Οι «χρυσές» αλλαγές των τελικών (vids)

Από τον Άρι Χάαν μέχρι τον Μπελέτι και τον Μαρσέλο. Η ιστορία αρκετών τελικών του Champions League θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γραφτεί με διαφορετικό φινάλε. Ωστόσο, το σενάριο άλλαξε στην πορεία, χάρη στους προπονητές αρχικά, όπως και στους ποδοσφαιριστές που έπαιξαν εξαιρετικά τον ρόλο τους.

Θυμηθείτε μέσω του sport-fm.gr όλους τους ποδοσφαιριστές που ερχόμενοι από τον πάγκο άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους, σκοράροντας και παίζοντας κάποιοι από αυτούς καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια να σηκώσει η ομάδα τους το τρόπαιο.

Οι πρώτες αλλαγές έγιναν στον τελικό του 1969 ανάμεσα στη Μίλαν και τον Άγιαξ, στο οποίο επικράτησαν 4-1 οι «ροσονέρι». Όμως, η πρώτη που έγραψε ιστορία έγινε δύο χρόνια μετά. Και πάλι σε ματς του «Αίαντα».

«Πλήγωσε» τον Παναθηναϊκό

Άγιαξ-Παναθηναϊκός 2-0 (02/06/1971)
Η πρώτη «χρυσή» αλλαγή έμελλε να γίνει στον μοναδικό τελικό στον οποίο έχει πάρει μέρος ελληνική ομάδα. Μόνο που δεν ήταν αυτή που πανηγύρισε στο φινάλε. Ο παντοδύμανος Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ κατέκτησε στις 2 Ιουνίου του 1971 την πρώτη του από τις τρεις σερί Κούπες και ο μέσος των Ολλανδών, Άρι Χάαν (μετέπειτα προπονητής του ΠΑΟΚ και του Πανηλειακού), μπήκε στον αγωνιστικό χώρο στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους με το σκορ στο 1-0 και στο 87’ «κλείδωσε» τον τίτλο για τον «Αίαντα» με το τέρμα που σημείωσε, νικώντας με περιπετειώδη τρόπο τον Τάκη Οικονομόπουλο.

Χόρεψαν σάμπα

Μπάγερν Μονάχου-Πόρτο 1-2 (27/05/1987)
Χρειάστηκε να περάσουν 16 χρόνια από τον τελικό του «Wembley» μέχρι να αποβεί καθοριστικός ένας παίκτης που προήλθε από τον πάγκο. Η Πόρτο έχανε 1-0 από την Μπάγερν Μονάχου στη Βιέννη μέχρι το 77’ όταν και ισοφάρισε ο Μαντζέρ, αλλά πρωταγωνιστής της αναμέτρησης έγινε ο Ζουάρι, ο οποίος είχε μπει στο ματς αμέσως μετά την ανάπαυλα και δέκα λεπτά πριν το τέλος χάρισε τον τίτλο στους «δράκους» με το γκολ που πέτυχε και ενώ το πρώτο των Πορτογάλων είχε προέλθει από τα δικά του πόδια.

«Killer» από τα 19 του

Άγιαξ-Μίλαν 1-0 (24/05/1995)
Να είσαι 19 χρονών, να διανύεις την πρώτη σου επαγγελματική χρονιά και να έχεις ζήσει σε αυτό το χρονικό διάστημα όσα δεν πέτυχαν σε όλη τους τη ζωή άλλοι ποδοσφαιριστές. Όλα αυτά τα κατάφερε ο Πάτρικ Κλάιφερτ, μια από τις πιο χαρακτηριστικές αλλαγές στην ιστορία των τελικών, καθώς με τη φανέλα του Άγιαξ (του Λουίς Φαν Χάαλ) κόντρα στη Μίλαν μπήκε στο 70’ στο στάδιο «Ερνστ Χάπελ» αντί του Γιάρ Λιτμάνεν και πέντε λεπτά πριν τη συμπλήρωση των 90’ νίκησε τον Σεμπαστιάνο Ρόσι ύστερα από συνεργασία με τον Φρανκ Ράικαρντ.

Το ματς της ζωής του

Ντόρτμουντ-Γιουβέντους 3-1 (28/05/1997)
Πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό παραμύθι τα όσα έζησε εκείνη τη ημέρα ο Λαρς Ρίκεν. O πρώην μεσοεπιθετικός της Ντόρτμουντ πέρασε στο 70’ στον αγωνιστικό χώρο και ενώ η ομάδα του ήταν μπροστά με 2-1 και λίγα δευτερόλεπτά μετά σκόραρε (με περίτεχνο τρόπο μάλιστα), «κρεμώντας» τον Περούτσι, με τον Ότμαρ Χίτσβελντ να «τρίβει» τα χέρια του, βλέποντας ότι δικαιώθηκε άμεσα (πιο άμεσα δεν γίνεται) γι’ αυτήν του την κίνηση. Μάλιστα, ο 21χρονος (τότε) παίκτης, ο οποίος έκανε μέτρια σε γενικές γραμμές καριέρα, επισκίασε τον τεράστιο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, που είχε σκοράρει στο 65’ με τακουνάκι και ενώ μπήκε στο 46ο λεπτό στο ματς.

