Όλη η εκπομπή του Ντέμη με καλεσμένο τον Δημήτρη Μπαρμπαλιά (audio/video)

Μάθαμε μπαλίτσα, μάθαμε σκάουτινγκ... Ο Δημήτρης Μπαρμπαλιάς ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Ντέμη Νικολαΐδη και του Αλέξη Σπυρόπουλου στο ΣΠΟΡ FM 94,6 και αποκάλυψε όλα τα μυστικά της τέχνης «του να βρίσκεις ποδοσφαιριστές».

Το νέο μέλος του σκάουτινγκ της ΑΕΚ εξήγησε πώς γίνεται η οργάνωση του ενός τέτοιου τμήματος σε μια ομάδα, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τα οποία αναζητά ένας σκάουτερ σε έναν ποδοσφαιριστή, τον τρόπο με τον οποίο εκείνος ξεκίνησε τη δουλειά αλλά και τι παίκτες αναζητούν οι ξένοι σκάουτερ στην Ελλάδα.

«Βρήκα μια ζεστή αντιμετώπιση. Μου ζήτησαν πράγματα που είναι μέσα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, δεν ήταν κάτι εξωπραγματικό, τους είπα και εγώ κάτι δικό μου... Θα πάρει κάποιο χρόνο αλλά αρκεί να είμαστε σε σωστό δρόμο», ήταν τα λόγια του Δημήτρη Μπαρμπαλιά για την συνεργασία του με την ΑΕΚ και συνέχισε:

«Ο Μαϊστόροβιτς είναι σε σωστό δρόμο. Έχει γνώσεις, επαφές. Μου είναι πολύ συμπαθής και μου ανοίγει την όρεξη σε αυτό».

Στη συζήτηση που είχε ο Ντέμης με τον Δημήτρη Μπαρμπαλιά έκανε και μια αποκάλυψη. Πως η ΑΕΚ είχε ανακαλύψει δύο μεγάλους παίκτες, τους Αρτούρο Βιντάλ και Αλέξις Σάντσες, και είχε κάνει κινήσεις για να τους κάνει δικούς της, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Δείτε την εκπομπή





Ακούστε την εκπομπή...



Αναλυτικά, όσα είπε ο Δημήτρης Μπαρμπαλιάς:

Για το πώς πήρε την απόφαση να γίνει σκάουτερ: «Τα πρώτα ερεθίσματα τα πήρα από τον Πανιώνιο. Εκεί μεγάλωσα και όταν έχεις να προχωρήσεις στη ζωή σου πρέπει να βρίσκεις λύσεις. Ο Πανιώνιος μας έδινε αυτά τα ερεθίσματα, έψαχνε συνέχεια νέες ιδέες. Έτσι άρχισα να σκέφτομαι πιο ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Να ψάχνω με ποιον τρόπο θα βρούμε ένα παίχτη, πώς θα τον δουλέψουμε σωστά. Ήθελα να συνεχίσω την ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο, δεν ήθελα να γίνω προπονητής, αλλά δεν ήξερα και τι άλλο να κάνω. Τότε δεν γινόταν συχνά σχολές προπονητών στην Ελλάδα και αποφάσισα να πάω στην Αγγλία το 1996. Ήταν πολύ οργανωμένη σχολή, έμεινα περίπου 40 ημέρες. Το επόμενο καλοκαίρι έκανα το UEFA B και στη συνέχεια το UEFA A.

Κάποια στιγμή με κάλεσε ο διευθυντής της σχολής να μιλήσουμε για το μέλλον μου. Του είπα ότι δεν ξέρω τι θέλω να κάνω και μου απάντησε πως είναι καλό να χτίζεις ομάδες, αλλά για να φτάσω πιο γρήγορα στην επιτυχία να σκεφτόμουν και το σκάουτινγκ, αφού έτσι χτίζεται καλύτερα μια ομάδα. “Βρες παίκτες, μόνταρέ τους και η ομάδα γρήγορα θα χτιστεί”, μου είχε πει».

