Και το έκανε η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα, που δεν ήταν καλύτερη στον τελικό από την Ίντερ, αλλά συνολικά, το δικαιούται με την εικόνα της σε ολόκληρη τη σεζόν. Η ιστορία επαναλήφθηκε. Πας για πρώτη φορά στον τελικό, το χάνεις, ξαναπάς και το κερδίζεις. Ο Πεπ έμαθε πολλά εκείνο το βράδυ στο Πόρτο από την Τσέλσι. Και πλέον, μπορεί να αισθάνεται περήφανος για το απίθανο δημιούργημά του, που σαφώς και δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτόν!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ένας τελικός… απόλυτη δικαίωση. Ήταν η απόλυτη δικαίωση αυτών που λέγαμε ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί σε ένα τέτοιου είδους ματς στο Champions League, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν από μία φάση.
Η Ίντερ ήταν καλύτερη, κράτησε το ματς ακριβώς όπως ήθελε, είχε τις δύο καλύτερες στιγμές στον αγώνα, αλλά απλώς δεν βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα, κάτι που κατάφερε η Μάντσεστερ Σίτι με την ποδοσφαιρική κλάση του Ρόδρι, που ήταν ο μεγάλος απών πριν από δυο χρόνια, επειδή δεν τον είχε βάλει να παίξει στο Πόρτο ο Γκουαρδιόλα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Χρήστου Σωτηρακόπουλου...
