• Φαντάζομαι ότι το προσέξατε, αλλά ο Μαρτίνς στον τελικό του Κυπέλλου στο Βόλο παρέταξε μία ενδεκάδα εντελώς διαφορετική από αυτή που είχε, τρόπον τινά, δοκιμάσει στα δύο φιλικά με τον ΠΑΣ και τον Ατρόμητο, αλλά και μία ενδεκάδα διαφορετική από αυτή που είχε επιλέξει να βάλει στο παιχνίδι με την ΑΕΚ που ήταν αρχικά να γίνει στο ΟΑΚΑ στις 30 Αυγούστου!
• Δεν μπορώ να είμαι στις σκέψεις του και να ξέρω αν το έκανε επειδή έβλεπε μέσα από τις προπονήσεις και τις δοκιμές ότι κάτι δεν του έβγαινε, κάτι δεν του πήγαινε καλά. Η, επειδή πολύ απλά ήθελε να αιφνιδιάσει τον Καρέρα-γιατί μου περνάει κι αυτό από το μυαλό μου! Ότι κάπου τον γέλασε τον Ιταλό ο Πορτογάλος. Να σας θυμίσω π.χ. ότι η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό τον ζόρισε περισσότερο σε ένα ημίχρονο, στο ΟΑΚΑ στο πρώτο ματς για τα πλέϊ οφς, παίζοντας με τρεις στόπερ. Τώρα, όμως παίζοντας με τέσσερις καθαρά επιθετικογενείς παίκτες, μόνο τη διαφορά δεν έκανε τη διαφορά.
• Γενικά ο προπονητής της ΑΕΚ βασανίζεται στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό-και δεν το λέω μόνο από πλευράς αποτελεσμάτων, με τις τρεις ήττες και τη μία ισοπαλία (σώθηκε από το δοκάρι του Γκιγιέρμε) που έχει σε τέσσερα παιχνίδια. Αν θυμάστε, σε δύο από αυτά έκανε αλλαγή στο 31’ αλλάζοντας σχηματισμό και στο τρίτο έκανε αλλαγή στο ημίχρονο, ξανά αλλάζοντας σχηματισμό. Και προφανώς δεν του βγήκε κι ό,τι έκανε και στον τελικό.
• Τέλος πάντων, είναι σημαντικό από πλευράς Ολυμπιακού, κι εκεί εγώ θέλω να εστιάσω ότι ο Μαρτίνς εξακολουθεί και παίρνει το καλύτερο δυνατό, πάντα με βάση κάποια μέτρα και δεδομένα, απ΄ όλους τους παίκτες του, καταφέρνοντας έτσι να ξεπερνάει τα όποια προβλήματα του δημιουργούνται.
• Να σκεφθούμε ότι στο τελευταίο φιλικό του Ολυμπιακού ο Ραντζέλοβιτς ήταν ίσως ο χειρότερος παίκτης της ομάδας. Με κάτι χαζοτακουνάκια κλπ. Κι όμως ο Μαρτίνς επέμεινε σε αυτόν και τον ξεκίνησε στην αρχική ενδεκάδα του τελικού, αφήνοντας έξω τον Φορτούνη. Κι ο νεαρός Σέρβος τον δικαίωσε πανηγυρικά, καθώς μάλιστα μπήκε πατώντας γκάζι από το πρώτο λεπτό, με συνέπεια μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο (!!!) να έχει πρώτον ένα σπριντ και μία καλή σέντρα στον Μασούρα, δεύτερον ένα κερδισμένο φάουλ από καλή θέση από την εκτέλεση του οποίου από τον Βαλμπουενά προέκυψε η λίγο άστοχη κεφαλιά του Ελ Αραμπί, τρίτον το γκολ με ένα ζυγισμένο σουτ μέσα από τα πόδια του Σβάρνα και τέταρτον μία βολίδα από τα 30 μέτρα που μπλόκαρε ο αντίπαλος γκολκίπερ!
