Οι «ερυθρόλευκοι» μέσα σε ένα ματς έζησαν και πάλι αυτά που τους χαρακτήρισαν όλη την χρονιά που φεύγει σε λίγες ημέρες. Θεωρώ πως το ματς αυτό ήταν το πλέον αντιπροσωπευτικό για το τι είδαμε όλο το 2016 από τον Ολυμπιακό. Τόσο σε αρετές, όσο και σε αδυναμίες. Το μεγάλο όφελος για τους πρωταθλητές είναι πως μέσα σε αυτή τη δοκιμασία στο δεύτερο μισό του έτους, ξεπηδούν ποδοσφαιριστές που έχουν και το καλώς εννοoύμενο θράσος και τα κότσια για να φοράνε αυτή τη φανέλα. Υπάρχει βέβαια κι εκείνος που έχει επαναπαυθεί στις δάφνες της περασμένης σεζόν και μοιάζει να έχει πάρει ψηλά τον...αμανέ και λέγεται Κώστας Φορτούνης.
Το πρώτο μέρος του Ολυμπιακού ήταν το κακό. Σε αυτό που βλέποντας το ματς, νόμιζες πως οι «ερυθρόλευκοι» παίζουν με δύο ποδοσφαιριστές λιγότερους. Ο Φορτούνης που έδινε μονίμως την μπάλα σε ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού και ο Πάρντο που ήταν απλά ένα φάντασμα μέσα στο γήπεδο. Μία άμυνα με τις γνωστές αδυναμίες και τον αντίπαλο να σπαταλά, όπως συνηθίζουν πολλές ομάδες της εμβέλειας του Παναιτωλικού στο Καραϊσκάκη δύο σπουδαίες ευκαιρίες.
Ο Ανδρούτσος και ο Μανθάτης, όπως και ο Ρέτσος που δεν αγωνίστηκε σήμερα, δείχνουν πανέτοιμοι να πάρουν τις ευκαιρίες και να τις τραβήξουν από τα μαλλιά. Στην δική τους σπιρτάδα στο δεύτερο μέρος, έπρεπε όμως να προστεθεί και η μαεστρία του Τσόρι Ντομίνγκες για να μπορέσει να γυρίσει ο Ολυμπιακός από μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση το ματς κόντρα στον Παναιτωλικό που προηγήθηκε με τον Κούσα. Η άμυνα του Ολυμπιακού πελαγοδρομούσε, το ματς είχε γίνει ροντέο, ώσπου ο Φιγκέιρας να βγάλει τον Καρντόζο αγκαλιά με το τέρμα για να γίνει το 2-1 και να λυτρωθούν οι «ερυθρόλευκοι». Πολλά μπράβο στον ακραίο μπακ του Ολυμπιακού γι’ αυτή την ολική του μεταμόρφωση από τα ματς στην αρχή της σεζόν, ενώ και ο Καρντόσο που είχε μία ασίστ κι ένα γκολ, αρχίζει να βγάζει τα θετικά του στοιχεία.
Ο Σεμπά αποτελεί μία κατηγορία από μόνος του. Ένας ποδοσφαιριστής που άκουσε πάρα πολλά την περασμένη χρονιά από τον κόσμο των «ερυθρολεύκων» σημείωσε το γκολ της ισοφάρισης, έφτασε τα 3 γκολ και τις 5 ασίστ στο πρωτάθλημα και ασφαλώς αποτελεί έναν από τους βασικότερους συντελεστές της κόκκινης πρωτοπορίας στο πρωτάθλημα. Αποτελεί μια μοναδική περίπτωση, το πόσο δουλεύει ο ποδοσφαιριστής αυτός μέσα στο γήπεδο και αυτή του η πορεία αναδεικνύει και το γιατί όλοι οι προπονητές, τον θεωρούν πάντοτε βασικό και σχεδόν αναντικατάστατο για την ομάδα.
Όσο για τον Μπέντο: Πολλές φορές του προσάπτω πολλά και σίγουρα όχι άδικα. Από την άλλη για τους Πορτογάλους προπονητές ισχυρίζομαι πάντοτε πως είναι δουλευταράδες και δεν τα παρατάνε ποτέ. Ζουν και βελτιώνονται μέσα από τα λάθη τους. Θέλει κότσια να πετάξεις έξω τον Φορτούνη στο ημίχρονο, ακόμα και αν είναι φάντασμα. Όμως το μεγάλο του παράσημο είναι πως πιστεύει στους νεαρούς και τους δίνει τις ευκαιρίες. Το ακόμα πιο καλό για τον Ολυμπιακό και για τον ίδιο τον προπονητή του, είναι πως τις περισσότερες φορές, τον έχουν δικαιώσει.
Οι «ερυθρόλευκοι» με αυτή την άμυνα και την εικόνα που παρουσιάζουν σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων δίνουν ελπίδα στους ανταγωνιστές τους, πως μπορούν να πλησιάσουν. Όσο για την Ευρώπη, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάει σε καμία περίπτωση με αυτά τα χάλια στην άμυνα και να ελπίζει βάσιμα πως θα ξεπεράσει το εμπόδιο των Τούρκων. Η Οσμανλίσπορ ή όποια άλλη βρει αν περάσει ο Ολυμπιακός τους Τούρκους στη συνέχεια, δεν είναι επιπέδου Super League. Oι Πειραιώτες έχουν τρελά χάλια στην άμυνα τους που πελαγοδρομεί και αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να σου δίνει πολλές ελπίδες για ευρωπαϊκή διάκριση.
Συμπερασματικά, στο ματς του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό, είδαμε όλες τις αρετές, αλλά και τα ελαττώματα που έχει αυτή η ομάδα. Όπως και όλο το 2016 κύλησε έτσι, με τους «ερυθρόλευκους» μέσα στα ματς τους, από το ένα δεκάλεπτο στο άλλο ή από το ένα ημίχρονο στο άλλο να έχουν τρελά σκαμπανεβάσματα και σίγουρα να μην έχουν την εικόνα καθαρής κυριαρχίας που είχαν προηγούμενα χρόνια. Βέβαια νικούν κι αυτό είναι που μετράει, αλλά πιο δύσκολα, με απώλειες βαθμών και βέβαια δείχνοντας πολύ πιο ευάλωτοι.