Η εξομολόγηση ζωής του Καρεμπέ

Παραχωρώντας συνέντευξη στην τσεχική ForMen ο Κριστιάν Καρεμπέ μίλησε για την ζωή του, για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Ολυμπιακό όπως και για την παιδική του ηλικία.


Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο: «Δεν είναι εύκολο όταν ένας τόσο μεγάλος σταρ και προσωπικότητα φεύγει από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η La Liga έχασε έναν σπουδαίο παίκτη. Ο Λιονέλ Μέσι έφυγε επίσης από την Μπαρτσελόνα και αυτό είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτό, όχι μόνο για τις δύο ομάδες, αλλά και για το ισπανικό πρωτάθλημα και, φυσικά, για τους οπαδούς. Μα φυσικά εύχομαι στον Κριστιάνο να πετύχει στην Premier League».


Για τα παιδικά χρόνια του στη Νέα Καληδονία: «Ήταν πολύ απλά, ήμασταν κοντά στη φύση, ζούσαμε μαζί της και την σεβόμασταν, κάτι που είναι θέμα του πολιτισμού μας. Όταν κόβουμε ένα δέντρο, φυτεύουμε ένα άλλο, γιατί ξέρουμε ότι είμαστε μέρος της φύσης και πρέπει να τη σεβόμαστε. Οι Κανάκ πιστεύουν στην ενέργεια και τη φιλοσοφία ότι υπάρχουν πολλοί θεοί στη φύση και πρέπει να τους σεβόμαστε. Είχαμε μια μεγάλη οικογένεια και φυσικά όλοι έπρεπε να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο. Τα μεγαλύτερα αδέλφια μου ήταν στο λύκειο τότε και εγώ ήμουν υπεύθυνος για το ψωμί στο σπίτι. Ο μπαμπάς μου, λοιπόν, με έστελνε στο φούρνο και ήταν μακριά, δεκατέσσερα χιλιόμετρα. Έτσι έτρεχα κάθε μέρα. Μετά ήταν πολύ εύκολο για μένα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, έτρεχα από περίπου 10 ετών, οπότε είχα ήδη ξεκινήσει προπόνηση».


Για το «διαβατήριο» που το έδωσε το ποδόσφαιρο: «Εκείνη την εποχή, επικεντρώθηκα πολύ στο σχολείο και προσπάθησα να γίνω καλός μαθητής, επειδή ήμουν από οικογένεια δασκάλου, ο μπαμπάς μου ήταν δάσκαλος. Ήμουν, λοιπόν, τυχερός που είχα μια βιβλιοθήκη στο σπίτι, μπορούσα να διαβάσω βιβλία για την επιστήμη, για τον κόσμο και ούτω καθεξής και ο αθλητισμός μου έδειξε έναν άλλο τρόπο να σκεφτώ το μέλλον μου. Στη Νέα Καληδονία, όταν μιλάς για ποδόσφαιρο, είναι απλώς ένα ερασιτεχνικό άθλημα, οπότε μια φορά κάποιος επισκέφτηκε τον μπαμπά και του είπε ότι μπορώ να πάω στη Γαλλία, στην Ευρώπη και να κάνω καριέρα εκεί, τότε έγινε μια μεγάλη συζήτηση στο σπίτι. Η μαμά δεν το ήθελε στην αρχή, γιατί πίστευε ότι θα ήταν ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και δεν θα με τάιζε. Έπρεπε να της εξηγήσουμε ότι παίζεται επαγγελματικά στη Γαλλία. Και πρέπει να πω ότι, όταν πέταξα από τη Νέα Καληδονία στη Ναντ, ήταν μια μεγάλη αλλαγή και επίσης μια μεγάλη ευκαιρία. Ήμουν 17 ετών, οπότε είπα στον εαυτό μου στο αεροπλάνο: "Εντάξει, πετάω εκεί χωρίς τίποτα και πρέπει να επιστρέψω με κάτι". Ήμουν ψυχικά προετοιμασμένος να πάω σε αυτήν την πρόκληση, σε αυτή τη μυστηριώδη πρόκληση».