• Ο Ραντζέλοβιτς έκανε γενικά ένα πολύ γεμάτο α΄ ημίχρονο, επιπλέον με καλές επιστροφές και επεμβάσεις, αλλά στη φάση εκείνη προς το τέλος του α΄ ημιχρόνου έκανε λάθος που σούταρε (κι όχι και σούπερ), αφού ο Μπρούνο είχε κάνει έξοχη κούρσα και με μία πάσα ο Λάζαρ θα τον έβγαζε σε θέση έξω δεξιά μέσα στην περιοχή ολομόναχο και με τη δυνατότητα να έκανε σέντρα για γκολ στον Ελ Αραμπί. Στο β΄ μέρος ο Σερβάκος ήταν σε άλλο μήκος κύματος, φανερά επηρεασμένος από την υπερπροσπάθεια των πρώτων 45 λεπτών. Κι ίσως πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τις δυνάμεις του.
• Γενικά πρέπει να μαθαίνει από τα λάθη του. και νομίζω ότι ίσως λίγο αργεί, αλλά το κάνει. Για παράδειγμα και τα τρία τελευταία γκολ που έχει βάλει είναι με τον ίδιο τρόπο, σουτάροντας καλά στην απέναντι γωνία του γκολκίπερ. Και το λέω αυτό γιατί σε τουλάχιστον τρεις ακόμη περιπτώσεις ακριβώς στα τελευταία ματς των πλέϊ οφς είχε βρεθεί σε ίδιες θέσεις και είχε σουτάρει στην κλειστή γωνία των γκολκίπερ, χωρίς να σκοράρει σε καμία. Είδε ότι δεν το έκανε σωστά κι ανταμείφθηκε.
• Για να επιστρέψω στον Μαρτίνς: δικαιώθηκε και που δεν άλλαξε σύστημα και σχηματισμό. Μολονότι του είχε περάσει από το μυαλό να παίξει με τρεις πίσω, προκειμένου να «προστατεύσει» τόσο τον άπειρο Τζολάκη, όσο και τους δύο ειδικών συνθηκών μπακ (Μπρούνο και Τοροσίδη). Όμως, στο τέλος της ημέρας ο Πέδρο σκέφθηκε σωστά, ότι αφού σε τόσα ντέρμπι με την ΑΕΚ (αλλά και γενικότερα) του έβγαινε καλά το 4-3-3 η, το 4-2-3-1, δεν υπήρχε λόγος να το αλλάξει.
• Και δεν το άλλαξε ούτε όταν κουράστηκε ο Τοροσίδης κι έγινε ουσιαστικά αναγκαστική αλλαγή στο 79’! Ούτε τότε έπαιξε 3-4-3 η, 3-5-2. Προτίμησε να βάλει για ένα τέταρτο στο τέλος αριστερό μπακ τον Σισέ. Και πρέπει να το παραδεχθούμε ότι μας προκλήθηκε έκπληξη, αλλά ο προπονητής ήξερε ότι ο Σισέ έχει δυνάμεις και είναι γρήγορο παιδί. Και κάπως έτσι είδαμε τον δίμετρο (!) στόπερ να φεύγει δύο φορές σαν εξτρέμ στο 81’ και στο 85’!!! Κι αν την πρώτη φορά έβγαλε μία σέντρα-τσαρουχιά, την δεύτερη πέρασε μια χαρά σέντρα, αλά Τσιμίκα (!) στη φάση που έκανε το γκολ ο Καφού, αλλά είχε υποδειχθεί ο Ελ Αραμπί σε θέση οφσάϊντ.
• Παρεμπιπτόντως, κι ο Σισέ δικαίωσε πανηγυρικά τον Μαρτίνς με την όλη εικόνα του. Διότι ο προπονητής θα μπορούσε να βάλει τον Σεμέδο, που έκανε προπονήσεις όλη την εβδομάδα μετά την περιπέτεια του με τον κορονοϊό-κι ο Σεμέδο, να ξέρετε, πίστευε ότι θα έπαιζε…Ο Πέδρο, όμως, ήξερε ότι ο Σισέ δούλευε σαν σκύλος σε όλη την προετοιμασία και παρά τα όποια μειονεκτήματα του, από πλευράς τεχνικής σε σχέση με τον Σεμέδο, έβαλε βασικό τον Σισέ στον τελικό.
