Οι τελευταίοι μήνες της υπομονής

Αυτό είναι όμως και μέσα σε αυτό περιβάλλον ρίχνεται αύριο στη μάχη ο Άρης. Με την ταμπέλα του αδιαφιλονίκητου φαβορί, καθαρού πλέον από τα οικονομικά βάρη του παρελθόντος και την απαράβατη υποχρέωσης, διοίκησης, παικτών και προπονητή, οι επόμενοι οκτώ μήνες να είναι οι τελευταίοι της αναμονής για τον κόσμο. Πάμε λοιπόν να το αναλύσουμε λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα στην Καρδίτσα…

Καταρχάς για τον Άρη η επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες συνιστά και κάτι που είχε να ζήσει 15 χρόνια. Ιδιοκτήτη- μεγαλομέτοχο που κάλυψε το ορισθέν μετοχικό κεφάλαιο και έχει στην κατοχή του σχεδόν το 90% του πλειοψηφικού πακέτου. Την απόλυτη πλειοψηφία δηλαδή και την ευχέρεια της λήψης αποφάσεων. Κοινώς ο Καρυπίδης έχει αυτό που λέμε το καρπούζι και το μαχαίρι. Για τον ημαθιώτη επιχειρηματία, άγνωστο μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο στον οργανισμό που λέγεται Άρης, η ενασχόλησή του με ένα μεγάλο- και συνάμα δύσκολο- καράβι όπως είναι η ομάδα της Θεσσαλονίκης, ισοδυναμεί με πρόκληση.

Ευκαιρία να αναδειχθεί ως παράγοντας και επαναφέροντας τους κίτρινους στη φυσική τους θέση, αποκτώντας πια άλλη δυναμική, να επαναξιολογήσει το μέγεθος και τα όρια της επένδυσής του. Το μπάσιμό του ήταν εντυπωσιακό πέρσι, η άνοδος παιχνιδάκι. Φέτος ο συντελεστής δυσκολίας αυξάνεται, οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί απαιτούν προσεκτικούς χειρισμούς. Μέχρι σήμερα, στο κομμάτι που του αναλογεί περισσότερο, δηλαδή των εξωαγωνιστικών επιδόσεων, έχει πάρει άριστα. Κάθε πρόκληση την έχει φέρει εις πέρας, δίχως να μιλάει, εισάγοντας, είναι η αλήθεια, μια άλλη άγνωστη τα τελευταία χρόνια, μεθοδολογία. Του στυλ, πράττω και μετά μιλάω, σε αντίθεση με τη συνήθεια των προκατόχων του να λένε και να υπόσχονται πολλά και στο τέλος… ουσία μηδέν. Άλλωστε για τον Καρυπίδη με το μπατζετ των 2εκ στη Football League, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα πλην της ανόδου θα ισοδυναμούσε με καταστροφή που θα έβαζε και πάλι τον Άρη σε περιπέτειες.

Πολλά, για να μην πω τα πάντα, θα εξαρτηθούν από τις επιδόσεις της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Πάμε λοιπόν στο ρόστερ. Το ποιοτικότερο μακράν της κατηγορίας. Με αστέρια και αστεράκια, εμπειρία, ταλέντο. Υπάρχουν κάποιες βέβαιες ανορθογραφίες σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά ο Γενάρης είναι κοντά για να διορθωθούν. Το κλειδί για τους ποδοσφαιριστές του Άρη θα είναι πόσο γρήγορα θα προσαρμοστούν στα δεδομένα της κατηγορίας. Είναι το μεγάλο όνομα και ως τέτοιο θα αντιμετωπίζεται παντού με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Κίνητρο έχουν πάντως και προσωπικό. Να εξασφαλίσουν μια θέση στο ρόστερ της Σούπερ Λιγκ μαζί με την άνοδο. Δεν το λες και μικρό τη σήμερον ημέρα.

Προπονητής. Από τους πλέον έμπειρους και αναγνωρίσιμους στην κατηγορία. Έχει περάσει ανάλογη εμπειρία με τον Άρη πριν 11 χρόνια και ξέρει. Η διαφορά με την προηγούμενη φορά είναι ότι έχει χτίσει αυτός την ομάδα, έχει κάνει αρκετές από τις επιλογές των παικτών (όχι όλες αν θέλουμε να ήμαστε ακριβολόγοι) και θα κρίνεται από την 1η αγωνιστική.

«Γουστάρει» που είναι στον Άρη, θα κυνηγήσει από την αυριανή πρεμιέρα στην Καρδίτσα την ουσία (δηλαδή τους βαθμούς) και θέλει όσο τίποτε άλλο να ολοκληρώσει αυτό που δεν τον άφησαν την προηγούμενη φορά. Να κοουτσάρει την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία. Κλειδί; Η σωστή διαχείριση και εκμετάλλευση του ρόστερ.

Πάμε και στο τελευταίο αλλά όχι ήσσονος σημασίας κομμάτι του πάζλ (last but not least που λένε και οι αμερικάνοι), τον κόσμο. Αυτό που κάνει τον Άρη να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Μέχρι στιγμής «μουδιασμένος». Προφανώς περιμένει για να πειστεί και να επιστρέψει μαζικά στο γήπεδο. Είναι μια σχέση που θα χτίζεται από παιχνίδι σε παιχνίδι από κοινού με τις επιδόσεις ομάδας και διοίκησης.

ΥΓ. Φάρος που φωτίζει τον δρόμο του μέλλοντος, τα λάθη του παρελθόντος. Κοινώς το πάθημα να έχει γίνει μάθημα.

Αλέξης Σαββόπουλος