Για τον Πανιώνιο: «Στην πορεία προέκυψε ο Πανιώνιος. Ανέλαβα για ένα διάστημα τις ακαδημίες, αλλά δεν υπήρχαν ανάλογες εγκαταστάσεις. Σε σύντομο χρονικό διάστημα με είδαν οι παράγοντες της ομάδας και μου είπαν να ανέβω στην πρώτη ομάδα. Μπήκα στο τιμ και άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται παίκτες. Τότε έκανα τρεις δουλειές. Βοηθός προπονητή, σκάουτερ και προπονητής τερματοφυλάκων. Ο Αχιλλέας Μπέος ήταν σφιγμένος για τα νέα παιδιά, ήθελε έτοιμους παίκτες. Κατάλαβε ότι αυτό είναι το σωστό. Ήρθαν κι άλλα παιδιά. Τζιόλης, Μάντζιος, Σπυρόπουλος…».

Για το αν αντιμετώπισε προβλήματα στη σχολή: «Το μόνο “πρόβλημα” ήταν ότι υπήρχαν δύο Τούρκοι στην ίδια σχολή. Μια μέρα με κάλεσε ο διευθυντής για να με ρωτήσει αν έχω πρόβλημα μαζί τους και αν θέλω να με μετακινήσει σε άλλο θάλαμο. Του ζήτησα να μας βάλει δίπλα δίπλ, τι πρόβλημα να έχω. Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι είχε στο μυαλό του».

Για το αν υπήρχαν κατευθύνσεις από την ομάδα στο σκάουτινγκ: «Όλα ήταν αντανακλαστικά, κινήσεις που πιάνονταν στη στιγμή. Λέγαμε ότι θέλουμε ένα παίκτη, αλλά ας πάρουμε και πιο μικρούς για την ίδια θέση. Ο Πανιώνιος έχει τρομερή παράδοση στα ταλέντα».

Για την συνεργασία με τον Ολυμπιακό: «Έκανα τον κύκλο μου στον Πανιώνιο και συνέχισα να έχω την ανησυχία αυτή. Το 2008 βρέθηκα καλεσμένος στην εκπομπή του Καρπετόπουλου και του Πανούτσου και μετά από αυτό με κάλεσε ο Δημήτρης Θεοδωρίδης, ο οποίος ήταν υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγκ του Ολυμπιακού. Μου έκανε μια συνέντευξη και έκλεισε η συμφωνία με τον Ολυμπιακό».

Για την οργάνωση στον Ολυμπιακό: Κάναμε ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο που είχε να κάνει με τη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας, ενώ είχαμε βάλει σε προτεραιότητα τις πηγές που μπορούσε να πατήσει κάποιος παίκτης πριν γίνει επαγγελματίες, όπως το Σουνταμερικάνα μικρών ηλικιών πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο».

Για την αγορά της Νότιας Αμερικής: «Είναι πανδαισία. Μπορείς να βρεις ό,τι θέλεις, αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Έχεις ανταγωνισμό, αλλά το πλήθος των παικτών είναι μεγάλο».

Για το αν είναι καλύτερο ένας παίκτης να χτιστεί σε μεγάλη ή μικρότερη ομάδα: «Έβλεπα παίκτες να πηγαίνουν σε μεγάλες ομάδες σε μικρή ηλικία και δεν προχωρούσαν, ενώ άλλοι που πήγαιναν σε μικρότερες είχαν τρομερή εξέλιξη. Ένα μεγάλο ταλέντο που στα 17 πάει στη Μάντσεστερ, στα 21 μπορεί να μη λέει τίποτα. Είχε συμβεί και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο».

Για το αν οι παίκτες από Νότια Αμερική δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην Ευρώπη: «Έχει να κάνει με την προσωπικότητα του παίκτη. Με παίκτες που είναι κενοί πνευματικά δεν μπορείς να δουλέψεις. Γι’ αυτό το σκάουτινγκ πρέπει να κοιτάζει τα πάντα. Ακόμα και το πώς κινείται στον πάγκο».