Για τις πρώτες δυσκολίες: «Όταν είσαι 17, χάνεσαι λίγο σε ένα ξένο περιβάλλον, αυτό είναι φυσιολογικό. Ήταν το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό και έπρεπε να προσαρμοστώ στον πολιτισμό, έμαθα για τη Γαλλία... Αλλά δεν ήταν εύκολο, στο σχολείο μάθαμε μόνο για το παρελθόν και εδώ ήταν όλα εν κινήσει και νέα. Ήταν επίσης δύσκολο που μέχρι τότε ήμουν με την οικογένειά μου κάθε μέρα όλο το χρόνο και για πρώτη φορά ήμουν τελείως μόνος. Συνήθισα τις νέες γεύσεις, ανακάλυψα υπέροχα νέα πράγματα, δοκίμασα κρασί, γαλλικό φαγητό και καφέ, οπότε το να έρθω στην Ευρώπη ήταν σαν να ανακάλυψα έναν νέο κόσμο για μένα».


Για τη διαδρομή από τη Ναντ στη Σαμπντόρια και τη Ρεάλ Μαδρίτης: «Έφτασα στην Ευρώπη από τη Νέα Καληδονία στα 17 και, όταν έρχεσαι σε ένα νέο μέρος και δεν ξέρεις τίποτα, μαθαίνεις γρήγορα. Η Ναντ μου έδωσε όλα τα εργαλεία για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και τα βελτίωσα ακόμη περισσότερο στη Σαμπντόρια. Αλλά το να πάω στη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο και, όταν έφτασα, δεν κατάλαβα γιατί υπήρχαν φωτογράφοι και τηλεόραση παντού, δεν κατάλαβα ότι οι παίκτες είναι μεγάλες διασημότητες. Και μετά παντρεύτηκα με ένα μοντέλο από την Σλοβακία (Αντριάνα Σκλεναρίκοβα) και φωτογράφοι και δημοσιογράφοι ήταν παντού».

Για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με τη Γαλλία: «Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε το Champions League, επέστρεψα στην εθνική Γαλλίας μετά από πολύ καιρό και ξαφνικά αυτό. Μέχρι τώρα, ευχαριστώ τη Ρεάλ που μπόρεσε να το κατακτήσει μαζί μου, πράγμα που μου έδωσε το δικαίωμα να επιστρέψω στην εθνική. Έτσι το ‘98 ήταν μια μεγάλη χρονιά για μένα. Και η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν κάτι απίστευτο. Θυμάμαι ότι παρακολουθούσα το πρωτάθλημα ως παιδί στη Νέα Καληδονία, χίλιοι από εμάς παρακολουθούσαμε σε μία οθόνη και ουρλιάζαμε και επευφημούσαμε και σκέφτηκα ότι ήμουν μπροστά από αυτήν την τηλεόραση όλα τα παιδικά μου χρόνια και τώρα...». Είπα στον εαυτό μου: "Το έκανα πραγματικά". Και ευχαρίστησα τον Θεό και την οικογένεια που με στήριξαν όλη την ώρα για να φτάσω τόσο μακριά».

Για τον Ολυμπιακό και πόσο διαφορετικά είναι να περνάς από παίκτης σε άλλη θέση: «Θα έλεγα ότι η εμπειρία μου έδωσε το δικαίωμα να τους πω λίγο για το τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης και πώς να συμπεριφερθεί σε μια κατάσταση. Και όχι μόνο στο παιχνίδι, αλλά και πώς πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα κουλτούρα και γλώσσες, με συμπαίκτες και προπονητές. Έχοντας όλα αυτά πίσω μου, είχα αυτή τη γνώση, την οποία μπορώ να μεταδώσω. Φυσικά, δεν είναι πάντα εύκολο και υπάρχει πολλή δουλειά, αλλά κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για βελτίωση. Πάντα πίστευα ότι, όταν οι παίκτες είναι καλά στις προπονήσεις, μπορούν να είναι πολύ καλά στο γήπεδο».


Για την παρουσίαση του παππού του ως άγριου σε έκθεση στη Γαλλία: «Αυτό συνέβη πραγματικά. Στο πλαίσιο της αποικιοκρατίας της εποχής, το 1931 προσκλήθηκαν κάποιοι να παρουσιάσουν τη Νέα Καληδονία σε μια έκθεση στο Παρίσι. Εκεί όμως τους έδειξαν στο κοινό ως άγριους και ανθρωποφάγους. Όταν το έμαθα, στεναχωρήθηκα και απογοητεύτηκα, γιατί σε ένα σχολείο στη Νέα Καληδονία μάθαμε για τη Γαλλία ως δημοκρατία, μας είπαν για τα μεγάλα ιδανικά της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η νέα γενιά πρέπει να ξέρει τι γινόταν στο παρελθόν και να μην την ξεχνά».