Όλα στη ζωή είναι δανεικά…

Πριν τα Χριστούγεννα, είχαμε τη φαρσοκωμωδία της Λαμίας, όπου ο Αλέξανδρος Αρετόπουλος αποφάσισε τη διεξαγωγή του αγώνα Κυπέλλου μεταξύ της ομάδας της Φθιώτιδας και του Παναθηναϊκού, παρότι ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου ήταν καλυμμένος με χιόνι και έμοιαζε με παγοδρόμιο. Ο αθεόφοβος, μάλιστα, επέτρεψε στους γηπεδούχους να αγωνιστούν με άσπρες φανέλες σε λευκό τοπίο. Πάνω απ’ όλα σεβασμός στους παίκτες. Κι εδώ τελειώνει το σύντομο ανέκδοτο. Πριν συμπληρωθεί ένας μήνας, οι «πράσινοι» βίωσαν άλλη μια. Στη Λιβαδειά ο αγωνιστικός χώρος είχε μετατραπεί σε πισίνα, λόγω της έντονης βροχόπτωσης που έπεφτε από το πρωί στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας, όμως, ο Άγγελος Ευαγγέλου αποφάσισε να ξεκινήσει το παιχνίδι με την τοπική ομάδα.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Είναι απορίας άξιο πως πήρε τέτοια απόφαση, την οποία δεν θα έπαιρνε ούτε και ο πιο αδαής με το ποδόσφαιρο. Ακόμη και κάποιος που βλέπει μπάλα και την πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα, γιατί νομίζει ότι είναι βόμβα, θα καταλάβαινε ότι ο αγώνας δεν μπορούσε να διεξαχθεί κάτω από τέτοιες καιρικές συνθήκες. Η μπάλα δεν τσουλούσε στα περισσότερα κομμάτια του αγωνιστικού χώρου, παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος, αφού έκανε επιθεώρηση (ο Θεός να την κάνει), εκτίμησε ότι ο αγώνας μπορούσε να γίνει. Προφανώς, δεν είχε ως βασική προτεραιότητα τη σωματική ακεραιότητα των παικτών. Των πρωταγωνιστών, δηλαδή, που μόνο τέτοιοι δεν είναι…

Αφού, λοιπόν, παίχτηκαν (;) δέκα λεπτά στην πισίνα του Δημοτικού Σταδίου της πόλης, ο διαιτητής από τον σύνδεσμο Αθηνών, το είδε αλλιώς. Αλλά πριν αποφασίσει να βάλει τέλος στη φαρσοκωμωδία, μάζεψε τους ποδοσφαιριστές για να ρωτήσει τη γνώμη τους σχετικά με το αν έπρεπε να διακοπεί ή να συνεχιστεί το παιχνίδι. Ρε, πλάκα κάνουμε; Αυτοί θα αποφάσιζαν; Και εκείνοι, μη μπορώντας να πιστέψουν αυτό που βίωναν, εξέφραζαν την απορία τους και χαμογελούσαν με όσα συνέβαιναν. Πόσο πιο χαμηλά δηλαδή; Μπορεί να βγήκαν εκτός πινάκων οι λεγόμενοι «χιλιοτραγουδισμένοι», αλλά έρχονται διαιτητές τύπου Ευαγγέλου για να υπενθυμίσουν τη «γύμνια» και το χαμηλό επίπεδο που εξακολουθεί να υπάρχει.

Ο συγκεκριμένος διαιτητής, όπως και τόσοι άλλοι, βέβαια, ειδικά τη φετινή χρονιά, βρίσκουν και τα κάνουν. Διότι απέναντί τους βλέπουν έναν σύλλογο που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και τον «πατούν» όπου τον πετυχαίνουν. Εκτός κι αν υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι αν στη θέση των «πράσινων» ήταν κάποια άλλη ομάδα από το λεγόμενο «Big 4», υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει το παιχνίδι.

Όμως, όλοι αυτοί δεν πρέπει να ξεχνούν έναν βασικό κανόνα της ζωής, που λέει ότι τα πάντα είναι δανεικά. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να βιώνει τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας του και να μην ξέρει τι του ξημερώνει αύριο, αλλά μετά την καταιγίδα, βγαίνει το ουράνιο τόξο. Και όταν «γυρίσει ο τροχός», το λιγότερο που θα έχουν να κάνουν, αν δεν τους έχουν εξαφανίσει από τον χώρο της διαιτησίας, θα είναι να τον σέβονται.

Υ.Γ.: Οι διαιτητές συνήθως «μπαίνουν στο ψυγείο» για λανθασμένες υποδείξεις κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ή αν τα έχουν κάνει… μαντάρα στον πειθαρχικό έλεγχο. Για τον Ευαγγέλου, που δεν ήταν ικανός να αποφασίσει από την αρχή τη διακοπή του αγώνα στη Λιβαδειά, θα υπάρξει τιμωρία; Κανονικά, αυτή που του αρμόζει είναι η διαγραφή.