Για το πώς κινούταν στη Νότια Αμερική: «Έκανα καταγραφή των παικτών. Μια βάση δεδομένων που ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθώ. Δεν ταξίδευα εκεί για να αγοράσω εγώ. Από κει και πέρα πήγαινε συγκριτικά, ποιος παίκτης εξελίχθηκε, ποιος έμεινε στάσιμος κλπ. Αυτή είναι η επιτυχία στο σκάουτινγκ. Πρώτα περπατάς και μετά τρέχεις. Να κάνεις καταγραφή, να είσαι ενεργός στην αγορά, να ξέρεις τι παίζει».

Για το αν μπορούν οι ελληνικοί σύλλογοι να κοντράρουν μεγαθήρια του εξωτερικού: «Οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν επικοινωνιακά να ζηλέψουν τίποτα από μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Δεν είναι απαγορευτικό, πάντα υπάρχει τρόπος. Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Μπορείς να ελιχθείς και να βρεις πολλές και καλές λύσεις για την ομάδα σου. Μέσω σκάουτινγκ θα διαλέξουμε δέκα ποδοσφαιριστές, αλλά από αυτούς θα πάρουμε τους δύο. Δεν γίνεται να τον πάρουμε σήμερα και να παίζει αύριο».

Για το αν υπάρχει η γνώστη στην Ελλάδα να εκμεταλλευτούν τέτοιους παίκτες: «Αν είναι καλοί οι προπονητές, οι παίκτες θα έχουν καλό χτίσιμο. Όπως ακριβώς γίνεται και στο σχολείο. Το πρώτο που ρωτούν οι γονείς είναι αν οι καθηγητές είναι καλοί.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει βγάλει πολύ καλούς παίκτες. Έχουμε κάνει καταπληκτική πορεία με την Εθνική. Μετά το 2004 έλεγα ότι είμαι Έλληνας και με ρωτούσαν για τα ταλέντα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Τους εξέπληξε αυτό που έγινε και έτρεξαν μην χάσουν ευκαιρίες. Τους ρωτούσα τι ψάχνουν, μου έλεγαν για τις θέσεις από 1 ως 6. Από κει και μπροστά επέλεγαν… Αργεντινή! Έτσι κατάλαβα πως μας αντιλαμβάνονται. Σκληρούς, παθιασμένους, με διάθεση, καλούς χαρακτήρες και πολύ εργατικούς».
Αν υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα σε σκάουτερ ανταγωνιστικών κλαμπ: «Πάντα κάνουν παρέα στις αποστολές. Όλοι απολαμβάνουν την δουλειά τους. Ανταλλάζουν απόψεις, συζητάνε τι είδαν».

Για την Αφρική: «Έχω πάει μόνο Αίγυπτο. Πολύ δύσκολη χώρα. Οι παίκτες έχουνε εξαιρετικά προσόντα και πολύ διαφορετική ανατομία. Μπορεί να δεις επιδόσεις καταπληκτικές, αλλά όχι την ευρωπαϊκή εμπειρία. Θα τους χαρακτήριζα ποδοσφαιρικά «αγράμματους». Οι λαοί που βρίσκονται πιο κοντά στη Μεσόγειο είναι διαφορετικοί. Στο ποδόσφαιρο ψάχνουμε τεχνικές προσαρμοσμένες σε ταχύτητες. Το να βρω ταχύτητα χωρίς τεχνική είναι σαν να βρήκα έναν μισό ποδοσφαιριστή, όπως , φυσικά, και το αντίστροφο».

Για τη συνεργασία που υπάρχει με την ομάδα: «Σε αυτό το θέμα μαθαίνουμε από τους Άγγλους και τους Γερμανούς πιο εξειδικευμένα πράγματα. Έχουν δύο βιβλία. Ένα που λέει ότι θέλω παίκτη προσαρμοσμένο στον προπονητή και το σύστημα που θέλει να παίξει και ένα άλλο που λέει πως αυτόν που βρήκα τον βάζω εκεί που πρέπει και προσαρμόζομαι πάνω του. Η ανάγκη των ομάδων προκύπτει όταν διώξει, για παράδειγμα, το αριστερό μπακ. Πρέπει να έχει δοθεί η εντολή να βρω αριστερό μπακ με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτό είναι πρόβλημα στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει προετοιμασία. Κοιτάμε την πώληση, χωρίς να έχουμε προετοιμάσει την κάλυψη. Στην Ευρώπη πρώτα βρίσκουν αντικαταστάτη και μετά κάνουν την πώληση. Πρέπει να υπάρχει πάντα μια ατζέντα. Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας σε μια ομάδα».

