Ο ΠΑΟΚ πρέπει να δουλέψει, αλλά όχι τον εαυτό του!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο μεγάλο αποτέλεσμα της χρονιάς. Θα μπορούσε να είναι και το ματς με τον Πανιώνιο, κυρίως λόγω των συνθηκών που είχαν δημιουργηθεί πριν από αυτό με τα τέσσερα σερί ανεπιτυχή αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, αλλά στο ματς με τον ΠΑΟΚ ήρθε η πρώτη νίκη σε ντέρμπι.

Το πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο Τάκης Λεμονής, ο οποίος ξέρει να νιώθει καλύτερα τέτοια παιχνίδια από τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Αυτό ήταν και το μεγάλο πλεονέκτημα του Ολυμπιακού πριν το ματς στο Καραϊσκάκη. Αποδείχθηκε και στη διάρκειά του. Οχι γιατί προπονητικά ο Ελληνας τεχνικός έκανε πράματα και θάματα σε σχέση με τον Ρουμάνο τεχνικό, αλλά γιατί πνευματικά προετοίμασε καλύτερα την ομάδα του για ένα τέτοιο παιχνίδι.

Ακόμη, όμως και αν η νίκη του Ολυμπιακού ήταν πολύ σημαντική για τη βαθμολογική της σημασία, για τη συνέχειά του ενόψει και του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, για την ισορροπία του στη σεζόν και για την ψυχολογία του προπονητή του, ο οποίος "παίζει" πολύ με αυτή, ίσως και για ένα σωρό λόγους ακόμα, για τη διαδρομή του πρωταθλήματος μετράει περισσότερο η παρουσία του ΠΑΟΚ.

Ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι δεν έκανε περισσότερα ή λιγότερα από όσα περιμέναμε. Αυτά είναι σε θέση να κάνει, με την κατάσταση που έχει δείξει ότι βρίσκεται από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αυτά έκανε. Βάζοντας στο παιχνίδι του και μεγαλύτερο πάθος, μεγαλύτερη θέληση, όχι περισσότερο ποδόσφαιρο. Αποδείχθηκε τελικά ότι αυτά ήταν αρκετά, γιατί ο ΠΑΟΚ δεν έκανε όσα μπορούσε ή έστω όσα έδειξε ότι θα μπορούσε για ένα διάστημα στο ξεκίνημα του αγώνα.

Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να "χάθηκε" σε 2-3 καλές πλαγιοκοπήσεις, με σωστό ποδόσφαιρο, στο πρώτο ημίωρο, οι οποίες όμως δεν έγιναν καν ευκαιρία. Κι επειδή δεν έγιναν ευκαιρία, επειδή δεν καρπώθηκε κάτι από αυτές τις φάσεις, ξαφνικά σταμάτησε να παίζει. Λες και να ένιωσε ότι δεν θα μπορούσε να ξαναβρεί τέτοιες στιγμές στο παιχνίδι. Προσέγγιση που δείχνει πολλά για το συναίσθημα με το οποίο πήγε στο Καραϊσκάκη. Σαν να είπε στον εαυτό του... "άντε τώρα να το ξανακάνω". Και δεν το έκανε ποτέ πάλι.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο προπονητής παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Διότι οι ποδοσφαιριστές μπορούν να "διαβάζουν" το μυαλό του. Εστω τη γλώσσα του σώματός του. Ο ΠΑΟΚ, πιθανότατα και ο Λουτσέσκου, δεν αξιοποίησαν το ξεκίνημα του αγώνα για να επιβάλουν ανωτερότητα. Είχαν πεδίο για να το κάνουν, για να δώσουν τέτοια μορφή στο ματς. Τελικά, όμως, το αντιμετώπισαν με τρόπο που γέμισε με πίεση και ίσως και ενοχές τον εαυτό τους, για τη φάση ή το γκολ που δεν ήρθε ποτέ. Ο αντίπαλος αυτό και το αντιλήφθηκε, άλλωστε εύκολα το καταλαβαίνεις αυτό και ασφαλώς το αξιοποίησε.

Πέρα από το πού πήγαν οι βαθμοί σε αυτό το ντέρμπι, για τη διαδρομή του πρωταθλήματος και όχι των 90 λεπτών για ένα ματς της 8ης αγωνιστικής, μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς πήγαν οι βαθμοί στον Ολυμπιακό και ακόμη περισσότερο πώς "έφυγαν" από τον ΠΑΟΚ. Στην ψυχολογία για μια ομάδα που θέλει να κάνει πορεία πρωταθλητισμού αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Ειδικά για τον ΠΑΟΚ, που πάσχει πολύ μάλλον διαχρονικά στη διαχείριση τέτοιου είδους αγώνων μακριά από την έδρα του. Λέγαμε ότι ίσως φέτος να καταφέρει το ελέγξει, αλλά το πρώτο δείγμα σε ντέρμπι εκτός, δεν επιβεβαιώνει αυτή την αίσθηση. Γιατί αίσθηση ήταν, τίποτα περισσότερο...

Ο ΠΑΟΚ μπορεί να πει μερικά ψεματάκια στον εαυτό του. Δηλαδή να μετρήσει περισσότερο αριθμούς, που προκύπτουν από κατοχή μπάλας, τελικές, την πίεση των τελευταίων λεπτών όταν ο Ολυμπιακός περισσότερο γιατί δεν μπορούσε ο ίδιος παρά γιατί μπορούσε ο αντίπαλος, γύρισε πίσω. Αλλά αν το κάνει θα μετρήσει πολύ λάθος το ματς και τελικά τη σεζόν του. Το οποίο ματς μάλιστα, να το πούμε κι αυτό, είχε το χρόνο και την πνευματική ελευθερία να προετοιμάσει πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο. Δεν είχε κάτι άλλο να κάνει μεσοβδόμαδα...