Οι μεταγραφικές… υπερωρίες του Άρη

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Το κατώφλι του Κλεάνθης Βικελίδης πέρασαν 11 νέοι ποδοσφαιριστές, προωθήθηκαν δυο μικροί από την δεύτερη ομάδα και παρέμειναν δέκα από το περσινό ρόστερ. Το σύνολο μας κάνει 23 ποδοσφαιριστές. Αυτή είναι η μεταγραφική… σούμα για τον Αρη έπειτα από την ολοκλήρωση της θερινής περιόδου. Ήρθαν Διούδης, Μπούρμπος, Τζανακάκης, Καράμπελας, Νέτο, Ανάκογλου, Αντρέου, Μπαργκάν, Μιλούνοβιτς, Ίλιτς, Αναγνωστόπουλος και έμεινε ένας κορμός από πέρσι αποτελούμενος από τους Τσουμάνη, Ρόβα, Τάτο, Παυλίδη, Ιντζίδη, Ραούλ Μπράβο, Βουτσιά, Ντούνη, Καπνίδη και Ντόγο.

Όχι και άσχημα δηλαδή για την ομάδα που πλέον ανήκει στον Θόδωρο Καρυπίδη και κατεβαίνει στο πρωτάθλημα με μοναδικό στόχο την επιστροφή στη Σούπερ Λίγκ. Ήρθαν παίκτες έμπειροι, ταλαντούχοι, με παραστάσεις από Σούπερ Λιγκ, αρκετοί με γνώση του τι εστί Αρης. Κι όμως, παρότι αποκτήθηκε μια ολόκληρη ενδεκάδα, το ρόστερ έχει κενά και μάλιστα σημαντικά σε καίριες θέσεις, υποχρεώνοντας τη διοίκηση και τον προπονητή να αναζητήσουν… μπαλώματα από την δεξαμενή των ελεύθερων! Γεγονός που συνιστά μια μικρή αστοχία αφού είναι η αλήθεια ότι χρόνος υπήρχε.

Εκεί που υπάρχει πρόβλημα είναι στο κέντρο της άμυνας. Οι κίτρινοι επένδυσαν χρόνο και ελπίδες στον Στάθη Ταυλαρίδη που όμως δεν ήρθε ποτέ στο Κλεάνθης Βικελίδης αφήνοντας στα κρύα του λουτρού τον Άρη που πόνταρε πολλά πάνω του. Ουσιαστικά γύρω από τον 36χρονο κεντρικό αμυντικό υπολόγιζε να χτίσει την άμυνά του ο Νίκος Αναστόπουλος και αναγκάζεται σήμερα να αναζητήσει, πιθανότατα κάποιον κοινοτικό αμυντικό αφού δεν μπορεί να βγάλει τη σεζόν μόνο με τον Ιντζίδη, τον 35χρονο Ραούλ Μπράβο που δεν έκανε και προετοιμασία και με αλχημείες τύπου Ρόβα ή Καράμπελα. Για να μην πούμε ότι το ιδανικό θα ήταν να αποκτηθούν δυο κεντρικοί αμυντικοί.

Δεύτερο μεγάλο κενό στην γραμμή κρούσης. Υπάρχει βέβαια ο Ίλιτς και ο Καπνίδης αλλά είναι απαραίτητη η παρουσία και ενός ακόμη φορ που να γεμίζει την περιοχή, να κρατάει μπάλα και φυσικά να… έχει το γκολ. Κι αυτός λογικά θα αναζητηθεί από τη διεθνή αγορά με όποιο ρίσκο συνιστούν οι αγορές στα απόνερα της μεταγραφικής περιόδου.

Μετά την αποχώρηση του Νλουντούλου και παρά την απόκτηση του Μπαργκάν, ο Αναστόπουλος θέλει και έναν ακόμη γρήγορο ακραίο χαφ, με έφεση στο ένας εναντίον ενός και βοήθεια στο σκοράρισμα (εξ΄ ου και η περίπτωση Μπαντιμπαγκά). Με Αντρέου, Ρόβα, Ανάκογλου, Παυλίδη, Νέτο θα υπέθετε- και ορθά – κάποιος ότι στο κέντρο υπάρχει συνωστισμός. Όχι όμως το αμυντικό χαφ με τα χαρακτηριστικά που είχε θέσει ο 58χρονος τεχνικός. Κάτι μου λέει ότι τον Τζανακάκη θα τον δούμε περισσότερο στα χαφ παρά στο δεξί άκρο…

Τέλος θα αποκτηθεί και ένας τρίτος τερματοφύλακας πίσω από Διούδη και Αναγνωστόπουλο. Ίσως θα ήταν καλό αυτός να είναι έμπειρος αφού ήδη υπάρχουν δυο μικροί (μην ξεγελιέστε ο Διούδης παρά τις παραστάσεις που έχει είναι ακόμη 23 ετών!).

Απαραίτητη υποσημείωση; Ότι έχει συμπληρωθεί ήδη το μάξιμουμ των ξένων και κοινοτικών παικτών που έχει δικαίωμα κάθε ομάδα να χρησιμοποιεί στη Football League (πέντε) χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποκτηθούν κι άλλοι. Απλά κάποια αναγκαστικά θα μένουν εκτός…