Για την μεταγραφή του 18χρονου Γάλλου αμυντικού, Ουμπαμεκάνο στη Λειψία: «Τον είχαμε δει στο Ευρωπαϊκό U17, στην τελική φάση. Ήταν καταπληκτικός σεντερ μπακ, ανήκε στην Βαλενσιέν και μπορούσες να τον πάρεις πάμφθηνα. Τον πήρε η Σάλτσμπουργκ και τον έβαλε στην ομάδα που έχει σε χαμηλότερη κατηγορία, από κει πήγε στη Λειψία. Δεν είναι ούτε 19 χρονών και είναι φανταστικός παίκτης».

Για το αν οι ομάδες προτιμούν έναν 30άρη για την εμπειρία από έναν 18χρονο: «Δεν είδα κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στον Ολυμπιακό. Έδειχνε ενδιαφέρον στο σκάουιτνγκ, αλλά δεν ήμουν εγώ αυτός που έπαιρνε τις τελικές αποφάσεις. Εγώ κατέγραφα, αξιολογούσα… Υπάρχει ένα ρίσκο στην απόκτηση νεαρών παικτών. Ίσως υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει αυτό το εγχείρημα».

Για το πώς μαθαίνεις λεπτομέρειες για έναν παίκτη που έχεις βάλει στο στόχαστρο: «Το πιο εύκολο είναι να μάθεις για παίκτες που είναι στις Εθνικές. Σε μια αποστολή είναι εύκολο να πλησιάσεις τους ανθρώπους της ομάδας, είναι πολύ εξυπηρετικοί. Μου έχει τύχει ποδοσφαιριστής να είναι εξαιρετικός, αλλά όταν ρώτησα γι’ αυτό να μάθω ότι έχει θέμα υγείας. Δυστυχώς δεν προχώρησε. Υπάρχει τρόπος, με αξιοπρέπεια, να μάθεις τα πάντα. Το ξέρουν κι αυτοί, πως έτσι λειτουργεί η αγορά, και είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν».

Για το σκάουτινγκ στην Ελλάδα: «Οι Έλληνες έχουν αξία, θα έρθουν παιδιά από πίσω. Υπάρχουν ακαδημίες δουλεύουν καταπληκτικά, άλλες λιγότερο με αρκετά προβλήματα, όμως γίνεται η προσπάθεια. Δίνουν την ευκαιρία στο παιδί να κάνει επαφές και να εξελιχθεί ανάλογα. Τα παιδιά όμως πιέζονται αρκετά. Δεν αφήνουν το παιδί να δείξει το ταλέντο του, υπάρχει αυστηρή κατεύθυνση. Δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου, να δουλέψουν στους κανονισμούς, στη φιλοσοφία, στη χαρά του ποδοσφαίρου, για να βγάλουν υγεία στο ποδόσφαιρο.

Όλη αυτή η προσπάθεια να γίνουν όλα γρήγορα αγχώνει τους πάντες. Δεν γίνεται να βγει ταλέντο χωρίς υπομονή και επιμονή στην προπόνηση. Με στενοχωρεί ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ τα παιδιά αντιμετωπίζουν ένα “μη”. Πιστεύω πολύ στο ταλέντο, αν δεν καταφέρουμε να τους απευλευθερώσουμε, δεν θα δούμε ξανά εύκολα μεγάλους παίκτες».

