Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός ή επιβεβαιωθεί το στατιστικό στοιχείο που θέλει την ομάδα που νικάει στο πρώτο ματς των τελικών, να παίρνει το πρωτάθλημα στα δέκα από τα έντεκα τελευταία χρόνια, τότε ο Ολυμπιακός έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα για την επιστροφή και στον ελληνικό θρόνο. Ο Παναθηναϊκός όμως, έχει καταργήσει τους νόμους και τις παραδόσεις, ενώ είναι ακόμα πιο επικίνδυνος όταν είναι φαινομενικά πληγωμένος, ή αλλιώς πίσω στο σκορ μίας σειράς πλέι-οφ. Είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσει, αφού έχει ακόμα ευκαιρίες, όπως είναι σίγουρο ότι και στον Πειραιά, έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Αντιμετώπισαν το 1-0 σα μία απλή νίκη και τίποτα παραπάνω, αφού ξέρουν ότι ακόμα έχουν μεγάλη ανηφόρα να ανέβουν.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Από μόνα τους τα δύο αυτά στοιχεία, αποτελούν τον καλύτερο προάγγελο για καταπληκτικούς τελικούς, αρκεί τα μέτρα ασφαλείας να είναι ίδια και καλύτερα απ’ ότι στο πρώτο ματς του ΣΕΦ και οι ψύχραιμοι της εξέδρας, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, να αποτρέψουν τους λίγους που ενδεχομένως να έχουν στο…άδειο μυαλό τους να χαλάσουν τη γιορτή. Γιατί μόνο ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί η ευτυχής συγκυρία να παρακολουθείς τις δύο κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης να παλεύουν για τον τίτλο. Γεμάτο σασπένς, θέαμα, τακτική, ποιότητα, προπονητική …σκακιέρα και μεγάλες φάσεις ήταν το πρώτο παιχνίδι, παρόλο που και οι δύο έδωσαν την αίσθηση πως έχουν περισσότερα να δώσουν. Ιδιαίτερα ο Παναθηναϊκός, γι’ αυτό και όποιος τον υποτιμήσει θα λαθέψει.
Ναι, ο Ολυμπιακός έχει το μομέντουμ, την ώθηση της κατάκτησης της Ευρωλίγκας και τη «δίψα» για το πρώτο πρωτάθλημα μετά από δεκαπέντε χρόνια. Βγάζει περισσότερη ενέργεια, φρεσκάδα και έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση από όσα μεγάλα έχει κερδίσει με το σπαθί του φέτος. Στην πρώτη πράξη του έργου, εκτός από παιχνίδι αιφνιδιασμού, επιθετικά ριμπάουντ, ευστοχία στα τρίποντα, έξτρα κατοχές, είχε και τρεις παίκτες που τον προστάτεψαν ως πρώτης κλάσης σωματοφύλακες. Τον άνδρα, πλέον, Κώστα Παπανικολάου, που ξεχώρισε όχι μόνο για τους δεκάξι πόντους, αλλά για την ωριμότητα και την προσήλωσή του στις άλλες δουλειές του παρκέ. Προσωπική άμυνα, βοήθειες στις περιστροφές, κάλυψη των μις ματς, ριμπαούντ, κοψίματα και κατάθεση τεράστιων ποσοτήτων ενέργειας και πάθους. Τον, όσο και αν ακούγεται υπερβολικό…Μπάρκλεϊ των φτωχών, Κάιλ Χάϊνς, που σκοράρει, αλλοιώνει πικ εν ρολ, παίζει άμυνες στα αντίπαλα γκαρντ και κόβει ψηλότερους κατά ένα κεφάλι σέντερ.
Αλλά και τον Γιώργο Πρίντεζη, που θαρρείς ότι μετά τον άθλο στην Πόλη, μπορεί να σκοράρει με χουκ από τα οκτώ μέτρα. Δίπλα τους, οι πρωταθλητές Ευρώπης είχαν σε καλή μέρα αρκετούς παίκτες που λογίζονται ως…βοηθητικοί. Άντιτς, Γκετσεβίτσιους στο σκοράρισμα και Μάντζαρης στην άμυνα, απέδειξαν για μία ακόμη φορά πως όλα όσα έχει καταφέρει η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς. Με τον Σπανούλη καλά κλεισμένο από τον Καλάθη και την συνολική αμυντική παρουσία του Παναθηναϊκού, ο Ολυμπιακός πέτυχε 84 πόντους και θα μπορούσε ακόμα περισσότερους, αν δεν έχανε δεκάεξι βολές. Το πλεονέκτημα έδρας φυλάχθηκε ως κόρη οφθαλμού στο κρίσιμο για τη ψυχολογία πρώτο ματς, μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες τρία και έναν χρόνο πριν.
Όλα αυτά δίνουν στο προβάδισμα «ερυθρόλευκη» απόχρωση. Ποιος μπορεί όμως να θεωρήσει χαμένο τον Παναθηναϊκό, όταν ηττήθηκε με μικρή διαφορά, σε μία βραδιά που τα μεγάλα ατού του, Μπατίστ-Διαμαντίδης, πήραν σχετικά χαμηλό βαθμό, οι αντίστοιχοι δικοί του «βοηθητικοί» στο σκοράρισμα, Καϊμακόγλου, Σάτο, Καλάθης, Τσαρτσαρής και Γιασικεβίτσιους δεν απείλησαν καν και η γενικότερη εικόνα της ομάδας ήταν μέτρια; Με εννέα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, κακές περιφερειακές άμυνες, εκνευριστική αστοχία στα τρίποντα, μονοδιάστατο επιθετικά παιχνίδι μέσα στη ρακέτα και δεκατέσσερα λάθη, οι «πράσινοι» έπεσαν μαχόμενοι, αφού αρνούνταν πεισματικά να παρατήσουν το ματς, διεκδικώντας την ανατροπή μέχρι και τα τελευταία δευτερόλεπτα. Το μέταλλο και η εμπειρία ξεχειλίζουν και μπορούν να δώσουν άμεσα απαντήσεις. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά του…πρωταθλητή.
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com