Δύο (κόκκινοι) «διάβολοι»

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 2-1 (26/05/1999)
Ούτε… βολές να ήταν. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έκανε δύο αλλαγές το βράδυ της 26ης Μαΐου του 1999 και έπιασαν και οι δύο και μάλιστα με τον πιο απολαυστικό τρόπο. Σε έναν από τους πιο συγκλονιστικούς τελικούς, ο Τέντι Σέριγχαμ, που αγωνίστηκε από το 67’ και μετά και ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ από το 81’, «χτύπησαν» στο 90+1’ και στο 90+3’ στο «Καμπ Νου» ανατρέποντας σε χρόνο dt το εις βάρος της ομάδας τους 1-0 και αφήνοντας… τέζα τους αντιπάλους τους. Δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν κερδίζουν στο πάντα οι Γερμανοί στο τέλος…

Το κερασάκι στην τούρτα

Μονακό-Πόρτο 0-3 (26/05/2004)
Δεν τον λες και παίκτη-κλειδί εκείνου του τελικού, αλλά πέρασε και αυτός στην ιστορία με το γκολ που πέτυχε. Ο Ντιμίτρι Αλένιτσεφ μπήκε στο Μονακό-Πόρτο στο 60’, την ώρα που οι «δράκοι» ήταν μπροστά με 1-0 και στο 75’ έκανε το 3-0, με τους Μονεγάσκους του Άκη Ζήκου να έχουν ουσιαστικά «παραδοθεί» σε εκείνο το σημείο.

Κάθε εμπόδιο για… καλό

Μίλαν-Λίβερπουλ 3-3 (2-3 πεν.) – 25/05/2005
Το έργο της Λίβερπουλ στις 25 Μαΐου του 2005 έγινε δύσκολο (όχι όμως και ακατόρθωτο όπως φάνηκε στο τέλος) από πολύ-πολύ νωρίς. Οι «κόκκινοι» βρέθηκαν να χάνουν από τα… αποδυτήρια με το τέρμα του Παόλο Μαλντίνι μόλις στο πρώτο λεπτό στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Η κατάσταση έγινε ακόμη πιο πολύπλοκη για τον Ράφα Μπενίτεθ που αναγκάστηκε να σπαταλήσει την πρώτη του αλλαγή στο 22’, όταν ο επιρρεπής στους τραυματισμούς, Χάρι Κιούελ, αποχώρησε κουτσαίνοντας από τον αγωνιστικό χώρο και τη θέση του πήρε ένας άλλος μεσοεπιθετικός, ο Βλάντιμιρ Σμίτσερ.

Ο Τσέχος ωστόσο αποδείχθηκε από τους πλέον σημαντικούς παίκτες των Άγγλων στην ΕΠΙΚΗ ανατροπή που σημείωσαν. Μείωσε σε 3-2 στο 56’, δύο λεπτά μετά το τέρμα του Τζέραρντ, με δυνατό-χαμηλό σουτ λίγο έξω από την περιοχή που κατέληξε στη δεξιά γωνία του Ντίντα. Μάλιστα έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και στη διαδικασία των πέναλτι, ευστοχώντας στην τελευταία εκτέλεση της ομάδας, πριν την αποτυχημένη προσπάθεια του Σεφτσένκο.

Σε εκείνο το παιχνίδι έστειλαν την μπάλα στα δίχτυα δύο ακόμη παίκτες της Λίβερπουλ που δεν ήταν στο αρχικό σχήμα. Ο Ντίτμαρ Χάμαν και ο μετέπειτα επιθετικός του Παναθηναϊκού, Τζιμπρίλ Σισέ, αλλά δεν το έκαναν στην κανονική διάρκεια, αλλά από την άσπρη βούλα στο φινάλε.

Λύση από τα μπακ

Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ 2-1 (17/05/2006)
Ποιος θα το πίστευε ότι με τόσους αστέρες (Ροναλντίνιο, Ετό, Ντέκο κλπ), τη λύση στην Μπαρτσελόνα να έδινε ένας μπακ στο ματς με την Άρσεναλ. Ο Μπελέτι πέρασε στο 71’ στο παιχνίδι (με τους «κανονιέρηδες» να είναι μπροστά με 1-0), αντί του αμυντικογενή Ολεγκέρ και παίζοντας ουσιαστικά ως εξτρέμ «τρύπησε» τον Αλμούνια στο 80ο λεπτό.