Για την κατάσταση στα τοπικά πρωταθλήματα: «Πήγα μια μέρα να δω τοπικό. Έφτασα στα μέσα του ημιχρόνου και νόμιζα ότι έπαιζαν ομάδες παλαιμάχων. Είδα παίκτες από 32-37 χρονών. Υπάρχει κανονισμός που λέει ότι πρέπει να υπάρχουν τρεις παίκτες κάτω από συγκεκριμένη ηλικία στην αρχική ενδεκάδα. Τους είχαν κάνει αλλαγή στο πέμπτο λεπτό! Αν θέλω να δω τοπικό ως σκάουτερ και δεν δω 4-5 παιδιά να παίζουν, δεν θα ξαναπάω».

Για τον Πανιώνιο: «Αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε νεαρό παίκτη. Θα πάει εκεί γιατί θα παίξει και θα προχωρήσει. Είναι κάτι που γίνεται διαχρονικά».

Για τις φουρνιές προσφύγων στην Ευρώπη: «Τους δίνεται μεγάλη αξία. Τους θεωρούν σκληροτράχηλους, αποφασισμένους να ζήσουν μέσα από το ποδόσφαιρο. Τους βλέπουν πολύ θετικά. Η Ατλέτικο είχε πάρει έναν Ιρανό, πριν 4-5 χρόνια, τώρα παίζει στη Ροστόφ. Τον δούλεψε πολύ η Ατλέτικο. Βλέπω ότι η αγορά του Ιράν θα ανοίξει, είναι φοβερή αγορά».

Για το ότι δεν έχει καταλάβει την επιτυχία του: «Ήμουν αφοσιωμένος στις ομάδες που δούλευα. Ήθελα να μένουν ευχαριστημένοι οι εργοδότες και δεν σκέφτηκα να… φτιάξω το όνομά μου. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό και τον Δημήτρη Θεοδωρίδη που συνεργαστήκαμε. Ευχαριστώ και την ΑΕΚ για την ευκαιρία, θα το κάνω με χαρά και με μεγαλύτερη εμπειρία».

Για τις αλλαγές που θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν: «Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με τις δεύτερες ομάδες στη Β’ εθνική –όπως γίνεται στο εξωτερικό- είναι πολύ καλό. Πρέπει να γίνει ένα τέτοιο βήμα, γιατί από τις ομάδες Under μέχρι την πρώτη ομάδα είναι μεγάλο το βήμα. Δεν μπορεί να παίξει μια μεγάλη με μια μικρή ομάδα και να λήγει το ματς 7-0. Δεν μπορεί να αξιολογηθεί έτσι κανείς παίκτης, δεν θα του δοθεί σημασία. Έτσι θα υπάρχει ένα σκαλί παραπάνω για να ανέβει και να μπει στην επαγγελματική ομάδα. Η Κ20 θα γίνει Κ17 και από Κ18 μέχρι Κ20 που έπαιζαν στις ακαδημίες θα παίζουν σε επίσημο πρωτάθλημα, με μεγαλύτερη υποχρέωση και πιο σκληρό. Χρειάζονται μια πιο σκληρή δοκιμασία».

Για την κατάσταση που βρήκε στην ΑΕΚ: «Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Βρήκα ζεστή ατμόσφαιρα, μου ζήτησαν πράγματα που βρίσκονται μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ακολουθούμε κανόνες που μπορούν να κάνουν μια ομάδα να εξελιχθεί. Χρειάζεται χρόνο αλλά θα φέρει αποτελέσματα. Ο κ. Μαϊστόροβιτς είναι ιδανικός γι’ αυτή τη δουλειά. Μου είναι πολύ συμπαθείς και μου ανοίγει την όρεξη για δουλειά».

Για την ομάδα που θεωρείται κορυφαία στο σκάουτινγκ: «Η Πόρτο δούλεψε άριστα, ό,τι καλύτερο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια πέρασε από εκεί. Πριν λίγα χρόνια ήταν και η Ουντινέζε στο ίδιο επίπεδο, όμως φορτώθηκε πολλούς παίκτες και δεν τους διαχειρίστηκε καλά. Έχει κάνει μια κοιλιά και υπάρχει αποστροφή των παικτών να κατευθύνονται προς τα εκεί».