του Ολυμπιακού έγιναν από την πλευρά του Λαλά-αντιθέτως μόλις το 15%, απογοητευτικό νούμερο, από την πλευρά του Ρέαμπτσιουκ, αν κι ο Μολδαβός στη μοναδική του ίσως προώθηση έβγαλε ένα γύρισμα για γκολ στον Ελ Αραμπί! Ο Όλεγκ προτίμησε να φυλάει τα νώτα του κόντρα στον γρήγορο Λιβάι, ενώ ο Λαλά είχε τα κότσια και δεν είχε πρόβλημα να ρισκάρει και να βγει μπροστά, έστω με αντίπαλο τον επίσης επικίνδυνο Τσούμπερ.
• Ο Γάλλος στο α΄ ημίχρονο πλαγιοκοπήθηκε άσχημα αρκετές φορές, αλλά η ευθύνη η δική του ήταν μέχρι ενός σημείου-ο Μασούρας (δραστήριος και μέσα σε πολλές φάσεις) σχεδόν ποτέ σε αυτό το διάστημα δεν γυρνούσε να βοηθάει μαρκάροντας τον Μοχαμαντί. Αντίθετα, ο Καρβάλιο τουλάχιστον μία φορά γύρισε κι έκοψε σέντρα του Ρότα, βοηθώντας τον Ρέαμπτσιουκ. Παρεμπιπτόντως, το πρώτο γκολ του Πορτογάλου με τα «ερυθρόλευκα» ίσως του δώσει και μία καλύτερη ψυχολογία και φέρει κι άλλα, με την ομάδα να τα έχει πολύ ανάγκη.
• Με αυτά και με αυτά, ο Ολυμπιακός δεν είναι σε καλό φεγγάρι από άποψης αποτελεσμάτων, κάτι στο οποίο δεν μας είχε συνηθίσει-σκοράρει, ωστόσο, με μεγάλη δυσκολία και σχεδόν ποτέ πάνω από μία φορά, ενώ δεν κρατάει ποτέ το μηδέν πίσω. Κάπως έτσι, το μοναδικό του τρίποντο (2-1 τον Άρη) ήρθε με ένα πέναλτι στο 85’, κάπως έτσι χάλασε ένα σερί 13 νικών που είχε στο Καραϊσκάκη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Άσχετο: