Οι δέκα κορυφαίοι και η ελληνική υπερηφάνεια

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το συναίσθημα που κυριάρχησε όταν η Ευρωλίγκα ανακοίνωσε τους δέκα κορυφαίους της δεκαετίας, συμψηφίζοντας και τις προτιμήσεις των εκπροσώπων του Τύπου, ήταν ανακουφιστικό. Όχι ότι οι δημοσιογράφοι έχουν το αλάθητο, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση, η δεκάδα που ανακοίνωσε η λίγκα λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις ψήφους του κοινού, είχε αρκετές ανορθογραφίες. Σε αυτή που απεκατέστησε σε μεγάλο βαθμό την…τάξη, υπάρχουν δύο Έλληνες και άλλοι πέντε που έχουν κοσμήσει τα ελληνικά γήπεδα. Τι υπερηφάνεια!

Όσο και αν οι ψηφοφορίες είναι υποκειμενικές και εμπεριέχουν μεγάλο ποσοστό λάθους, δεν μπορεί, κάτι θα ξέρουν οι συνολικά ένα εκατομμύριο, διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που μπήκαν στην διαδικασία να ψηφίσουν. Αν και αυτό δεν είναι ακόμη μία τρανή απόδειξη του μεγέθους που λέγεται ελληνικό μπάσκετ, τότε ποια είναι; Πόσες περισσότερες απαντήσεις θέλουν οι πολέμιοι, του με διαφορά, κορυφαίου -από όλες τις απόψεις- αθλήματος στην Ελλάδα για να παραδεχθούν την πραγματικότητα; Η πιθανότητα για ένα «μπράβο» είναι μηδαμινή, αλλά η μεθοδικότητα και η συνέπεια με την οποία επεξεργάζεται το άθλημα στην χώρα, θα δώσει σίγουρα και άλλες αφορμές στο μέλλον. Διακρίσεις, ευρωπαϊκές κούπες, μετάλλια και καλά πλασαρίσματα σε εθνικό επίπεδο, θα μας κάνουν και πάλι να χαμογελάσουμε, ή ακόμη και να βγούμε στους δρόμους.

Σε ότι αφορά τους δέκα κορυφαίους τώρα, κρατάω την ατάκα του μεγάλου «Ράμας» Σισκάουσκας στον NovaΣπορ Fm. «Ήξερα για την διαδικασία δύο μήνες τώρα και περίμενα καρτερικά τα αποτελέσματα. Είναι μεγάλη τιμή το να είσαι στους κορυφαίους». Ο Λιθουανός είπε όλη την αλήθεια, όχι μόνο για την ουσία της υπόθεσης, αλλά και για το πόσο οι αθλητές περιμένουν πως και πως κάθε είδους διάκριση. «Μου δίνει το έναυσμα να προσπαθήσω ακόμη πιο σκληρά», τόνισε ο 33χρονος, πλέον, Παπαλουκάς, που μαζί με τον Διαμαντίδη, έδωσαν γαλανόλευκο χρώμα στην δεκάδα. Άξια και δικαιωματικά, αφού είναι μακράν οι καλύτεροι ή πιο ψύχραιμα, οι πιο ολοκληρωμένοι, πλέι-μέικερ του ευρωπαϊκού μπάσκετ την τελευταία δεκαετία. Μπορεί η μοίρα να μην τους έχει φέρει συμπαίκτες στον ίδιο σύλλογο, αλλά στην Εθνική ομάδα, ήδη έχουν καταφέρει πολλά και δεν αποκλείεται να πετύχουν ακόμη περισσότερα.

Αν και οι δύο είχαν πράσινη ή κόκκινη απόχρωση στη φανέλα που φορούν τις τρεις από τις τέσσερις εποχές του έτους, θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλήσουμε για δίδυμο που πλησιάζει τους Γκάλη-Γιαννάκη. Η απορία που πολλοί έχουν, είναι αν θα «χώραγε» και άλλος Έλληνας στους δέκα καλύτερους. Εύλογο το ερώτημα, όμως ο μόνος που μου έρχεται στο μυαλό, κυρίως βάσει τίτλων και όχι τόσο λόγω ταλέντου είναι ο Αλβέρτης, που δεν θα ενοχλούσε κανέναν αν ήταν ο τρίτος Έλληνας της παρέας. Από εκεί και έπειτα, άλλα πέντε πρόσωπα της συγκεκριμένης λίστας μας γεμίζουν με τιμή και χαρά, αφού έχουμε περάσει μαζί τους πολλά. Έχουμε πανηγυρίσει και έχουμε χαρεί όμορφες στιγμές μπάσκετ.

Πρώτος και καλύτερος ο αξεπέραστος Ντέγιαν Μποντιρόγκα, που δύσκολα κάποιος θα του πάρει τον τίτλο του καλύτερου της δεκαετίας. Τα κατορθώματά του με τον Παναθηναϊκό και την Μπαρτσελόνα και τεράστια μπασκετική του οξυδέρκεια, είναι όπλα ανίκητα στην άνιση για τους άλλους μάχη της πρωτιάς. Από εκεί και έπειτα, Χόλντεν, Γιασικεβίτσιους, Σισκάουσκας και Βούιτσιτς, συμπληρώνουν την ελληνική…παροικία των κορυφαίων. Ο καθένας τους από την μεριά του, έχει συνεισφέρει πολλά για την συνολική άνοδο του πρωταθλήματός μας και ακόμα και αν διαπρέπουν σε άλλες χώρες, τραβούν τα βλέμματά μας ακόμη και σήμερα. Όλοι τους αναγνωρίζουν επίσης ότι και η Ελλάδα και η τεράστια δυναμική που έχει στο άθλημα, τους βοήθησε στην καριέρα τους και τους έδωσε πολλές εικόνες και…πυρομαχικά για το μέλλον. Κύριοι, σας ευχαριστούμε!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com