«Οι παίκτες του Ολυμπιακού χρειάζονται αλλαγή νοοτροπίας»

Ο 40χρονος «έφηβος», τον οποίο ο Νίκολα Στάμενιτς αποκαλούσε… «village boy από τα Χανιά» όπως ο ίδιος αποκάλυψε, μίλησε για το χθες αλλά και το σήμερα της καριέρας του, που συνεχίζεται με επιτυχία όσο κι αν περνούν τα χρόνια…

Για το μυστικό της επιτυχίας του Υδραϊκού: «Σε όλα τα κομμάτια, η διοίκηση του συλλόγου έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, όπως και ο προπονητής μας. Εμείς οι παίκτες απλώς ενώνουμε αυτά τα κομμάτια του παζλ και γι’ αυτό κερδίζουμε. Αυτό που μας ‘σώνει’ είναι ότι παρόλα τα χρόνια μας, δίνουμε σε κάθε παιχνίδι την ψυχή σου. Όταν αγαπάς κάτι, δίνεσαι σ’ αυτό. Και επιπλέον, μέχρι στιγμής είμαστε όλοι αλώβητοι, κανείς μας δεν έχει πεθάνει μέσα στην πισίνα!»

Για τις προσεχείς αναμετρήσεις με τη Βουλιαγμένη στα πλέι οφ: «Είναι ωραίο το ταξίδι αυτό και θα το πάμε για όσο κρατήσει. Σαφώς η Βουλιαγμένη μπορεί να παίξει σε πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από εμάς, αλλά θα δείξει πώς θα εξελιχθούν τα παιχνίδια».

Για την εγχώρια υπεροχή του Ολυμπιακού: «Ο Ολυμπιακός έχει στην Ελλάδα ως αντίπαλο μόνο την πολύ κακή του μέρα. Μόνο έτσι μπορεί να χάσει. Οι αντίπαλες ομάδες οριοθετούν ως στόχο να βρεθούν στον τελικό. Γι’ αυτές, είναι μια κατάκτηση η 2η θέση».

Για τον αποκλεισμό των «ερυθρόλευκων» από το «φάιναλ 6» του Τσάμπιονς Λιγκ: «Οι παίκτες του Ολυμπιακού χρειάζονται περισσότερη αυτοπεποίθηση και μια μικρή αλλαγή στη νοοτροπία. Δεν τους βοηθάει και το πρωτάθλημα, που δεν είναι ανταγωνιστικό. Ο Ολυμπιακός μπορεί να επαναλάβει το έπος του 2002 και να βρεθεί ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Πιστεύω ότι είχε θέση στο ‘φάιναλ 6’ της Βαρκελώνης.
Η μεγάλη γκέλα ήταν η εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελονέτα. Ήταν ένα αποτέλεσμα που χάλασε όλη η ροή. Οι μηχανές της ομάδας πήραν μπροστά όταν πλέον βρέθηκαν στη λογική ‘δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε’. Ίσως και να κάνω και λάθος, αλλά φάνηκε σαν να έφυγε ένα άγχος από πάνω τους και έπαιζαν πιο ελεύθερα μετά τις ήττες από την Μπαρτσελονέτα».

Το μεγάλο απωθημένο της καριέρας του: «Οι Ολυμπιακοί του 2004 ήταν χαρμολύπη… Η ομάδα είχε τα φόντα να παίξει στον τελικό, εγώ ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά 15 μέρες πριν το ξεκίνημα των Αγώνων έσπασα το χέρι μου. Πόσο γκαντεμιά πια… Βοήθησα μέχρι ένα σημείο, αλλά το ξαναέσπασα και δεν έπαιξα στον ημιτελικό και στο μικρό τελικό. Δεν μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα και αυτό είναι κάτι που θα με ‘τρώει’ για πάντα».

Για την ανανέωση προσώπων που θεωρεί απαραίτητη στην ΚΟΕ: «Έχουμε τη δυστυχία να έχουμε επί 30 χρόνια μια διοίκηση Ομοσπονδίας που έχει πετύχει πάρα πολλά πράγματα, αλλά όλα έχουν μια διάρκεια ζωής. Κάπου θα έπρεπε να κάνουν λίγο στην άκρη και να έρθουν άνθρωποι που θα φέρουν νέο αέρα, νέες ιδέες. Κάποιους τους συμφέρει να κρατάνε το άθλημα σ’ αυτό το επίπεδο».

Για τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού πόλο: «Η μάστιγα του αθλήματός μας είναι τα κολυμβητήρια. Δεν δικαιολογείται η Ελλάδα να αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Δεν συζητάμε καν για το πρωτάθλημα της Α2, που έχει γίνει πλέον… ξεπέτα, τελειώνει σε 3 εβδομάδες και μας έχει γυρίσει 30-40 χρόνια πίσω. Στην Α1 θέλεις να έχεις μια ομάδα ανταγωνιστική, αλλά βλέπεις ότι δεν υπάρχει κράτος. Τόσο απλά. Είναι κι αυτό μια σταγόνα μέσα σ’ όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που μας έχουν φέρει τόσο χαμηλά».

Πηγή: Waterpololive.gr