Ο Σαρρής που μένει κι ο «πανταχού παρών» Τσάνας

Η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια, αλλά δεν ξέρω αν επαρκούν οι λέξεις για να περιγράψουν αυτά που συμβαίνουν στην ΕΠΟ το τελευταίο τετράμηνο. Μετά από ένα καλοκαίρι, μάλιστα, στο οποίο η εθνική ομάδα συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας και μάλιστα προκρίθηκε στις 16 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Και μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα γκρεμίστηκαν κυριολεκτικά όλα.

Του Τάσου Νικολόπουλου

Ο Σάντος έφυγε (ή μήπως αναγκάστηκε;), ακολούθησαν Φύσσας και Βόκολος, μάλλον λόγω του παρελθόντος τους ως ποδοσφαιριστές και όχι γιατί κρίθηκε ανεπαρκές το έργο τους, ήρθε και… πρόλαβε να φύγει ο Ρανιέρι, ο Καραγκούνης ακόμη ψάχνει τον ακριβή ρόλο του και η εθνική ομάδα κατάφερε να ηττηθεί ακόμη και από τα Νησιά Φερόε. Συνεχώς υποχωρεί στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA και κινδυνεύει να μείνει ακόμη και εκτός 20άδας, κάτι που (για όσους δεν το έχουν καταλάβει) θα έχει συνέπειες στις κληρώσεις του άμεσου μέλλοντος.

Τα αναφέρω όλα αυτά σε τίτλους (υπάρχουν φυσικά κι άλλα), γιατί αν επεκταθώ, ένα άρθρο δεν φτάνει για να περιγράψει τον… τραγέλαφο. Και μέσα σε όλα, ήρθε η απόφαση της ΕΠΟ να δώσει στον Κώστα Τσάνα τα ηνία της εθνικής ανδρών μέχρι να βρεθεί ο αντικαταστάτης του Ιταλού. Το πιθανότερο είναι ότι θα καθίσει μόνο στο φιλικό με τη Σερβία, που αποτελεί το τελευταίο παιχνίδι μέσα στο 2014, αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτή τη χρονική περίοδο, ο «στρατιώτης» Τσάνας είναι… παντού!

Είναι ο ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής Ελπίδων, από τον προηγούμενο μήνα εκτελεί προσωρινά χρέη προπονητή στην Εθνική Νέων και μάλιστα θα ερευνήσει(!) από κοινού με τον πρόεδρο της Τεχνικής Επιτροπής της ΕΠΟ τα γεγονότα σχετικά με τον φιλικό αγώνα με αντίπαλο την Ελβετία, ενώ εδώ και μερικές ημέρες είναι και υπηρεσιακός τεχνικός στην ομάδα των Ανδρών. Μιλάμε για παγκόσμια πρωτοτυπία έτσι; Δεν θυμάμαι ποτέ και πουθενά στον κόσμο, ένας άνθρωπος να είναι ταυτόχρονα προπονητής σε τρεις(!) εθνικές ομάδες! Μόνο εδώ στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο…

Κι όλα αυτά επί θητείας Γιώργου Σαρρή. Όχι ότι είναι τα μόνα, άλλωστε αυτά αφορούν μόνο το κομμάτι των εθνικών ομάδων. Υπάρχουν πολλά ακόμη γεγονότα από τον Ιούλιο του 2012, που ξεκινάει την θητεία του στην προεδρία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και είναι πολύ σοβαρότερα, αφού έχουν να κάνουν με την δικαιοσύνη και τα οποία εκκρεμούν. Μπορεί, όπως φαίνεται, να μην έχει χάσει το έρεισμά του στις Ενώσεις, που ψηφίζουν, αλλά η μεγάλη μάζα του φίλαθλου κόσμου έχει ήδη βγάλει την… κόκκινη κάρτα. Τον σεβασμό και την εκτίμηση δεν τα απαιτείς, αλλά τα κερδίζεις με την συμπεριφορά και τις πράξεις σου. Και πρέπει να καταλαβαίνεις εγκαίρως όταν δεν «σε παίρνει άλλο». Κι όμως, εκείνος είναι ακόμη εδώ… Ως πότε;