Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει πια να μάθει και να ευνοείται!

Μπορούμε να μιλήσουμε για τη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ατρομήτου ΄με ποδοσφαιρικούς όρους. Υπήρχαν τέτοιοι και μάλιστα σημαντικοί στο παιχνίδι. Την ορμή του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα, που κράτησε κανά 15λεπτο, με δύο τελικές. Το "κεφαλοκλείδωμα" του Ατρομήτου στη συνέχεια, που είχε το γκολ, το κομμένο οφσάιντ και κυρίως την αίσθηση ότι κάθε φορά που είχε την μπάλα θα μπορούσε να κάνει φάση.

Τον Βιεϊρίνια που το πήρε πάνω του στη συνέχεια. Τον Γιαννιώτη που μόνο με πέναλτι και κόντρα ξεγελάστηκε. Το τελευταίο διάστημα στο παιχνίδι, που ήταν και το πρώτο στο οποίο ο φετινός Ατρόμητος χρειάστηκε να κυνηγήσει σκορ στο πρωτάθλημα. Δεν του είχε συμβεί ποτέ μέχρι τώρα στις προηγούμενες δέκα αγωνιστικές. Το έκανε και αυτό σχετικά καλά.

Αλλά αυτό δεν ήταν ένα παιχνίδι που είχε μόνο ποδοσφαιρικούς όρους. Οπως δεν είχαν κι άλλα φέτος για άλλες ομάδες, λίγο πολύ όλες τις μεγάλες, αλλά όχι τον ΠΑΟΚ μέχρι στιγμής. Οπως δεν είχαν ποδοσφαιρικούς όρους πολλά περισσότερα παιχνίδια του πρωταθλήματος στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλωστε, για κάτι τέτοιο πολέμησε και ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Για να κρίνονται όσο το δυνατό περισσότεροι αγώνες με ποδοσφαιρικό τρόπο. Και κυρίως να μην συμβαίνει αυτό, όποτε συμβαίνει, μονόπλευρα...

Μόνο που σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, σε ένα τέτοιο ποδοσφαιρικό σκηνικό για να το πούμε καλύτερα, θα έρθει και η στιγμή που θα ευνοηθεί ο ΠΑΟΚ. Οπως έχει έρθει ή θα έρθει και στο μέλλον και για τους υπόλοιπους. Δεν υπάρχει πρωτάθλημα χωρίς διαιτητικά λάθη. Ηρθε, λοιπόν, η στιγμή και για τον ΠΑΟΚ κόντρα στον Ατρόμητο, με το οφσάιντ που δεν ήταν και από το οποίο θα μπορούσε να έρθει ένα 0-2 και από το πέναλτι που επίσης μάλλον δεν ήταν και από το οποίο έγινε το 1-1. Το θέμα δεν είναι πώς αντιδρούν οι άλλοι σε αυτή την εύνοια του ΠΑΟΚ. Εκείνοι θα κάνουν τη δουλειά τους. Οπως την έκανε τόσο χρόνια και ο ΠΑΟΚ.

Το θέμα είναι αν ο ίδιος ο ΠΑΟΚ είναι προετοιμασμένος για να αντέξει τέτοιες στιγμές. Δικής του εύνοιας. Θα έπρεπε να τις έχει υπολογίσει και όχι να αντιδρά άναρθρα ή βάζοντας το δάχτυλο μπροστά για να μην φανεί από πίσω ο ελέφαντας. Ούτε προσπαθώντας να αλλάξει χρώμα στον ουρανό. Τέτοιες πρακτικές τις πολέμησε. Και ούτε βέβαια είναι λύση, όχι για τον ΠΑΟΚ αλλά για καμία ομάδα, ναι εμείς τώρα, αλλά εσείς τότε και εμείς έτσι κι αλλιώς θα κερδίζαμε. Γιατί θα κερδίζετε; Γιατί έτσι. Το ακούσαμε περίπου και μετά το Λαμία - ΑΕΚ 0-1 και μετά από το Πανιώνιος - Ολυμπιακός 3-4 και τη διαιτησία που τα καθόρισε.

Ο ΠΑΟΚ όταν βροντοφώναζε για τον Βαγγέλη Γραμμένο, όταν το διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ πηγαίνει στο ξενοδοχείο του ιδιοκτήτη του, όταν οι δανεικοί του δεν παίζουν εναντίον του (συμβαίνει κι αλλού αλλά ήταν κι αυτή πρακατική που πολεμήθηκε), όπως και όταν παίρνει ένα ματς με τη βοήθεια της διαιτησίας, θα πρέπει να ξέρει πώς να διαχεριστεί όλη αυτή τη συγκυρία που ζει. Απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στους άλλους, που λογικά θα φωνάξουν, θα επιχειρηματολογήσουν. Δεν δείχνει κάτι τέτοιο...

Περπατάει σε πεπατημένες για να το κάνει. Σε τρόπους που δεν θα βοηθήσουν ούτε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε τον ίδιο τον εαυτό του, που αλλοιώνεται όταν αναγκάζεται να ενεργήσει έτσι, γιατί δεν έχει αποφασίσει να βρει κάτι δικό του. Αυτό μάλιστα, θα το πληρώνει διπλά ο ΠΑΟΚ, περισσότερο από τους υπόλοιπους, από την ΑΕΚ και το ματς της Λαμίας ας πούμε, διότι ο ίδιος έχει οδηγήσει σε λανθασμένες εντυπώσεις. Αν είναι λανθασμένες...