Από τον Παυλίδη στον Τσίριτς: Χορεύοντας με τους… τίτλους

Με την ερχόμενη αγωνιστική σεζόν να έχει ακόμα δρόμο μπροστά της για να ξεκινήσει, περνάνε σαν φλάσμπακ από το μυαλό, οι σκηνές με τους τίτλους που σήκωσε φέτος το γυναικείο τμήμα του Ολυμπιακού. Εύλογο ερώτημα να αναρωτηθεί κανείς για ποιον απ' όλους μιλάμε. Από τον Οκτώβριο του 2021 και μετά οι Ερυθρόλευκες κατέκτησαν το Σούπερ Καπ Ευρώπης, την Ευρωλίγκα, το Κύπελλο και έκλεισε τη σεζόν με το πρωτάθλημα.

Βέβαια αυτή δεν ήταν η πρώτη χρονιά που συνέβη αυτό, αφού και την περασμένη σεζόν συνέβη ακριβώς το ίδιο. Υπάρχει όμως μία ουσιώδης διαφορά, αυτή στην άκρη του πάγκου, αφού ο Χάρης Παυλίδης μετακόμισε με τον άμεσο συνεργάτη του Κώστα Χατζηδάκη στην Κίνα, αφήνοντας πίσω του μία κληρονομιά με δυσθεώρητο βάρος. Το τελευταίο του παιχνίδι στον πάγκο των Υπερπρωταθλητριών Ευρώπης ήταν αυτό του Σούπερ Καπ απέναντι στην Κίνεφ Κίρισι. Εκεί όπου το Παπαστράτειο κατάμεστο από κόσμο, ο Ολυμπιακός σήκωσε την πρώτη κούπα της σεζόν ή την τελευταία της προηγούμενης... Εκεί όπου όλοι ήξεραν ότι ουσιαστικά απόχαιρετούν τον Χάρη Παυλίδη, τον άνθρωπο που σχεδίασε τη δημιουργία μίας δυναστείας εντός και εκτός συνόρων.

Ο Θεσσλονικιός με στα ερυθρόλευκα κατέκτησε 10 πρωταθλήματα εκ των οποίων τα 8 συνεχόμενα 2 Ευρωλίγκες, 1 Λεν Τρόφι και δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης. Από το 2007 έως και το 2021 δηλαδή έφτασε τους 21 τίτλους με 5 από αυτούς να είναι Ευρωπαϊκοί.

Όταν έφτασε η ώρα που γνωστοποιήθηκε ότι θα αποχωρήσει για... Ασία μεριά, όπως είναι φυσικό η ονοματολογία των προπονητών δεν είχε σταματημό. Έλληνες και ξένοι ακούγονταν αλλεπάλληλα για την «βασιλική» καρέκλα, το όνομα όμως που κατέληξε η διοίκηση των Πειραιωτών ήταν ένα και άκουγε στο όνομα Αλεξάνταρ Τσίριτς. Τεράστια καριέρα ως αθλητής και φιλόδοξος ως προπονητής, αλλά το έργο του δύκολο. Βέβαια σε αυτό το σημείο οι γνώμες διήστανται, αφού άλλοι θεωρούν πως πήρε μία έτοιμη καλοκουρδισμένη μηχανή και άλλοι πως πήρε μία «καυτή πατάτα» αφού αν αποτύγχανε ο Σέρβος θα του χρεώνονταν τα πάνδεινα. Από το 2015 μέχρι και την μέρα που ανέλαβε τις Πρωταθλήτριες ήταν μέλος του προπονητικού τιμ της Εθνικής Ιράν ανδρών.

Κατέφθασε λοιπόν έχοντας στο πλευρό του ως άμεσο συνεργάτη και βοηθό τον Στέργιο Τοροσιάδη. Και εκεί άρχισε να παράγει έργο, να χαράσει και εκείνος τη γραμμή του και να τον γνωρίζει σιγά σιγά το ελληνικό φίλαθλο κοινο. Επιβλητικές εμφανίσεις στην Ελλάδα αλλά και ευκολία ,στο «μάτι» τουλάχιστον, στον τρόπο που έμοιαζαν να έρχονται οι νίκες στην Ευρώπη. Έμοιαζε με μία προαναγγελία του τι πρόκειται να συμβεί, και ήταν εύστοχη, αφού ο Ολυμπιακός κατέκτησε και τους τρεις τίτλους που διεκδίκησε χωρίς να φανεί να δυσκολεύεται ακόμα και στην Ευρώπη όταν αντιμετώπισε στον τελικό το «θηρίο» που λέγεται Σαμπαντέλ. Πλέον αναμένει την ημερομηνία του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, εκεί όπου θα αντιμετωπίσει τον συμπολίτη του Εθνικό, που κατέκτησε το Λεν Τρόφι απέναντι στη Ντουναϊσβάρος.

Ο Αλεξάνταρ Τσίριτς είχε την επιλογή είτε να χορέψει με τους λύκους, είτε να χορέψει με τους... τίτλους και διάλεξε το δεύτερο. Φυσικά η νέα σεζόν αναμένεται μεγάλη και το τι μέλλει γενέσθαι δε το γνωρίζει κανείς, αλλά σίγουρα οι βάσεις για τη συνέχεια υπάρχουν...