«Καθάρισε» ο Μαρσέλο

Ρεάλ Μαδρίτης-Ατλέτικο 1-1 (1-4 παρ.)
Είναι σπάνιο φαινόμενο να σκοράρει ένας μπακ σε τελικό, όπως είναι ασυνήθιστο το να σκοράρει o Μαρσέλο και ειδικά σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Ωστόσο, ο Βραζιλιάνος ήταν αυτός που «κλείδωσε» τον τίτλο για τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό με την Ατλέτικο που κρίθηκε στην παράταση και ο παίκτης των «μερένχες» έκανε το 3-1 στο 118’ με δυνατό σουτ και ενώ χρησιμοποιήθηκε από το 59’, καθώς ο Κάρλο Αντσελότι ήθελε ένα πιο επιθετικογενή ποδοσφαιριστή στη θέση του Κοεντράο.

Από τα έντεκα βήματα

Όλοι οι παραπάνω ποδοσφαιριστές σκόραραν στην κανονική ροή των αγώνων. Ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που το έκαναν μέσω της ψυχοφθόρας διαδικασίας των πέναλτι και μάλιστα κάποια από αυτούς επιλέχθησαν από τους προπονητές τους με αυτόν τον σκοπό.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ

Αϊντχόφεν-Μπενφίκα 0-0 (6-5) – 25/05/1988
Μπορεί να μην σκόραρε σε κανονική ροή ενός τελικού, αλλά η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Άντον Γιάνσεν που είχε μπει στο 105+02’ στον αγωνιστικό χώρο ισοδυναμεί με έναν τίτλο, καθώς με αυτήν έγινε το 6-5 υπέρ της Αϊντχοφεν κόντρα στην Μπενφίκα στη σχετική διαδικασία και οι Ολλανδοί στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης. Λίγο νωρίτερα ο Αϊζρί τα κατάφερε στην τρίτη προσπάθεια των Πορτογάλων και ενώ πέρασε ως αλλαγή στο 112’, αλλά στο τέλος δεν χαμογέλασε.

Τα παιδιά της αλλαγής

Άγιαξ-Γιουβέντους 1-1 (2-4 πεν.) - 22/05/1996
Σε έναν από τους πιο συγκλονιστικούς τελικούς, η Γιουβέντους επικράτησε 4-2 του Άγιαξ στα πέναλτι παίζοντας ουσιαστικά… εντός έδρας. Στο «Olimpico» της Ρώμης η κανονική διάρκεια του αγώνα σφραγίστηκε από το 1-1 και στην παράταση παρέμεινε αυτό το σκορ. Ο Γιούγκοβιτς και ο Παντοβάνο ήταν στο ματς από το 44’ και το 77’ αντίστοιχα και όταν χρειάστηκε έκαναν τη δουλειά τους, όπως και ο Σχόλτεν, ο οποίος αγωνίστηκε από το 69’ και μετά, αλλά δεν πανηγύρισε στο τέλος, διότι ο «Αίαντας» είχε μόλις δύο εύστοχες προσπάθειες.

Πως αλλιώς; Με πέναλτι

Μπάγερν Μονάχου-Βαλένθια 1-1 (5-4 πεν.) - 23/05/2001
Σε έναν τελικό που όλα τα γκολ μπήκαν από την άσπρη βούλα, ο Μπάκχαρντ Ζίγκλερ μπήκε στο 100’ στο ματς και έμελλε να αποτελέσει από τους πιο σημαντικούς παίκτες των Βαυαρών σε εκείνο το ματς, καθώς μπορεί να μην σκόραρε στην κανονική διάρκεια, αλλά έκανε μια χαρά τη δουλειά του από την άσπρη βούλα, ευστοχώντας στην τρίτη εκτέλεση των τυπικά γηπεδούχων.

Σε τεντωμένο σχοινί

Γιουβέντους-Μίλαν 0-0 (2-3)
Ύστερα από έναν ιταλικό τελικό σε όλα του (σφιχτές άμυνες, λίγες φάσεις και φουλ τακτική), Γιουβέντους και Μίλαν χρειάστηκε να λύσουν τις διαφορές τους στη διαδικασία των πέναλτι. Μπιριντέλι (42’) και Σερτζίνιο (71’) δεν λάθεψαν, αλλά στο τέλος χαμογέλασε μόνο ο Βραζιλιάνος εκ των δύο.

Μπήκαν μόνο για τα πέναλτι

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι 1-1 (6-5) – 21/08/2008
Το γεγονός ότι ο τελικός ανάμεσα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι κρίθηκε στα πέναλτι το θυμούνται οι περισσότεροι. Αυτό που οι πιθανόν να έχουν ξεχάσει αρκετοί είναι ότι σκόραραν από τη άσπρη βούλα τέσσερις παίκτες (δύο για κάθε ομάδα) που δεν ήταν στο αρχικό σχήμα. Μάλιστα, ο Άντσερσον και ο Μπελέτι μπήκαν μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο από τους Σερ Άλεξ Φεργκιουσον και Άβρααμ Γκραντ στο παιχνίδι, ενώ οι Νάνι και Καλού που επίσης τα κατάφεραν, έζησαν πιο πολύ από τους συμπαίκτες τους το ματς, παίζοντας και στην παράταση.









Επιμέλεια: Αποστόλης Λιβάνιος