Εδώ και αρκετό καιρό, κάθε ημέρα που ξημερώνει για την ΑΕΚ είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ενώ τα τελευταία 4-5 χρόνια συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο. Από την στιγμή που βρέθηκε και επίσημα στη Γ’ Εθνική, ως δια μαγείας άρχισαν να «τρέχουν» συγχρόνως τα θέματα που σχετίζονται με την αναγέννησή της σε όλους τους τομείς.
Καταλυτική ήταν βέβαια η επιστροφή του Δημήτρη Μελισσανίδη, η οποία εκτός των άλλων συνέβαλε στο να εμφανιστούν κι άλλοι σοβαροί ευκατάστατοι «Ενωσίτες», σε μια εποχή που όλοι πιστεύαμε ότι είχαν εκλείψει πλέον οι άνθρωποι που θα αποφάσιζαν να ασχοληθούν και να προσφέρουν στα κοινά του ιστορικού συλλόγου. Αυτή τη στιγμή τόσο η ομάδα, όσο και το γήπεδο βρίσκονται υπό κατασκευή.
Ο κόσμος της ΑΕΚ κάθε μέρα πληροφορείται ότι έγινε ένα ακόμη βήμα και προς τις δύο κατευθύνσεις και για αυτό και βρίσκεται σε μια ευφορία διαρκείας. Το γεγονός ότι από τον Σεπτέμβρη η ομάδα θα παίζει στην ερασιτεχνική κατηγορία σε απίθανα γήπεδα με ασήμαντούς αντιπάλους που ούτε και το σκέπτονται οι φίλοι της ΑΕΚ, ούτε που τους απασχολεί. Αντίθετα δεν βλέπουν την ώρα να ξαναβρεθούν στο Ολυμπιακό Στάδιο, να δουν την καινούργια ομάδα και επιτέλους να την βλέπουν να κερδίζει. Αυτή την χαρά των νικών είχαν στερηθεί πέρυσι οι «Ενωσίτες», που βίωσαν μια πρωτοφανή για την ιστορία της ομάδας χρονιά, στην οποία η ΑΕΚ πέτυχε μόνο οκτώ νίκες σε τριάντα και πλέον αγώνες! Όπως επίσης στερήθηκαν και το ποιοτικό ποδόσφαιρο που αναζητούσαν πάντοτε από την ομάδα τους.
Με αυτές τις προσδοκίες περιμένουν πως και πως να αρχίσει το πρωτάθλημα. Της Γ’ Εθνικής; Θα αναρωτηθεί κανείς. Ναι, έστω και της Γ’ Εθνικής. Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν κατεβάζει τον πήχη των απαιτήσεών του από την ομάδα. Απλά είναι αποφασισμένος να της συμπαρασταθεί όσο θα διαρκέσει αυτό το «διάλειμμα», στη διάρκεια του οποίου θα συντελείται η αναγέννησή της σε όλα τα επίπεδα, όντας βέβαιος ότι όταν θα τελειώσει θα ξαναδεί την ΑΕΚ εκεί που ήξερε, την ΑΕΚ που θέλει και που δεν είναι άλλη από μια ΑΕΚ που θα πρωταγωνιστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.