Ο Πογέτ μετέτρεψε μία, τακτικά, αφελή ομάδα, σε κυνική νικήτρια

Στην αρχή της σεζόν, η ΑΕΚ έμπαινε με τον ενθουσιασμό της επιστροφής. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα, ίσως αποτελούσε και τον μεγαλύτερο κινδυνο για το πώς έπρεπε να διαχειριστεί η «Ένωση» την επιστροφή της στην μεγάλη κατηγορία. Κάπου εκεί έγινε το όλο μπλέξιμο, που έφερε την αναστάτωση στην ομάδα στο πρώτο κομμάτι του Πρωταθλήματος. Μαζί με κάτι ακόμα, που αποδεικνύεται τώρα πώς θα έπρεπε να είναι το κυριότερο μέλημα της, πριν αρχίσει η φετινή σεζόν. Μια καινούρια ομάδα που επιστρέφει στην φυσική της θέση ύπαρξης, ως οργανισμός, αλλά με μια καινούρια ομάδα, πρέπει να είναι τακτικά έξυπνη και όχι τακτικά αφελής.

Το πέρασμα από τον ενθουσιασμό σε σημείο αφέλειας, με το ποδόσφαιρο κατοχής, αλλά δίχως να κοιτάζουμε πως να κρύβουμε τις αδυναμίες μας τελείωσε νωρίς για την ΑΕΚ. Με τον ερχομό του Πογέτ η «Ένωση» πέρασε στο στάδιο του κυνισμού και της ωμής επιδίωξης για το αποτέλεσμα. Ύστερα από δύο μήνες μιας εκπαίδευσης που είχε και στραβές η ΑΕΚ έφτασε στον Ιανουάριο που πλέον μοιάζει ονειρεμένος, γεμάτος νίκες. Με μία ιστορία, αυτή του Γιάννη Ανέστη, να μοιάζει βγαλμένη από ένα βιβλίο, με τον Μπαρμπόσα αναγεννημένο και με ηγετικά χαρακτηριστικά και σε ένα παιχνίδι με πολύ ξύλο, με τον Σιμόες να εξουδετερώνει σαν εξολοθρευτής το μεγάλο ατού του αντιπάλου. Με τον Αραβίδη ακούραστο στρατιώτη, με τον Βάργκας να κάνει την διαφορά έστω και αν δεν έχει διάρκεια στο παιχνίδι του.

Ενθαρρυντικά σημάδια είδα και από τον Μάνταλο, που ειδικά στο πρώτο μέρος ήταν πολύ καλός, φυσιολογική μου φαίνεται η κάμψη του Γιόχανσον μετά την σεζόν που έχει κάνει. Ακόμα και ο Τζεμπούρ που πέρασε σαν αλλαγή έπαιξε για το καλό της ομάδας.

Η ΑΕΚ τακτικά με τον Πογέτ έχει κάνει άλματα. Από ένα σύνολο που δεν θα μπορούσε κάποιος ν’ αναζητήσει θέαμα, ο Ουρουγουανός έχει καταφέρει να το κάνει να νικάει και να παίρνει επιτυχημένα αποτελέσματα. Έστω και αν πολλές φορές πρέπει να νικήσει τα δικά της σφάλματα και τον δικό της κακό εαυτό. Σαν το τραγικό γύρισμα του Άρθο, ή το ένα κόρνερ που παραχωρεί ο Ισπανός και μετατρέπεται σε πολιορκία. Με λίγα λόγια ο Πογέτ έχει μετατρέψει μια ομάδα που ξεκίνησε τακτικά με μεγάλη αφέλεια τη σεζόν, σε μια ομάδα με τακτική λογική που πλέον νικάει σε κάθε της υποχρέωση. Με τα μέσα που είχε, νομίζω πως είναι κατανοητό πως πρόκειται για μέγα κατόρθωμα.

Η ΑΕΚ σημείωσε την πρώτη σπουδαία νίκη της στο πρωτάθλημα. Χρειάστηκε ένα γκολ, δεν μπήκαν μία-δύο ευκαιρίες που θα μπορούσαν να είχαν απλοποιήσει την κατάσταση. Ο Ανέστης όρθωσε πάλι ανάστημα, αυτή τη φορά με δύο σπουδαίες επεμβάσεις, ο «Άραβας» μπορεί να μην έβαλε, αλλά έσωσε γκολ. Η μεγάλη θέληση για τη νίκη, έφερε άγχος στο τέλος. Τακτικά διευκόλυνε ο τραγικός Τούντορ, ειδικά με την επιλογή του ν’ αλλάξει πλευρά στον Γκάρι Ροντρίγκες.

Κλείνοντας, θα γράψω ξεκάθαρες κουβέντες. Ο Άρθο πρέπει να φύγει χθες και να έρθει ένας στοιχειωδώς σοβαρός στόπερ. Εξτρέμ χρειάζεται οπωσδήποτε, όπως και ένα ακόμα σέντερ-φορ. Ο Γκάλο έχει ανάγκη επειγόντως ξεκούραση και σύντομα βλέπω τον Μπακάκη να παίρνει την θέση του βασικού, ίσως και για το υπόλοιπο της χρονιάς. Επίσης χρειάζεται μια διαχείριση των Σιμόες και Γιόχανσον, γιατί η ΑΕΚ θα πρέπει να τους έχει «φρέσκους» στις δύσκολες μάχες που θ’ ακολουθήσουν. Όλα καλά, αλλά σε αυτές τις έξι μέρες η διοίκηση πρέπει να δείξει έμπρακτα πως στηρίζει το έργο του προπονητή.