• Κι ο Σισέ ήταν βράχος, φτιάχνοντας με τον Μπα ένα πολύ σταθερό κι αποτελεσματικό, θα το έλεγα, κεντρικό δίδυμο, στο συγκεκριμένο παιχνίδι-και με καλή συνεννόηση π.χ. στη φάση που έφευγε απειλητικά ο Ολιβέϊρα μπροστά και συνεργάστηκαν καλά οι δυό τους και τον έκοψαν. Ο Σενεγαλέζος είχε σωρεία επεμβάσεων (πάνω από δέκα), ορισμένες δε όχι μόνο εντυπωσιακές, αλλά και κρίσιμες. Επιπλέον κόντραρε τρία πολύ επικίνδυνα σουτ των Λιβάγια, Βέρντε και Σιμόες και γενικά «ήταν πάντα εκεί», όπως λέμε. Τα θέματα του στις πάσες τα ξέρουμε, αλλά είχε και καλές και κακές. Τη δε μία φορά που του ήρθε κι έκανε μία αψυχολόγητη κατά μέτωπο προώθηση, παίζοντας στόπερ, κι έχασε την μπάλα, έσπευσε και διόρθωσε ο ίδιος το λάθος του-ελπίζω να του γίνει πια μάθημα, καθότι και στο Περιστέρι είχε κάνει το ίδιο πράγμα.
• Επειδή θέλω όμως να είμαι ειλικρινής, πρέπει να γράψω και κάτι άλλο για τον Πέδρο, που άξιζε να πάρει (και) το πρώτο Κύπελλο της καριέρας του στον δεύτερο τελικό του (έχοντας ηττηθεί στον πρώτο με την Γκιμαράες από την Μπενφίκα), καθώς δεν κέρδισε απλά την ΑΕΚ στον τελικό, αλλά και στα ημιτελικά είχε αποκλείσει και τον άλλο ανταγωνιστή του Ολυμπιακού, τον ΠΑΟΚ, επίσης δίκαια. Νομίζω λοιπόν ότι δικαιώθηκε με την χρησιμοποίηση και του ούτε καν 18χρονου Τζολάκη, αλλά επί της ουσίας διορθώνοντας ένα λάθος που είχε κάνει με τον Αλέν και στο παιχνίδι με τη Γουλβς, και νωρίτερα.
• Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να σας θυμίσω τι είχα γράψει την επομένη του αποκλεισμού από τη Γουλβς, με το πέναλτι του Αλέν: https://www.sport-fm.gr/article/nikolakopoulos/treis-apokleismoi-gia-tous-8-apo-megeri-leali-alen/4120066
• Το σχετικό απόσπασμα μέσες άκρες έλεγε ότι, «…χίλιες φορές να έπαιζε χθες ο 17χρονος Τζολάκης! Το παιδί το είχαμε δει στην Τούμπα, με 25000 ΠΑΟΚτζήδες στο 2-3 του Κυπέλλου. Μια χαρά ήταν, μηδενική ευθύνη για το αποτέλεσμα και με μία σωτήρια επέμβαση, ψυχραιμία και ηρεμία…Το λάθος, όμως, ξεκίνησε από την επιλογή να βάλει σε τρία παιχνίδια των πλέϊ οφς βασικό τον Αλέν, άγνωστο για ποιο λόγο, αφού όλοι ξέραμε ότι τη νέα σεζόν θα έφευγε, καθώς είχε αποκτηθεί κιόλας ο αντικαταστάτης του, ο Κρίστινσον…Αυτός που θα έπρεπε να πάρει χρόνο στα πλέϊ οφ ήταν ο Τζολάκης, που είχε περάσει με άριστα τις εξετάσεις της Τούμπας. Και εφόσον πήγαινε καλά και στα πλέϊ οφ, θα πήγαινε και με άλλη ψυχολογία στο Μολινό. Όχι σαν τον Αλέν που μπήκε κι έτρεμε…»
Άσχετο:
_155038.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
