Οι τελικοί που έκλεψαν την καρδιά μας!

Ο τελικος του FA cup μπήκε στη ζωή μου ένα μεσημέρι Σαββάτου τον Απρίλιο. του 1970 στο σπίτι του Άγγελου, κολλητού φίλου μου από τότε μέχρι σήμερα όπου απολαύσαμε ένα εκπληκτικό ματς ανάμεσα στη Τσέλσι και την Λιντς Γιουνάιτεντ και από τότε ζήτημα αν έχω χάσει τέσσερα ή πέντε παιχνίδια!

Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος

Κάθε χρόνο μετράγαμε τις μέρες με προσμονή όταν πλησίαζε η εβδομαδα του ματς και όταν έφτανε η ώρα που η κρατική τηλεόραση συνδεόταν με το γήπεδο, μέναμε εκστασιασμένοι και προσηλωμένοι στην μυσταγωγία που ακολουθούσε...

Ο τελικός του Κυπελλου Αγγλίας συνδυαστηκε με τη φωνή του Γιάννη Διακογιάννη , που συνόδευε στα 70s ολες τις αθλητικές τηλεοπτικές περιπλανήσεις μας.

Το σήμα της Eurovision μας μετέφερε σε έναν άλλο κόσμο με τελετουργικό οπου η ίδια η βασίλισσα χαιρετούσε τους παρατεταγμένους παίκτες, οι αρχηγοί έκαναν τις συστάσεις, η μπάντα έπαιζε τον ύμνο και το Abide with me με οκους να τραγουδούν μαζί στος εξεδρες! Επικό!

Ολα ήταν διαφορετικά από αυτά που ξέραμε εμείς. Αυτός ο πρώτος τελικός πάντα θα είναι χαραγμένος στη μνήμη όλων που τον είδαν αλλά θα βάλω μία άλλη πεντάδα στο τραπέζι ως τα ματς που μας έκλεψαν την καρδιά!

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο england365.gr